Nostalgie / Wat vond (De) AutoGids in 2000 van de Renault Clio V6?

In 1998 vierde zowel Renault als de Mondial de l’Automobile zijn honderdste verjaardag. Het Franse merk zette dat graag in de verf door op het Parijse salon drie iconische modellen voor te stellen: de Twingo II, de Vel Satis Concept en de Clio Renault Sport V6, een realistische studie gebaseerd op de recente Clio Renault Sport Trophy. Als eerbetoon aan het succes van Renault Sport in het verleden vertoonde de Clio V6 gelijkenissen met een ander beroemd model, de R5 Turbo. Net als die laatste was hij afgeleid van het populairste model van het moment, maar vooral de look was erg vergelijkbaar. Die was het resultaat van een intensieve krachttraining en de inname van een flinke dosis anabole middelen.

De Clio V6 werd op achterwielen aangedreven door een 3 liter grote V6 van 230 pk die centraal achterin lag, net achter de voorstoelen. Die motor was wel degelijk ontworpen door Renault Sport, maar de ontwikkeling en zelfs de productie werden toevertrouwd aan het Engelse TWR (Tom Walkinshaw Racing), bekend van zijn werk in de autosport. Ondanks het enthousiasme van heel wat liefhebbers kreeg de Clio V6 ‘Phase 1’ ook wel wat kritiek voor zijn wispelturige weggedrag, dat enkel weggelegd was voor ingewijden. Als antwoord op die kritiek zou de productie in maart 2003 worden gerepatrieerd naar Dieppe, waarna Renault Sport de zaak in handen nam. Terwijl het vermogen van die ‘Phase 2’ steeg tot 255 pk, onderging vooral het chassis grondige aanpassingen om de auto makkelijker te maken op de limiet – of liever minder moeilijk.

• Gedetailleerde wegtest: Renault Clio V6 // De AutoGids nr. 552 (7 december 2000)
• Tekst: Yves Maroselli // Bewerking: Michael Return

Motor

“Het zou u natuurlijk verbaasd hebben mocht de Clio RS V6 niet voortbewogen worden door een zescilinder. Het gaat hier om een L7X van 210 pk, uit onder meer de nieuwe Laguna, die werd gewijzigd volgens de aanwijzingen van Renault Sport. Oorspronkelijk was Lotus aangezocht om de nodige aanpassingen te doen, maar toen die afhaakte, wisten de motoringenieurs van Renault Sport twintig bijkomende pk’s bijeen te ritselen (van 210 naar 230). Naast het vermogen is er ook het maximumkoppel van 300 Nm dat ontwikkeld wordt bij een zeer redelijk toerental van 3.750 o/m, om er maar op te wijzen dat deze motor blaakt van gezondheid. In de praktijk toont deze krachtbron zich in elk geval zeer aangenaam. Ook het geluid mag er zijn, met zijn geslaagde mix van donker, rechtlijnig uitlaatgebrom en het gekef van het inlaatspruitstuk.”

Prestaties

“De Clio V6 staat op het gebied van prestaties zeker zijn mannetje in de categorie, maar gaat toch gebukt onder enkele serieuze handicaps. Het ergste is in dit verband ongetwijfeld zijn stroomlijn van een ‘grote koekendoos’, met een SCx van 0,74 tot gevolg. Vandaar dat hij blijft steken bij 223 km/u als top, terwijl een BMW Coupé Z3 3.0 en een Porsche Boxster 2.7 haast met de vingers in de neus 250 halen. Maar ook bij het optrekken verslikt hij zich een beetje, aangezien hij bij het kilometerpaaltje al aan 192 km/u zit, gehandicapt als hij is door een te lang gespreide versnellingsbak, die ook nog tegenwringt bij het schakelen. Jammer, maar gelukkig vervaagt deze kritiek wel voor een deel zodra je met de Clio V6 op de weg komt en echt overtuigd raakt van zijn sportieve potentieel. Enkele kilometers zijn daarvoor al voldoende. De uitstekende hernemingen maken er trouwens een zeer efficiënte inhaalmachine van in drukker verkeer.”

