Eerste test / Opel Combo Life 1.2 Turbo 110: De derde musketier

Met uitzondering van een paar cosmetische details, zoals zijn forser ogende, bijna vrachtwagenachtige neus, is het moeilijk om deze Opel Combo Life van zijn broers te onderscheiden. Ze verschillen eerder van elkaar door hun comfort. Zijn ophanging lijkt stugger geijkt, in aansluiting op de in Duitsland geldende canons, waar het wegennet van een uitmuntende kwaliteit is. Ook in het interieur heerst dat “déjà-vu”-gevoel… wat trouwens helemaal geen gebrek is, integendeel.

Verbazingwekkende 1.2 Turbo

Deze 1.2-driecilinder drijft zo goed als alle kleine en middelgrote PSA-modellen aan. Benzine is niet langer het achterblijvertje in de verkoopcijfers en hij slaat geen modderfiguur op papier… noch in de werkelijkheid. Hij is koppelrijk bij lage toerentallen, altijd aangenaam, tenzij misschien bij lange beklimmingen met alle stoelen bezet en komt geen adem nog enthousiasme te kort. Hij wordt goed ondersteund door een zesversnellingsbak die ietsje lang gespreid is. En hij is zeer goed geluidgedempt: je hoort hem echt enkel wanneer je hem naar hoge toerentallen jaagt. Dat is muzikaal maar contraproductief: een rustige rijstijl is hier beter. En daarmee komt de lange versnellingsbakspreiding tot haar recht.

Het resultaat is een zeer aanvaardbaar verbruik: tijdens onze test reden we rustig en anticiperend en zo kwamen we uit op 7,7 l/100 km. Wie tegen verveling kan, mag op 7,5 liter rekenen. Slechts één minpuntje: met de kleine driecilinder wordt de voortrein te ‘licht’, waardoor het stuur weinig aangenaam en te kunstmatig aanvoelt.

Ons verdict

In de Combo blijkt de 1.2-driecilinder van 110 pk een uitstekende reisgezel, die aangenaam rijdt onder alle omstandigheden en die verbazingwekkend zuinig is bij een rustige rijstijl. Maar blijf voorzichtig met het rechterpedaal!