Nostalgie / Terug naar de toekomst met de Cadillac NART uit 1970

Tenzij je deze auto al kende, is de kans klein dat je hem bij het zien van de foto's meteen geïdentificeerd zou hebben als een Cadillac. Nochtans is dat wel degelijk de basis waarop deze Amerikaans-Italiaanse 2+2-coupé rust. De auto is er gekomen dankzij de in Italië geboren maar tijdens de Tweede Wereldoorlog naar de Verenigde Staten uitgeweken Luigi Chinetti.

Die was niet alleen een succesvol coureur – hij won drie keer de 24 Uur van Le Mans en ook twee keer die van Francorchamps – maar ook de Ferrari-invoerder voor Noord-Amerika met zijn bedrijf N.A.R.T. (North-American Racing Team), dat ook de naam werd van deze unieke creatie, die naar verluidt ontworpen is door zijn zoon, Luigi Chinetti Jr.

• LEES OOK AutoGids' Terug naar de Toekomst - modeloverzicht van A tot Z

Dat verklaart wellicht waarom de auto niet de voor Zagato kenmerkende dubbele bult in zijn dak heeft, hoewel dat Italiaanse bedrijf instond voor de bouw van dit ene exemplaar. Het koetswerk was volledig opgetrokken van aluminium, wat in 1970 nog een behoorlijk exotisch en duur materiaal was.

Van voor- naar achterwielaandrijving

Als technische basis werd het onderstel van een Cadillac Eldorado uit die periode gebruikt, een GM-model met voorwielaandrijving en de motor voorin. Voor de Nart werd de liefst 8 liter grote V8 echter 180 graden gedraaid en centraal achterin gemonteerd, waardoor het uiteraard een achterwielaandrijver werd. De achtcilinder van General Motors was in de Eldorado goed voor 375 pk, maar voor de Nart was sprake van 400 pk, extra vermogen dat wellicht te danken was aan de specifieke en veel kortere uitlaat.

Het interieur van de Nart was min of meer dat van de Eldorado en dus behoorlijk luxueus, al werd het dashboard wel versmald om het passend te maken. De achterlichten kwamen dan weer van een Pontiac GTO. De bedoeling was dat de Cadillac Nart als een soort van Ferrari-rivaal zou worden opgenomen in het Cadillac-gamma, maar daar is nooit iets van in huis gekomen. Er waren nochtans wel geïnteresseerde kopers, maar moederhuis General Motors had eind jaren 60 andere katjes te geselen, waarbij het uiteindelijk bij dit ene exemplaar is gebleven.