Het verhaal begint tijdens de Eerste Wereldoorlog. In de lucht, met de vliegenier Francesco Baracca. Die had immers een steigerend paard als talisman op zijn gevechtsvliegtuig staan. Waar hij de inspiratie haalde, is niet helemaal duidelijk. Volgens sommige versies had hij het steigerende paard gezien op een gecrasht vliegtuig, toen hij de Duitsers bekampte als calvarist (zijn welgestelde familie had een paardenkwekerij, signore Francesco zou dan ook een uitstekend ruiter geweest zijn). Volgens andere verhalen haalde Baracca dat vijandige vliegtuig zelf neer. Waar we zo goed als zeker van zijn: het betrof het wapenschild van Stuttgart.
Op 17 juni 1923 woonden de ouders van Francesco Baracca een autowedstrijd bij in Ravenna. Ene Enzo Ferrari had de wedstrijd op het Savio-circuit gewonnen aan het stuur van een Alfa Romeo. Na de podiumplechtigheden raakten ze aan de praat (volgens bepaalde versies waren het toen reeds vrienden), waarbij moeder Baracca naar haar heldhaftige zoon verwees (die onverwacht gestorven was na 34 succesvolle missies). En naar het gelukssymbool dat de betreurde Francesco op zijn vliegtuig had staan.
Enzo vond het een prachtig verhaal en nam dat steigerende, uit Stuttgart komende paard als uitgangspunt voor zijn eigen renstal: de Scuderia Ferrari. Het zou evenwel tot 1932 duren vooral het steigerende paard op de flanken van een racewagen zouden prijken, wat voor het eerst het geval was tijdens de Grote Prijs van België op het circuit van Spa-Francorchamps. Het logo kreeg een gele achtergrond, de kleur van Maranello. En ook de kleur van Stuttgart, al zou het volgens de Italianen niet hetzelfde geel zijn. In 1947 vormt Enzo de Scuderia om tot een volwaardige autobouwer en het Steigerende Paard zou nooit meer verdwijnen.