Wegligging

“De kwaliteit van de stuurinrichting is dikwijls een goede graadmeter voor het algemene afstellingsniveau van een wagen. Ook hier moeten we constateren dat er bij de Clio V6 nog veel ruimte voor verbetering is. Zo stelden we een zekere vaagheid vast rond de rechtuitstand en een gebrek aan rechtlijnigheid in bochten. Dat maakt dat de wagen meer om zijn as draait dan je zou willen. Het gebrek aan duidelijkheid van het stuur komt boven op een demping die de koetswerkbewegingen onvoldoende onder controle houdt, zodat de wegligging van de Clio V6 als overwegend vaag bestempeld kan worden. Algemeen genomen is hij eigenlijk te levendig en vooral moeilijk beheersbaar als de gripgrens wordt bereikt. Het lijkt ons daarom aangewezen je op de openbare weg liever terughoudend op te stellen om elke onaangename verrassing te voorkomen. Niettemin kan de levendigheid van deze Clio V6 toch nog heel wat rijplezier verschaffen op een bochtig parcours.”

Comfort

“Het mag verwondering wekken, maar de Clio V6 is zonder twijfel de meest comfortabele supersportieveling in zijn categorie. De demping, die we bekritiseerden in het hoofdstuk ‘Wegligging’ wegens zijn te grote koetswerkbewegingen, garandeert daarentegen een zeer efficiënte absorptie van alle wegoneffenheden en een goede filtering van de korte schokjes. Daarenboven is het zo dat je van deze supersportieve Clio ‘Renault Sport’ V6 natuurlijk geen geluiddemping mag verwachten als van een grote berline, maar het geluid blijft wel meer dan redelijk als je in aanmerking neemt dat de motor vlakbij zit. De rijhouding laat dan weer te wensen over. Zelfs in zijn laagste stand blijf het zitkussen van de bestuurdersstoel te hoog en is het stuur zelf te schuin opgesteld.”

Voor

• Soepele en krachtige motor
• Krachtige en uithoudende remmen, die makkelijk te doseren zijn
• Verrassend ophangingscomfort
• Originele en imponerende vormgeving

Tegen

• Stuur vaag rond de rechtuitstand, niet lineair stuur
• Moeizame manoeuvres (draaicirkel van 13 meter)
• Koetswerkbeweging onvoldoende gedempt, vooral rolbewegingen
• Wispelturig weggedrag tegen de limiet aan
• Trage en onzuivere bakbediening

Cijfers

• Testgemiddelde: 13,6 l/100 km
• Topsnelheid: 223 km/u
• 1000 meter vanuit stilstand: 27,0 seconden
• Basisprijs: 1.405.000 Belgische frank

Besluit

“De Renault Clio ‘Renault Sport’ V6 verovert veel harten met zijn ‘smoelwerk’ en zijn algemene concept, dat hem tot een directe afstammeling maakt van de illustere R5 Turbo, maar hij lijdt jammer genoeg aan enkele ernstige kinderziekten. Het is ook duidelijk dat hij op een drafje en zonder grote financiële middelen werd ontwikkeld. Hij verdient dan ook een aangepaste versnellingsbak en serieus wat meer afstelwerk van het onderstel, zodat hij al zijn beloften kan waarmaken.”

De voorgaande regels vormden het besluit van de Gedetailleerde Wegtest van de Clio V6 ‘Phase 1’ in 2000. Na deze kritiek deed Renault Sport zijn huiswerk opnieuw en introduceerde het in 2003 de ‘Phase 2’. Boven op een winst van 25 pk kreeg die een kortere eindoverbrenging en een kortere versnellingsbakspreiding. Het belangrijkste werk werd echter uitgevoerd aan het onderstel. Een nieuwe achterophanging en stuggere veren moesten de stabiliteit onder belasting verbeteren, de gevoeligheid bij het loslaten van het gaspedaal verminderen en een betere controle van koetswerkbewegingen verzekeren. Na 1.631 exemplaren van de ‘Phase 1’ produceerde Renault Sport nog 1.309 stuks van deze ‘Phase 2’, totdat in 2005 de productie werd stopgezet.