Blogtests / Wat vind ik van de elektrische Renault Zoé R135 Z.E.50?

Laat u niet misleiden: bij Renault proberen ze ons met een kluitje in het riet te sturen door de jongste facelift van de Renault Zoé (uit 2019) als een “derde generatie” af te doen, terwijl een kind kan zien dit in wezen nog altijd dezelfde auto is die Renault al in 2013 op de markt bracht.

Maar ik begrijp de voortvarendheid van Renault wel. Onderhuids en in het interieur is er namelijk heel veel veranderd op zeven jaar tijd. Samen met de batterijcapaciteit is bijvoorbeeld ook het rijbereik flink toegenomen (tot 380 kilometer volgens de WLTP-cyclus met de huidige batterij van 52 kWh), terwijl de jongste versie dankzij een krachtiger elektromotor (100 kW) eveneens pittiger prestaties neerzet.

Voeg daar de uitgebreide laadmogelijkheden aan toe, en ondanks zijn gevorderde leeftijd blijft de Zoé een uiterst interessant aanbod. Interessant genoeg alvast om er nog een keer een week mee op pad te trekken. Een hernieuwde kennismaking die zeker niet onaangenaam verliep...

Leuk

Van bedeesd muurbloempje is de Zoé veranderd in een kleine vamp. Die mascara rond de  koplampen en de ledwaaier in de acherlichtblokken geven deze stadsauto zoveel meer cachet, terwijl de zeventienduimvelgen (met de aristocratisch klinkende naam Elington) van onze testauto er met hun gefreesd 3D-effect gewoon schitterend uitzien. Ook binnenin is de kwaliteitsindruk oneindig veel verbeterd met de komst van het nieuwe dashboard (uit de Clio/Captur).

Maar bovenal weet de Zoé wat écht telt voor een elektrische auto: rijbereik en laadsnelheid. Hij is de enige elektrische auto in deze prijsklasse die ook in werkelijkheid meer dan 300 kilometer ver komt op een batterij (zij het maar net in onze koude en herfstige testomstandigheden, waarin we gemiddeld 17,3 kWh/100 km verbruikten). En zijn interne omvormer haalt aan elk mogelijk wisselstroomlaadpunt de maximale laadsnelheid van de wallbox in kwestie.

De elektrische auto houdt misschien niet van koud weer, maar ik hou wél van de elektrische auto bij koud weer. Want o wat ga ik de efficiënte verwarming van de Zoé missen! Starten bij lichte vrieskou en binnen de minuut lucht van meer dan 20 graden uit de ventilatiemonden voelen stromen; het is pure weelde voor koukleumen zoals ik...

Jammer

Hoeveel facelifts heeft de Zoé nu intussen al gehad? Voor een product dat intussen toch al uitgerijpt hoort te zijn, zitten er nog behoorlijk wat storende angeltjes aan het model. Het ontbreken van een hoogteregeling voor de stuurkolom of de bestuurdersstoel bijvoorbeeld, of de goedkope (en bijzonder onpraktische) ‘klepjes’ waarmee je de achterdeuren aan de buitenkant openmaakt. Dingen die niet thuishoren op een auto van meer dan 30.000 euro...

Nog in het kader van de ‘kleine onhebbelijkheden’: dat je op een knop in het interieur moet duwen om de laadklep in de neus te ontgrendelen, tot daaraan toe. Maar dat je diezelfde knop ook nodig hebt om de aangesloten laadkabel los te maken, is ronduit vervelend. Als dat mechanisme nu eens gewoon op de centrale vergrendeling zou zitten, dat zou zoveel handiger zijn.

Maar de meest opvallende misplaatste besparing zie je in de koffer, waar de onbeklede laaddrempel meteen de (negatieve) aandacht opeist. En wat dan gezegd van die Bose-subwoofer, die knullig in het midden van de laadvloer gemonteerd is en zo de koffer een pak minder bruikbaar maakt? Een dubbele bodem zou hier soelaas kunnen brengen; dan hoefde ook de laadkabel niet meer tussen de bagage rond te slingeren.

Dus

Ik ga ‘m missen, die Zoé. Hier en daar merk je wel dat het ontwerp al een dagje ouder wordt, maar op de punten die er voor een elektrische auto écht toe doen, staat hij zijn mannetje, ook tegenover de jongere garde elektrische stadsauto’s. Als de overheid me straks verplicht om elektrisch te gaan rijden, dan zeg ik geen neen tegen deze elektrische Renault. Maar om er nu uit vrije wil en uit eigen zak meer dan 30.000 euro voor te gaan neertellen....