Nostalgie / Top 15 - naar een circuit genoemde sportwagens

Met een sterke naam kom je al een heel eind, dat moet je de marketingjongens en -meisjes niet vertellen. En dan is een historische link natuurlijk de meest logische piste, als knipoog naar het rijke verleden van het merk of van het model. Bij sportwagens wordt er graag verwezen naar de autosport, want elke associatie met een wedstrijd, een circuit of een ronderecord zorgt voor extra snelheid. Uit de honderden mogelijkheden selecteerden wij er 15, de ene al wat verrassender dan de andere.

>> Lees ook: retrodesign voor moderne productiewagens - AutoGids' Top 5

15. OPEL MONZA (1978)

De Opel Monza is een coupé op basis van de Senator. De door een 180 pk sterke 3 liter-zespitter aangedreven GSE gold als topmodel en combineerde een mechanisch sperdifferentieel en een verlaagde sportophanging met Recaro-sportzetels en een digitaal dashboard. Naast de naam is er geen enkele link met het Monza-circuit. GSe-badge maakte onlangs een comeback op de ElektroMod op basis van de Opel Manta A en zou gebruikt worden voor de sportieve EV-modellen uit Rüsselsheim.

14. PONTIAC LE MANS (1962)

De Le Mans is de sportieve topversie van de Pontiac Tempest, aanvankelijk enkel verkrijgbaar als coupé. De snelste versie combineerde een lichtgewicht koetswerk met een tot 500 pk opgedreven Super Duty 421-motorblok en met een transaxle-opstellling voor de vierversnellingsbak. In Le Mans had deze Amerikaan niets te zoeken, maar als stock- en dragracer stond de Pontiac zijn mannetje. De naam werd later gerecycleerd voor en besmeurd door een Amerikaanse kloon van de Opel Kadett.

13. SPYKER D12 PEKING-PARIJS (2006)

De Spyker D12 moest een cross-over worden die de luxe van een limousine zou combineren met de off-roadskills van een terreinwagen en de rijdynamiek van een supersportwagen. De Nederlandse constructeur noemde deze creatie naar de in 1907 gehouden Peking-Parijs-monsterrally, waarin de Fransman Charles Goddard tweede werd aan het stuur van een Spyker. De vierwielaangedreven off-roader vertrouwde op een W12-krachtbron van Audi-origine, goed voor 507 pk en een 0 tot 100 km/u-sprintje in 5 seconden rond. Maar van Spyker is inmiddels geen sprake meer, laat staan van deze D12.

12. LAMBORGHINI JARAMA (1970)

Eigenlijk is de link naar het Jarama-circuit puur toeval, want Ferruccio Lamborghini noemde de door Bertone-designer Marcello Gandini ontworpen sportwagen in de eerste plaats naar een regio die bekend stond voor het kweken van vechtstieren. Voorin lag een 3,9 liter-V12, goed voor een vermogen van 350 pk. Drie jaar na de lancering lanceerde de Italiaanse stierenfokker een iets krachtigere en snellere GTS-versie. Maar echt racen zou de Lamborghini Jarama nooit doen.

11. MASERATI INDY (1969)

De naam verwijst naar de twee overwinningen die het Italiaanse merk scoorde in de legendarische Indy 500 (in 1939 en 1940). Aanvankelijk kwam de door Vignale vormgegeven Maserati Indy met een 4,2 liter-V8 (250 pk), maar al gauw werd het aanbod uitgebreid met een 4.7 (290 pk) en zelfs met een 4.9 (320 pk).

10. PORSCHE PANAMERICANA (1989)

Vernoemd naar de waanzinnige Carrera Panamericana, een op de openbare weg gehouden wedstrijd in Mexico (van 1950 tot 1954) waarin Porsche een aardig palmares bijeen wist te rijden (al wonnen ze nooit). De met de nodige off-roadcomponenten gezegende conceptauto stond op de basis van de toenmalige 911 Carrera 4 en maakte gebruik van lichtgewicht koetswerkpanelen uit kunststof en koolstofvezel. Het design inspireerde dat van de eerste Boxster-generatie. De Panamericana-benaming wordt ook gebruikt door Mercedes (voor het grille van hun AMG-varianten) en door Volkswagen (voor de stoerdere versie van de VW Caddy). Het Weissach-pakket dat Porsche aanbiedt op de RS-modellen, legt wel de link naar het testcircuit van Duitse sportwagenbouwer.

