Blogtests / Wat vind ik van de Renault Kangoo?

Een van de grotere levensvragen waar ik al langer mee worstel, is waarom niet iedereen met een (bestel)bus rijdt. Even luxueus en comfortabel als een modale gezinsbreak, maar wel tien keer praktischer. En je zit ook hoger, waarmee eveneens de SUV is uitgespeeld!

Toegegeven, je krijgt ze niet altijd even makkelijk geparkeerd. En ja, ze zijn nogal duur. Zowel qua aankoop als fiscaal (hoe groter het hok, hoe hoger de CO2-uitstoot en dus de belastingen). Vandaar dat ik in de zogeheten bestelbreak altijd een billijker surogaat heb gezien. De no-nonsensefamiliewagen die door de jaren heen eenzelfde evolutie heeft doorgemaakt en daardoor allang niet meer versleten kan worden als een fourgonette-met-achterbank.

Ik begrijp dan ook hoe langer hoe minder de ingebakken afkeer jegens het concept. Al helemaal niet als het vervoer moet worden bekostigd met de gezinsinkomsten. Want waar vind je vandaag meer wagen voor hetzelfde geld? 

Leuk

Een kwestie van onbekend maakt onbemind, dunkt me. De eerste kilometer met de nieuwe Kangoo bevestigde immers meteen bovenstaande stelling dat het utilitaire verleden van deze 'busjes' echt wel passé is. En dat deze ludospace zich bijgevolg moeiteloos mag meten met de rest van de Renault-familie.

Logisch, gezien hij zijn onderbouw deelt met de Scénic en Mégane. Daardoor rijdt de Kangoo niet alleen vergelijkbaar – toegegeven, de voornoemde eenvolumer en hatch doen het daar nog altijd iets beter – maar kan hij ook profiteren van dezelfde elektronische inrichting. Van de digitale tellerpartij tot het infotainmentscherm van 8 duim, het zat evenzeer in en op deze Kangoo.

Waarna de echte bonus dus nog moet volgen. De schuifdeuren zijn al een eerste troef. Hoe vaak ik na het parkeren al tegen mijn kroost heb moeten zeggen voorzichtig te zijn met de deuren... (herkenbaar?) Niet dus met de Kangoo. Dat die portieren, naast het vrijwaren van blikschade bij de buren, ook nog eens de in- en uitstap vergemakkelijken, maakt dat ik er ineens een enigma bij heb. Want ook hier kan je je afvragen waarom niet alle auto's voorzien in een dergelijke constructie?

Opbergruimte dan. Die van mij zijn 6 en 9. Net jong genoeg dus om ook nog interesse te tonen in mechanisch speelgoed. Poppen, knuffels, vliegtuigjes en Lego-mannetjes die stuk voor stuk een plek vonden in de verschillende bakken en lades in en rond de Kangoo. Terwijl de 5 USB-poorten (eentje net naast het aanraakscherm, 3 onder aan de middentunnel en eentje achteraan) ondertussen de elektronica geladen houden waar ze binnen een minuut of 5 wel om zullen beginnen zagen. 

Ook ikzelf had eigenlijk weinig reden tot klagen. De stoelen zaten meer dan behoorlijk, de rijhouding was nagenoeg perfect, de rijgeluiden werden afdoende geweerd en met die 130 pk en 240 Nm bleek er ook genoeg oempf te zitten in de 1,3-liter om vlot mee te kachelen met het verkeer. Terwijl die zich met zijn gemiddeld verbruik van 6,4 liter per 100 km – volgens de boordcomputer – ook best zuinig toonde. What's dus not to like?

Jammer

De manuele bak. Wegens het veel te korte en daardoor nogal nutteloze eerste verzet. Wil je écht ten volle van deze Kangoo genieten, wacht dan tot de versies met de gerobotiseerde EDC leverbaar zijn. Ook een apart te openen achterruit hadden we wel geapprecieerd, maar die blinkt jammer genoeg uit in afwezigheid. Vliegtuigtafeltjes zijn er dan weer wel, weliswaar op voorwaarde dat je meteen doorschuift naar de hoogste Intens-uitdossing.

Nog een werkpunt is de afwerking. Dergelijke plastics horen niet thuis in het middenklassesegment. En gezien Renault claimt dat zijn Kangoo daartoe behoort... De Fransen prijzen hem alleszins zo, want wat is die Kangoo duur! Onze Edition One, wat voorlopig trouwens het instapniveau is, kostte standaard 24.315 euro. Een som waar niet ineens een airco bij inbegrepen is (maar wel een cruisecontrol, automatische  lichten en ruitenwissers en ledkoplampen – ja, ik begrijp het ook niet goed).

Opgeteld met wat opties – aangezien een airco al niet standaard is, begrijp je ondertussen allicht dat dat zo goed als noodzakelijk is – eindigde mijn testwagen op 28.424 euro. Een heel stuk boven het fatsoen en ook boven het budget van de beoogde doelgroep.

Dus

De nieuwe Kangoo – en doe daar bij uitbreiding maar ineens de verse VW Caddy en de vierling Citroën/Peugeot/Opel/Toyota Berlingo/Rifter/Combo/ProAce City Verso bij – verdient het niet langer te worden versleten als ordinair bestelbusje-met-achterbank. Zie ze dan ook eerder als vervangers van de stilaan uitgestorven monovolumes. De Kangoo toonde immers aan minstens even praktisch te zijn als de Scénic, terwijl hij weinig of niets diende toe te geven qua comfort en luxe.

Een bijgestelde visie die ook broodnodig zal zijn wil de gevraagde prijs zich rechtvaardigen. Want met een cataloguswaarde van bijna 30.000 euro (voor het hier getoonde testmodel) is het bijzonder moeilijk te stellen dat je nergens anders meer waar zal vinden voor dat geld.