Editoriaal / Vooraf - Spreidstand

In de vorige AutoGids maakten we een eerste keer kennis met de BMW XM. Het is de grootste én krachtigste productiewagen van de M-afdeling tot nu toe, maar het is als plug-inhybride ook de eerste met een al deels elektrische aandrijving. Die moet twee doelen dienen: de prestaties tot een ronduit spectaculair niveau opdrijven, maar tegelijk natuurlijk evengoed het – op zijn minst theoretische – verbruik en dus ook de CO2-uitstoot drukken. Voor wie het artikel (nog) niet heeft gelezen: ik was echt wel onder de indruk.

In deze AutoGids presenteren we je de eerste en al even exclusieve test van de BMW M2. Een heel ander concept: met zijn compacte afmetingen, de zelfs nog niet eens van mildhybride technologie voorziene zescilinder én de mogelijkheid om hem nog met een manuele zesbak te bestellen is het echt nog een M uit de oude doos. Een doos waarin, voor alle duidelijkheid, al veel geweldige en plezante auto’s hebben gezeten.

Beide wagens werden voorgesteld op hetzelfde persevent in het wondermooie Arizona. Tijdens dezelfde persconferentie, gevolgd door een testrit van verschillende honderden kilometers, met de XM in de voormiddag en een zowat even lang parcours met de M2 in de namiddag. Waarna we ’s avonds nog eens uitgebreid konden nakaarten met de M-directie en enkele van de ingenieurs die beide auto’s in elkaar hebben gestoken. Een ‘goed gesprek’ lijkt ons daarbij altijd een pak relevanter, voor beide partijen trouwens, dan de op zulke gelegenheden weleens gebruikelijke marketingpraatjes.

Laat het ons maar de moeilijke overgangsjaren noemen.

Natuurlijk kom je dan al snel uit bij de vreemde spreidstand waarin de afdeling M, het bedrijf BMW in het algemeen en bij uitbreiding zelfs een flink deel van de auto-industrie zich momenteel bevindt. Voor Europa en een stukje van de VS (zeg maar Californië en straks misschien ook nog wel enkele andere Amerikaanse staten) moet de groene transformatie behoorlijk vlug gaan. Vandaar ook dat nieuwe M, met na de XM zeker nog meer geëlektrificeerde en vrij snel zelfs volledig elektrisch aangedreven modellen.
Het wordt ons uitgelegd met het soort professionele ‘passie’ die CEO’s en hun woordvoerders natuurlijk heel goed hebben aangeleerd, in elk geval goed genoeg om ons zowat helemaal mee te krijgen. Tot ze een kwartier later met minstens evenveel enthousiasme de ecogewijs oerklassieke M2 beginnen te bejubelen; dan gaat het alleen nog over de heerlijk ronkende motor, over het uitmuntende bochtengedrag en over de sportieve of, als je wilt, zelfs agressieve looks. Een CO2-cijfer hoort daar natuurlijk niet echt bij.

Een sterk staaltje hypocrisie? Nee hoor, dat is niet waar ik in dit verhaal naartoe wil. Ik geef gewoon nog maar eens aan in wat voor moeilijke en zelfs delicate positie de autoconstructeurs en zeker spelers als BMW zich momenteel bevinden. Want krijg het toch maar eens uitgelegd, dat je de - al dan niet door de overheid gedwongen - milieubewuste M-fan in Los Angeles en zelfs München en Antwerpen met een desgewenst een pak zuinigere XM aan boord wilt houden en hem voor nog wat extra spaargeld en haast een beetje stiekem tegelijk ook nog zo’n politiek totaal incorrecte M2 hoopt te kunnen verkopen. Laat het ons maar de (moeilijke) overgangsjaren noemen...