9. LEXUS LFA NÜRBURGRING (2011)

Het tot 50 exemplaren gelimiteerde Nürburgring-pakket veranderde de reeds hypersnelle Lexus LFA in een straatlegale circuitracer. Met dank aan de van 560 naar 571 pk geduwde 4,8 liter-V10, de nog sneller schakelende robotbak (met zes verhoudingen en een enkele koppeling) en de aerodynamische koetswerkaanpassingen zoals de splitter voor- en de vaste achterspoiler achteraan. Als racewagen nam de LFA enkele malen deel aan de 24 Uur van de Nürburgring, als straatversie klokte hij een toen indrukwekkende Nordschleide-rondetijd van 7.14,64.

8. BUGATTI TYPE 131 BRESCIA (1921)

Nadat de ronduit revolutionaire Type 13 naast de eerste ook de tweede, de derde én de vierde plaats bezette in de Voiturettes-klasse tijdens de Grote Prijs van Italië van 1921, besloot Bugatti alle door een vierkleppenmotor aangedreven straatversies te zegenen met het Brescia-achtervoegsel.

7. BENTLEY HUNAUDIERES (1999)

Een hommage aan het rechte stuk van Hunaudières, waarop de door Sir Henry Birkin bestuurde Bentley Blower de Mercedes SSK van Rudolf Carraciola passeerde tijdens de 1929-editie van de 24 Uur van Le Mans. Een inhaalmanoeuvre met ballen, want Birkin zette zijn wielen op het gras bij meer dan 200 km/u. De door een atmosferische 8 liter-W16 aangedreven supersportwagen uit 1999 leidde uiteindelijk tot de Bugatti Veyron.

6. LANCIA BETA MONTECARLO (1975)

De hoofdstad van het Prinsdom Monaco linkt deze Lancia aan zowel de rallysport als aan de circuitracerij, twee disciplines waarin deze coupé zou uitblinken. Als Groep 5-racer won de Montecarlo Turbo het Deutsche Rennsport Meisterschaft (1980), het Merkenkampioenschap (1980), het Uithoudingskampioenschap voor Merken (1981). De wagen diende ook als basis voor de Lancia 037, de door Walter Röhrl en Markku Alen bestuurde Groep B-racer die het constructeurswereldkampioenschap van 1983 binnenhaalde.

5. VOLKSWAGEN W12 NARDO (2001)

Deze door Italdesign ontworpen supersportwagen moest het derde luik vormen in het Volkswagen-meesterplan van Ferdinand Piech dat ook de Phaeton en de Touareg voorbracht. De eerste conceptauto's doken op in 1997 (Tokio - coupé, vierwielaandrijving) en 1998 (Genève - roadster, achterwielaandrijving), maar de Nardo-benaming stamt uit 2001. Toen zette de 600 pk sterke W12 zeven snelheidsrecords neer op op de razendsnelle Nardo Ring-kombaan.

4. FERRARI 599 GTB FIORANO (2006)

Genoemd naar de Ferrari-testpiste en aangedreven door de 6 liter-V12 uit de Enzo vormt de 599 GTB (620 pk) de basis voor de extreme GTO (670 pk) en voor de nog extremere XX (730 pk).

3. DODGE CHARGER DAYTONA (1969)

Eigenlijk een homologatiemodel op basis van de Dodge Charger, bedoeld om te schitteren in de NASCAR en aanverwante stockcar-kampioenschappen. Naast extra vermogen kwam de Daytona ook met een aerokit met puntige snuitmodule en gigantische achterspoiler, modificaties waarmee ze de bijnaam Winged Warriors verdienden. Die Daytona-benaming komt verschillende keren terug in de autogeschiedenis, waarvan we vooral de Ferrari Daytona horen te onthouden.

2. DE TOMASA VALLELUNGA (1964)

Een beetje een puzzeldoos, deze De Tomaso Vallelunga: een Triumph-ophanging, een Volkswagen-achteras en een Ford-krachtbron. Propvol potentieel, maar zonder kopers. Vier jaar en slechts 53 exemplaren later stopte De Tomaso de productie van deze compacte beauty.

1. AUDI AVUS (1991)

Een ode aan de Avus Ring, de razendsnelle hogesnelheidsbaan waarop de vooroorlogse Stroomlinien-versies van Auto Union de strijd aangingen met Silberpfeile van Mercedes. De in Tokio onthulde conceptauto fungeerde tevens als technologisch uitstalraam voor het technische kunnen van de Audi-ingenieurs, met de focus op de aluminium koets en de W12-krachtbron.

0. INFINITI Q50 EAU ROUGE (2014) - BONUS TRACK

Geen verwijzing naar Spa-Francorchamps? Dat kregen we niet over ons hart, dus hebben we ook de Infiniti Q50 Eau Rouge Concept uit de archieven opgediept. Deze M3-concurrent zou de V6-biturbo van de Nissan GT-R in het motorcompartiment gelepeld krijgen, de benaming verwijst naar het toenmalige engagement in de Formule 1 met het Red Bull-team.