Op enkele uitzonderingen (McLaren, Lotus, en nog heel even Ferrari) na springen alle sportwagenbouwers op de SUV-trein, vaak is het niets minder dan een bikkelharde kwestie van overleven. En dat is zeker het geval voor Aston Martin met de DBX. Maar edel merklogo of niet, mij laten ze doorgaans koud, ook al bestaan er wel exemplaren die hun belofte – een sportwagen op stelten – deels waarmaken, met name de Porsche Macan.
Ook de DBX pretendeert een vertaling naar 4x4-formaat te zijn van een DB11. Met een handje hulp van minderheidsaandeelhouder Mercedes, maar toch nog grotendeels op eigen kracht, met name het merkeigen aluminium chassis en zelfs een gloednieuwe fabriek in Wales. Benieuwd wat dat geeft, de allereerste Aston Martin met 5 plaatsen.
Leuk
Het karikatuurspook loert om de hoek, de Lamborghini Urus bewijst bijvoorbeeld dat zo’n SUV met sportwagenelementen weleens tot een potsierlijk resultaat kan leiden. De Aston Martin DBX leek me in hetzelfde bedje ziek, althans op de foto’s. In het echt oogt hij compact en spits, en die ietwat overdreven en excentrieke achtervleugel past in het plaatje. Hoofdontwerper Marek Reichman is niet te kwistig geweest met versieringen, waardoor het silhouet zuiver bleef.
AMG levert de V8, het zou dan ook logisch geweest zijn de Aston Martin DBX meteen op het platform van de Mercedes GLC/GLE te zetten. Dat gebeurde niet, wel gebruikten ze de eigen aluminium architectuur en die geeft de auto een specifiek karakter. Er is veel voeling met de voortrein, de luchtvering houdt de carrosserie goed in bedwang en de balans is uitgesproken achterwielaangedreven. Zoals het een sportwagen betaamt. Goed werk van Matt Becker, de hoofdingenieur die de stiel leerde bij Lotus.
Anders dan de Aston Martin Rapide – reusachtig vanbuiten, piepklein van binnen – is de DBX geschikt voor familiaal gebruik. Er is zitruimte achterin, en je kan gerief kwijt in de koffer. Vergeleken met een coupé, wat toch niet bepaald een gerieflijke auto is, heb je daar elke dag genot van.
Jammer
Anders dan tien jaar terug zit Aston Martin qua binnenhuisinrichting niet op het goede spoor, de interieurs van de huidige generatie modellen stralen niet de klasse en het esthetische vernuft uit dat je mag verwachten voor deze prijs. De integratie van Mercedes’ centrale bedieningsknop is zelfs ronduit knullig. Wel raak is de materiaalkeuze: echt leder en aluminium.
Een brallerige V8 die om en bij de 18 l/100 km verbruikt, enkele jaren geleden was dat misschien nog geestig, maar anno 2021 kan dat echt niet meer. Het is misschien blasfemisch, maar in dit soort auto zou een zescilinderdiesel niet misstaan. Of een elektrische aandrijving.
Net geen 200.000 euro, ik zou het niet aan de Aston Martin DBX geven. Voor dat geld heb je een getalenteerde break én een plezante coupé. Pakweg een BMW 530d en een Porsche 718 Cayman, en dan kan je nog een cent opzij zetten ook.
Dus?
Als Aston Martin dan toch een SUV moest hebben om de boekhouding vlot te trekken, dan beantwoordt deze DBX aan de verwachtingen. Het is geen opzienbarende auto geworden, wel een treffende vertaling van het gekende recept. Zijn geld is hij echter niet waard.
14
