Smaken verschillen - ook als het over onze nostalgische voorkeuren gaat - en dat maakt het des te interessanter. Daarom hebben we onze interne redactie naar hun keuze voor een klassieker gevraagd. Als de directie van Autogids morgen beslist om elke medewerker een premie van 20.000 euro te geven, welke roadster of cabriolet zouden zij dan kopen? En we zijn niet voor de meest logische keuze gegaan, want de Mazda MX-5 ontbreekt in deze lijst. Onterecht, dat weten we zelf ook.
ONTDEK AutoGids Classics #1
Alain Devos - Audi Cabriolet
Ik ben nooit een grote fan geweest van het naar mijn smaak iets te sobere Audi-design, en al zeker niet van de A4- en A6-generaties van tijdens de eeuwwisseling. In elk geval niet van de berlines. Een paar scherpere lijntjes hadden wonderen kunnen doen en die waren er dus niet.
“Dit was een ander verhaal”
Maar de A4 Cabrio, dat was een ander verhaal. De combinatie van een donkere koetswerkkleur en lichtbruin leder voor de interieurbekleding, dat kon ik net wél smaken. Ik werd nadien een nog grotere fan van het lijnenspel van de A5 in zowel coupé- als cabriogedaante, maar die auto is nog een beetje te jong voor deze Classics. Dus ga ik voor de A4 Cabriolet, die trouwens pas in 2002 ook A4 werd genoemd. Daarvoor was het gewoon Cabriolet, die auto was overigens nog gebaseerd op de vorige generatie berlines met de voornaam 80. Voor mij mag het er eigenlijk wel zo eentje zijn. Met de vijfcilinder, of nog liever de V6. En lichtbruin leder!
Xavier Daffe – TVR Chimaera 400
De TVR's van weleer laten de geest van Shelby Cobra voortleven onder de Engelse nevel. Het is een filosofie waar we gek op zijn, geschikt voor zowel rustige ritten als V8-mokerslagen die het koetswerk doen kreunen onder het koppel. Een Chimaera (of een Griffith, maar dan spreken we over een heel ander budget) starten in de vroege ochtend, uitkijken over de lange motorkap in koolstofvezel die schommelt bij elke duw op het gaspedaal om de motor op te warmen en weten dat er een pittige potje rijden op je wacht.
“Weten dat er een pittig potje rijden op je wacht”
Want vergis je niet, de afwezigheid van rijhulpmiddelen mag dan al lof verdienen, ze dwingt ook een minimum aan respect af, zeker gezien een vermogen van ongeveer 240 pk (naargelang de motor en het bouwjaar) voor nauwelijks meer dan een ton... Het zijn stuk voor stuk kwaliteiten die de TVR's uit dit tijdperk tot roadsters met een ongeëvenaarde persoonlijkheid optillen. En als kers op de taart is de grote Rover-V8 met centrale nokkenas en tuimelaars betrouwbaar en goedkoop te onderhouden. Een karaktervolle roadster die je niet op elke straathoek tegenkomt? Stem voor TVR!
Hans Dierckx – Mercedes SL “R129”
Doe mij maar de SL uit de hoogdagen van Mercedes, eind de jaren 80, toen de Zwaben nog auto’s voor de eeuwigheid bouwden, volgens de allerhoogste standaarden. De R129 is net zo hoekig als de W12-berline waarop hij is gebaseerd, maar draagt wel een door de onvolprezen hoofdontwerper Bruno Sacco perfect getailleerd vrijetijdskostuum. Die combinatie van strenge lijnen en elegante proporties vind ik onweerstaanbaar. Ook de binnenhuisinrichting van deze grote roadster heeft dat tweeledige. Je zit laag boven de grond, maar wel in meubilair van het allerhoogste allooi.
“Een perfect getailleerd vrijetijdskostuum”
Die tijdloze wijzerplaten, die kloeke knoppen of dat stevige tapijt rondom de middentunnel, het is allemaal zoveel nobeler dan de protserige schermen en het glimmende plastic van de Mercedessen van vandaag. Voor deze denkoefening zet ik ook even de ecologische bezwaren aan de kant. Ik ga voor de 600, de V12 dus. Een degelijke Duitser die klinkt als een Ferrari: machtig.
Cédric Dérèse – Toyota MR2 Mk1
De Toyota MR Mk1 is als het ware mijn eigen ‘madeleine van Proust’. Als kind trok ik te pas en te onpas naar de kleine dorpsgarage waar mijn vader zijn Corolla liet onderhouden. Ik bewonderde de MR, raakte hem aan, kroop in de fluwelen kuipjes en snoof de geur van de brandnieuwe kunststoffen op. Nog geen tien jaar oud zag ik mezelf al over het asfalt scheuren als een begenadigd grand-prixpiloot, de haren wapperend in de wind (vanwege het dubbele targadak).
