Eerste test / Mazda 3

De nieuweling neemt logischerwijs het platform van zijn voorganger over. Mazda laat echter weten dat het vooral heeft gesleuteld aan de structurrstijfheid, een belangrijk element als je, zoals in dit geval, zegt voorrang te geven aan levendigheid en een nauwkeurig weggedrag. In totaal zou de totale gewichtsbesparing met vergelijkbare uitrusting zo'n 15 kilo bedragen. De rolgeluiden, de traditionele achilleshiel van de Japanners, lijken hier goed binnen de perken te worden gehouden. Al moeten we dat nog eens nagaan op onze gebruikelijke testroutes.

Het gamma dieselmotoren omvat een 1.6 (die afstamt van het partnerschap Ford-PSA Peugeot-Citroën) van 109 pk en 240 Nm (met een CO2-uitstoot van 119 g/km) en een 2.2 met 150 pk en 360 Nm (144 g/km) of 185 pk en 400 Nm (149 g/km). Deze 2.2 transformeert de vreedzame en discrete 3 in een uiterst efficiënte sportieveling. Het aanbod benzinemotoren is klassiek, met een 1.6-instapper met 105 pk en 145 Nm (149 g/km), en een 2.0 van 150 pk en 187 Nm (183 g/km). Ook aan het interieur werd de nodige aandacht besteed, met bedieningen die netjes rond de bestuurder werden gegroepeerd, een uitstekende rijhouding en een multifunctioneel scherm (dat desgevallend ook gebruikt wordt door het navigatiesysteem) bovenaan op het dashboard. Dat laatste bevindt zich in het onmiddellijke gezichtsveld van de bestuurder, maar het is nogal klein van formaat, wat in de praktijk wel eens problemen zou kunnen stellen.

In vergelijking met de vorige generatie evolueerde de nieuwe Mazda 3 meer dan je op het eerste gezicht zou zeggen: hij behoudt de dynamische kwaliteiten van zijn voorganger, maar voegt er een zekere verfijning aan toe die hem tot een van de meest geslaagde berlines van zijn segment maakt.