Nostalgie / Toen de BMW Z3 en Z4 nog hip en trendy waren

We vertelden het al in onze test van de vernieuwde BMW Z4 sDrive30i, de kans is eerder klein dat er na deze roadster nog een opvolger met klassieke verbrandingsmotor komt. De markt voor dit soort funauto’s is wereldwijd gewoon te klein geworden. Het lijkt alweer het einde van een tijdperk, de hele auto-industrie is met de ingezette elektrificering nu eenmaal aan een snelle transformatie bezig.

Er zijn nog wel wat plaatsen in de wereld waar fans ongetwijfeld nog jaren sportwagens en andere blitse auto’s met grote motoren mogen en ook zullen blijven kopen, maar die gaan het voor hun cabrio’s dan vaak wel wat hoger in de markt zoeken. Voor compacte en nog relatief betaalbare roadsters lijkt er geen echte toekomst meer weggelegd, tenzij die binnenkort misschien ook elektrisch wordt.

Terug in de tijd

Wij gaan hier echter nog niet te ver vooruitkijken, in Florida heeft BMW voor de presentatie van de vernieuwde Z4 ook nog eens alle voorgangers samengebracht. Beter nog, we mogen er ook mee rijden!

De Z3 uit 1995 wordt als de echte voorvader van de drie Z4-generaties gezien, maar BMW maakte eerder ook al de vooral omwille van zijn in de flanken 'wegzinkende' deuren bijzonder originele Z1 en bouwde van 2000 tot 2003 ook een dikke 5.700 exemplaren van de door de iconische 507 geïnspireerde en veel duurdere Z8. Die twee zijn er voor onze Florida-trip niet bij, ze gelden dan ook als echte buitenbeentjes.

Manuele vijfbak

Het is de technisch sterk met de toenmalige 3-Reeks gelieerde Z3 die dus mag worden gezien als de eerste BMW-roadster voor een groot publiek. Hij begon zijn carrière met een rolletje in de Bond-film GoldenEye en zou tot 2002 in productie blijven, op dat moment stond de teller op net geen 300.000 exemplaren. De afgeronde vormen droegen zeker bij tot de populariteit van de Z3, BMW leidde er ook een dan wel nogal vreemd gelijnde coupé van af.

Het Z3-aanbod startte met een 1,9 liter 'grote' viercilinder van slechts 138 pk, maar ons uit 2002 daterende testexemplaar heeft een zescilinder met een longinhoud van 3 liter. Die motor is 225 pk sterk, maar evengoed nog gekoppeld aan een manuele vijfbak.

Correcte prestaties

Het BMW-volk wil voor ons vertrek dan ook nog even weten of we dat ding wel kunnen bedienen, maar voor ons wordt het vooral een hernieuwde kennismaking met een autootje waar we een dikke 20 jaar geleden toch wel best wat journalistiek autoplezier aan beleefden.

Het manuele schakelen kost ons als Europeanen natuurlijk geen moeite, we stellen al tijdens de eerste kilometers vast dat de auto best nog wel vrij modern aandoet. Op het dashboard na – van hippe schermen en dito infotainment was in Z3-dagen nog helemaal geen sprake. Ondanks toch al een leeggewicht van 1.340 kilo, voelen zelfs de prestaties echter wel nog meer dan correct aan. Het maximumkoppel van 290 Nm is beschikbaar bij 3.500 o/m, maar ook bij lagere toerentallen hoef je niet te vaak met de versnellingsbak aan de slag om vlot vooruit te komen.  

Bangle-design

De Z4 die in 2003 volgde, kan ons vandaag wat minder boeien. Het door de toen best wel al wat controversiële Chris Bangle geïntroduceerde en behoorlijk complexe design zorgde voor een echte breuk met de Z3, maar het oogt vandaag echt wel gedateerd.

Onze dan ook nog eens van een nogal triestige grijze lak voorziene testwagen heeft een 3 liter grote zescilinder, maar die was in 2003 toch maar goed voor 215 pk. De auto is met zijn 1.370 kilo niet eens zoveel zwaarder dan de Z3, maar voelt vreemd genoeg wel zo aan. De spurt naar 100 km/u lukt nog altijd in minder dan 7 seconden, echt begeesteren doet deze Z4 ons echter niet meer.

De laatste Amerikaan

Tot ze ons vertellen dat de auto met chassisnummer #LW76378 de allerlaatste Z4 van deze generatie was, dat maakt hem natuurlijk wel heel bijzonder. De wagen rolde op 27 augustus 2008 van de band in de BMW-fabriek in het Amerikaanse Spartanburg. Er waren er 180.856 van gebouwd, al een pak minder dan van de Z3 dus. Ook van die eerste Z4 werd een coupé afgeleid, maar dat werd geen groot succes.

Onze derde en laatste 'oudje' is een sDrive35is uit productiejaar 2016. Die variant was in 2011 toegevoegd aan het gamma van het Z4-model dat sinds 2009 in het Duitse Regensberg werd geproduceerd. Zowat naast de cabriovariant van de 3-Reeks; beide auto’s hadden een vergelijkbare en elektrisch samenplooiende hardtop gemeen. Voor de roadster was dat een première.

Complete breuk

Het hele design, het werk van de vrouwelijke ontwerpers Juliane Blasi (exterieur) en Nadya Amaout (interieur), betekende trouwens alweer een complete breuk met dat van de vorige Z4-generatie. Precies het 'harde' dak maakte dat er deze keer geen echte coupévariant meer nodig was – zoals bekend werd voor de huidige generatie echter toch weer teruggekeerd naar een stoffen kap.

De van twee turbo’s voorziene zescilinder van de sDrive35is-variant is 335 pk sterk, dat alleen al zorgt natuurlijk voor een heel ander verhaal dan dat van de ons dus wat tegenvallende Z4 van de vorige generatie. De wel al zo’n 1,6 ton wegende auto raast, met dank ook aan de efficiënte DCT met zeven verhoudingen en dubbele koppeling, in slechts 4,7 seconden naar 100 km/u.

Hyper Orange Package

Daarmee is hij zelfs nog sneller dan de dan ook aanzienlijk minder krachtige Z4 sDrive30i van 2023; uit de huidige catalogus heb je echt wel de M40i nodig om hem los te rijden. In de VS maakte de oranje lak indertijd, samen met de evengoed heel opvallende lederen bekleding, deel uit van het optionele Hyper Orange Package.

Over smaken en kleuren kan je lang discussiëren, maar wij vinden de auto echt wel iets hebben. Je kon die kleur, Valancia Orange, trouwens ook in België krijgen. Een dikke 10 jaar geleden noemden we de 3-litermotor nog zowat ’s werelds beste zescilinder op benzine, deze hernieuwde kennismaking bevestigt vooral dat we het toen bij het rechte eind hadden.

Potentiële klanten lieten zich echter al wat moeilijker overtuigen. De productie liep van 2009 tot 2016, en met in totaal 'slechts' 118.444 exemplaren was het dus al duidelijk dat zo’n roadster niet makkelijker meer rendabel te krijgen was.

Foto’s: Fabian Kirchbauer