“Op dezelfde hoogte als een Testarossa”
Vandaag de dag kan ik gerust zeggen dat de rode sportwagen soms op dezelfde schaal van hoog piekende automobiele emoties stond als de Ferrari Testarossa. Toen de baas zag hoe die kleine jongen zijn neus aan de spoiler van zijn MR stak, stuurde hij de verkoper met de sleutel om de motor te starten en de koplampen uit de motorkap te laten klappen! Ik heb helaas nog nooit de kans gekregen ermee te rijden, maar ik weet zeker dat ik hem al zijn fouten meteen zou vergeven. Ze zeggen toch dat een eerste liefde eeuwig is?
Kevin Kersemans – Fiat/Bertone X1/9
Ik heb de Fiat X1/9 altijd al een fascinerend autootje gevonden. Hij wordt wel eens een mini-Ferrari genoemd, wat misschien wat overdreven is, want met zijn motor van bescheiden komaf (de 1.3 met 75 pk uit de 128 of de 1.5 met 85 pk uit de Ritmo) zijn de prestaties natuurlijk niet te vergelijken. Maar met zijn achterwielaandrijving, zijn gewicht van rond de 900 kilo en zijn centraal opgestelde motor biedt hij wel het weggedrag van een sportwagen. En de looks, met die heerlijke wigvorm en natuurlijk die opklapkoplampen!
“Wordt weleens een mini-Ferrari genoemd”
Het knusse interieur en de uitlaatklank zijn bovendien zo Italiaans als een pizza calzone. Ik zou voor een zo jong mogelijk exemplaar gaan, op de markt gebracht als Bertone X1/9 in plaats van Fiat X1/9, aangezien het verschil in bouwkwaliteit en afwerking duidelijk is. Al is het oorspronkelijke model uit de seventies natuurlijk wat puurder van design. Maar plezier en bekijks zijn sowieso verzekerd als je een goed exemplaar vindt.
Frédéric Kevers – Opel Tigra TwinTop
Ik hou er al lang van om onder de blote hemel te rijden en ik droom dan ook van een eigen roadster. Geen echte oldtimer, ik zou de voorkeur geven aan een kleine cabriolet met een betrouwbare en makkelijk te onderhouden motor, een wagen die de tand des tijds doorstaat en tegelijkertijd geen jaloezie opwekt bij afgunstige vandalen. Een roadster-coupé is dan de ideale keuze. En als je ervoor gaat, kan hij maar beter compact, origineel en praktisch zijn. Stuk voor stuk kwaliteiten die me bij de Opel Tigra TwinTop doen belanden.
“Hij heeft zelfs prestaties die naam waardig!”
Met zijn doordachte en kwalitatieve hardtop, zijn frisse, coole en sympathieke look en zijn onvermoeibare 1.8-viercilindermotor met 125 pk is deze kleine Opel een waar plezier om mee te rijden en leent hij zich perfect voor zondagse ritjes met de elleboog op de deur. Behalve zijn koffer, die voldoende ruim is voor een lang weekend met z'n tweeën, en een voor die tijd royale uitrusting, biedt de Tigra TwinTop 1.8 zelfs prestaties die naam waardig! Voor mij als Opel-liefhebber is dit de perfecte mix.
Steven Appelmans – Smart Roadster
Dat ik mijn eerste kick achter het stuur in een Smart Roadster Coupé beleefde, zal zeker zijn invloed hebben. Maar het is veel meer dan jeugdsentiment, want er schuilen intrinsieke kwaliteiten in dit karretje. Het begint al bij de aanstekelijke roffel van het 700 cc grote driepittertje. Zeker als hij in toeren wordt gejaagd. Die rode zone moet je sowieso opzoeken wil je de vaart erin houden. Want hoewel het ding nog geen ton weegt (iets minder dan 800 kilo voor de Roadster, een weinig meer voor de Roadster Coupé) was 61 of 82 pk - de standaard vermogenskeuzes - toch wat summier.
“Idealiter neem je de Brabus”
Idealiter neem je dan ook de Brabus en zijn 101 pk. Helaas doet dat niets af aan de lamlendige gerobotiseerde bak. Die blijft gewoon en vraagt dus nog altijd de nodige gewenning. Er zit veel tijd tussen het schakelcommando en de uitvoering ervan. Je moet een gangwissel terdege timen. Maar eens je dat in je vingers hebt… Lol, met hoofdletter ‘L’.
Laurent Blairon – Mini Roadster
De Mini ‘MkII’ uit het BMW-tijdperk blijft mijn aandacht trekken. Het was een tijd waarin Mini nog durfde te doen wat zijn ontwerpers bedachten. De chique stadsauto uit Oxford oogde nog niet zo opgeblazen als vandaag en had nog een relatief kleine voetafdruk. De GP, de Clubman, de Coupé en bovenal - de parel uit het gamma - deze Roadster. Een schitterende moderne interpretatie van de Britse tweezitsroadster met stoffen kap. Met zijn schuine voorruit is dit de meest sexy Mini (uit deze tijd) en dat zal nog lang zo blijven, want het merk zal nooit meer zo'n gedurfde tweezitsroadster met verbrandingsmotor bouwen.
