Professioneel / Je elektrische bedrijfswagens thuis opladen: technische vereisten en financiële vergoedingen

Opladen thuis, hoe werkt dat?

Stopcontact

In principe kun je je elektrische of plug-inhybride wagen opladen aan het stopcontact met de bijgeleverde laadkabel. Eenvoudig en zonder gedoe, maar het heeft toch flinke nadelen. Om te beginnen moet je rekening houden met zo’n 25 procent verlies bij deze manier van laden. Om 30 kWh in je batterij te injecteren neem je dus 40 kWh af van het net.

Bovendien gaat het laadproces erg traag: meer dan 2,3 kW levert een huis-tuin-en-keukenstopcontact meestal niet. Een bijna lege accu van 50 kWh opladen duurt dan al snel 24 uur. Ook kun je op deze manier niet nauwkeurig meten hoeveel stroom je auto afneemt van het net.

Wallbox of laadpaal

Een veel betere oplossing is een wallbox of laadpaal. Daar haal je gemakkelijk het drievoudige vermogen mee. Anders gezegd: het laden gaat drie keer zo snel. Als je een driefasige aansluiting hebt, is 11 en zelfs 22 kW mogelijk – op voorwaarde dat je auto dat vermogen ook aankan, welteverstaan. Laadverliezen zijn in dat geval beperkt tot zo’n 15 procent.

Een dergelijk laadstation kost natuurlijk wel een flinke duit: reken op ongeveer 1.500 euro voor de hardware en 500 euro voor de installatie, te vermeerderen met eventuele infrastructuurwerken.

Smart cable

Er bestaat ook een tussenoplossing: de zogenoemde smart cable of connected cable. Die kan in de meeste gevallen tot 3,7 kW leveren en bewaakt de spanning om oververhitting tegen te gaan. Net als de wallbox of laadpaal meet hij de stroom die je van het net haalt, zodat die vergoed kan worden door de werkgever.

Welke systemen heb je nodig?

Split-billing

Wil je probleemloos vergoed worden voor de stroom die je thuis in je bedrijfsauto pompt, dan moet je laadinstallatie de hoeveelheid laadstroom kunnen meten. Idealiter beschikt het systeem ook over een communicatiemodule.

In dat geval kun je het laadproces op afstand monitoren en aansturen via je smartphone, tablet of computer én kan de verbruikte stroom rechtstreeks betaald worden door je werkgever. Dat noemt men split-billing. Je hebt daarvoor een laadpasje nodig, dat verbonden is aan jouw bedrijfsauto. 

Load balancing

Nog beter is dat je laadpunt ook aan load balancing kan doen. Het systeem laat in dat geval de hoeveelheid stroom die naar de accu van je auto vloeit, variëren naargelang van het verbruik van je huishoudtoestellen. Zo vermijd je pieken en dus extra kosten. Dit soort laadpunten kan ook rekening houden met de energieproductie van je zonnepanelen.

Heb je veel overschot? Dan laadt je auto met een hoger vermogen. Tijdelijk minder zon of een piek in je huishoudelijke verbruik? Dan zet de software de laadstroom even op een lager pitje. Op die manier profiteer je maximaal van je eigen energieproductie en neem je zo weinig mogelijk stroom af van het net.

Hoeveel betaalt de werkgever terug per kWh?

De terugbetaling van de elektriciteitskosten moet volgens de wetgever gebeuren op basis van de werkelijke elektriciteitskosten van de werknemer, maar dat brengt een zware administratieve last met zich mee. Want jij hebt misschien een lagere kWh-prijs bij je energieleverancier dan je collega. Moet de werkgever jou dan minder betalen dan je collega? En wat als je een variabel tarief hebt? Dat zou een maandelijkse correctie betekenen op de gebudgetteerde voorschotten…

Daarom hanteren de meeste werkgevers het zogenoemde ‘CREG’-tarief (Commissie voor de Regulering van de Elektriciteit en het Gas). Dat is geen officieel tarief, maar de gemiddelde elektriciteitsprijs die een particulier betaalt bij een jaarlijks verbruik van 8.000 kWh.

Sommigen doen bij de toepassing van dat eenheidstarief hun voordeel, anderen allicht niet. Let wel: als je werkgever je méér betaalt dan de werkelijke of op basis van de CREG-tarieven berekende kosten, dan wordt dat beschouwd als een bijkomend voordeel van alle aard (VAA), waarop belastingen moeten worden betaald. In het andere geval is dat niet zo, op voorwaarde dat de vergoeding gestipuleerd staat in de car policy en dat de hoeveelheid laadstroom correct gemeten en gecommuniceerd wordt naar de werkgever.

Moet de werkgever ook het laadpunt betalen?

Fiscaal aftrekbaar

Er is geen sprake van een wettelijke verplichting, maar de meeste werkgevers betalen ook de kosten van de wallbox of laadpaal thuis, met uitzondering van de eventuele infrastructuurwerken. Die kosten zijn voor de werknemer volledig aftrekbaar tot eind 2029. Dat je als werknemer een laadpunt ‘cadeau’ krijgt, vormt geen extra voordeel van alle aard.

Doorgaans wordt het laadpunt afgeschreven over een periode van vier jaar; nadien word je als werknemer in principe automatisch eigenaar van het systeem. Ook dat vormt geen belastbaar voordeel: de fiscus oordeelt in dat geval dat de werkelijke marktwaarde van een laadpaal door de technologische evolutie verwaarloosbaar is.

Markconforme vergoeding bij ontslag

Maar wat als je bijvoorbeeld na 24 maanden je ontslag indient? In dat geval kan er een marktconforme vergoeding worden afgesproken met de werknemer, zodat een bijkomend voordeel van alle aard wordt vermeden. Wil je de laadpaal niet overnemen? Dan kan je werkgever hem in principe laten weghalen.

Ook als je privé een laadpaal aanschaft, kan je werkgever tussenbeide komen in de kosten van de laadstroom zonder dat je daarop belast wordt. Dan geldt wel opnieuw de voorwaarde dat de hoeveelheid stroom correct gemeten en gecommuniceerd wordt en dat je de werkelijke kWh-prijzen aangeeft of het CREG-tarief hanteert.

 Wat als je zonnepanelen hebt?

Wie de luxe heeft om voldoende zonnepanelen te leggen om niet alleen het huishoudelijke verbruik, maar ook de stroomconsumptie van de bedrijfsauto te dekken, heeft in principe een goede deal aan de vergoeding op basis van de CREG-tarieven. Je zou kunnen argumenteren dat hij of zij winst boekt en daarop belast zou kunnen/moeten/mogen worden. In strikte zin ziet de fiscus zo’n winst als ‘diverse inkomsten’, die ook als zodanig aangegeven moeten worden in de belastingaangifte.

“Het is echter zo goed als onmogelijk om de aldus gegenereerde inkomsten exact te berekenen, omdat je niet kunt weten wat je precies op welk moment hebt geproduceerd en afgenomen. Zolang er geen technische oplossing is om dat te meten, kan men van de eigenaars van zonnepanelen onmogelijk verwachten de mogelijke winst aan te geven”, klinkt het bij EV Belgium, de federatie die zich bezighoudt met de ontwikkeling van de markt voor zero-emissie-mobiliteit in ons land.

 “Zonnepaneeleigenaars die op die manier aan autoconsumptie doen, zouden hoe dan ook niet gestraft mogen worden, maar net moeten kunnen genieten van die incentive. De onmiddellijke afname wanneer de productie groot is, is ook beter voor de stabiliteit van het elektriciteitsnet.”