“Zo zal Mini ze nooit meer maken.”
Sommigen beweren dat het concept volstrekt overbodig is gezien de oorsprong van Mini, dat hij oncomfortabel en bijzonder onpraktisch is (alhoewel de kofferruimte van 240 liter ruimschoots volstaat voor zijn twee inzittenden), en dat het bovendien geen achterwielaandrijver is. Toch strooit hij gul met rijplezier. Het hoeft niet eens een Cooper S te zijn. Zelfs met de 1.6-instapmotor van 122 pk zou ik al in de wolken zijn. Hij mag dan wat kortademig zijn, hij herinnert je ook aan het plezier dat hoge toerentallen kunnen brengen. En het is eens wat anders dan een Mazda MX-5, toch?
Werner van Kerckhoven – MG TF
Een favoriete ‘open’ youngtimer voor een budget van 20.000 euro? Zoveel heb ik helemaal niet nodig; met een derde van dat bedrag kom ik al ruimschoots toe. En lang hoef ik ook niet na te denken: al jaren verlekker ik me aan zoekertjes van de MG TF, een auto die in mijn vroege AutoGids-jaren mijn hart heeft gestolen. Niet omdat hij zo uitzonderlijk goed was (als ik eraan terugdenk, had hij zelfs best wel wat onhebbelijkheden), maar wat een uitstraling had - en heeft! - die auto.
“Niet omdat hij uitzonderlijk goed was”
Ongeacht of de kap nu open of toe is, deze tweezitter ziet er altijd even patent uit. De TF is ladykiller Hugh Grant en topspurter Linford Christie in één, met nog een vleugje Spice Girls erbovenop. En zijn interieur is zoveel smaakvoller dan dat van zijn concurrenten uit die tijd. Graag een van de speciale edities - een groene Oxford SE of een zwarte 80th Anniversary LE bijvoorbeeld - voorzien van alle opties (airco!) en aftermarketverbeteringen.
Olivier Duquesne – Lotus Elan M100
Een briljant commercieel succes is dit model nooit geweest. En toch liep hij over van stijl en verleidingskracht. Zeker in het geel, zoals in de Lotus-showroom uit mijn buurt. Dat is namelijk de reden waarom ik er zo weg van ben. Hij is een jeugdherinnering. Toen ik nog maar net mijn rijbewijs had, kwam ik regelmatig langs een Lotus-dealer onderweg naar mijn grootmoeder. En die gele Elan op het podium lonkte naar me, leidde me af van mijn nog aarzelende rijgedrag.
“Lotus wilde er een bestseller van maken.”
De Britse auto combineerde zijn jaren-negentigstijl met een Japanse motor. De 1.6-viercilinder-turbomotor van Isuzu leverde 165 pk aan de voorwielen, ruimschoots voldoende voor deze cabriolet, die dankzij zijn koetswerk in composietmaterialen minder dan een ton op de weegschaal zette. Dat moest garant staan voor geweldige sensaties, zoals een sprint van 0 tot 100 km/h in 7 seconden. Lotus wilde er een bestseller van maken, maar dat is nooit gelukt. Het merk, dat toen nog eigendom van General Motors was, werd in 1993 verkocht. En de dealer in de buurt van mijn ouderlijke huis? Die verdween helaas uit het landschap.
Klaas Janssens – Suzuki Cappuccino
Ik drink graag koffie en ’s morgens mag dat een cappuccino zijn. Als het even kan met zo’n baristabloemetje in het melkschuim, daar kan ik instant gelukkig van worden. Deze Suzuki heeft hetzelfde effect op mijn gemoedstoestand. Eén blik op het sympathieke lijnenspel en je begint spontaan te glimlachen, het dak eraf en je kan de wereld aan.
“Eén blik en je begint spontaan te glimlachen”
Alle elementen zijn aanwezig, want de motor van de Japanse roadster drijft de achterwielen aan en pronkt daardoor met een perfecte 50/50-gewichtsverdeling over beide assen. Het gedeeltelijk uit aluminium opgetrokken koetswerk drukt het gewicht tot 725 kilogram, zodat het drukgevoede driepittertje niet al te veel moeite moet doen om er de vaart in te houden. Neen, het is geen sportwagen. Maar als de Cappuccino één ding aantoont, dan wel dat rijplezier niet uitgedrukt wordt in paardenkrachten, sprinttijden of Ringrecords. Wel in de breedte van je mondhoeken. Zoals een cappuccino ’s morgens. Want wat is die naam goed gekozen.
BLIJF OP DE HOOGTE VAN HET LAATSTE AUTONIEUWS!
Nieuwe modellen, tests, advies, exclusieve evenementen! Het is gratis!
Nieuws
