Blogtests / Wat vind ik van de Hyundai i10?

Er zijn van die auto’s die je eerder onder de noemer mobiliteit dan liefhebberij post (tenzij je grootmoeder te lijden zou hebben aan een automobiele passie). Ziehier de jongste i10, de goedkoopste uit Hyundais gamma, beter bekend als het allerlaagste drempelmodel uit Seoel. Nu moet een autojournalist van alle markten thuis zijn en niet beginnen leuteren als het een keer om minder dan 300 pk gaat, maar zullen we toch een voorspellinkje wagen? Een kwartiertje aan boord van deze i10 en ik verlang alras terug naar mijn eigen Golf, ook al is die met twintig jaar op de teller bijlange niet in zijn beste doen.

Het grote probleem van stadswagens heet Fiat 500. Die maakte stijl toegankelijker dan ooit. Zo verplicht die elk automerk voor hetzelfde geld hipper en cooler te proberen doen dan de Italiaanse modedirectieven die hij voorschrijft. Makkelijk is anders, zeker in een klasse waar de budgetriem strakker wordt aangetrokken dan een dwangbuis rond Hannibal Lecter. Toch is er meer nodig om de Zuid-Koreanen van de wijs brengen. Hier is bewijsstuk A: de nieuwste editie van de i10, met een startprijs vanaf 11.424 euro.

Leuk

De prijs is scherp, de uitrusting gelukkig niet. Elke i10 krijgt een grootlichtassistent, een airco en een neerklapbare achterbank.  Maar ook: een autonoom remsysteem en een rijstrookhulp, niet gewoontjes in deze klasse. Bovendien heb je als jagger of abraham wel enig budget bij elkaar geraapt in je carrière, dus een handvol opties kan. En dan mag het misschien al eens een tweetonig koetswerk, een groter multimediascherm (dat zicht met de jaren, hé), een verwarmd stuurwiel, een achteruitrijcamera of een draadloos laadstation voor de smartphone zijn. Het kan zelfs zo bont worden dat de prijs zowat verdubbelt. Dit kleintje heeft de allure van een grote. Desgewenst, bedoelen we.

Ga je voor de hoofdvogel, dan heb je meteen ook meer vermogen ter beschikking dan de bijna 70 paarden die uit onze 1 liter kwamen draven. Dat doen ze trouwens onder het geschal van een vrolijke tor. Die verraadt natuurlijk meteen dat je met een driecilindertje onderweg bent. Eentje dat vlot van leer trekt, maar desalniettemin gauw tegen zijn limieten aan botst op het linkerrijvak van de autosnelweg. Is de stad is de i10 een pretje. Door het vele glas biedt hij een prettig zicht rondom en de korte draaicirkel komt handig van pas.

Uiteindelijk haalde ik een gemiddeld verbruik van 5,3 liter per 100 kilometer en dat is meer dan keurig. Maar verrassen doet de i10 vooral met een rijgedrag dat je hem niet zou nageven. Rij- en rolgeluiden blijven goed onderdrukt, het rijgedrag is best comfortabel (zonder dat het de wegligging al te drastisch fnuikt) en zelfs het stuurgevoel staat acceptabel afgesteld. Tot slot nog een woordje over het instappen dat door de hogere heuphoogte makkelijk verloopt. Ook achterin zit je door de hoge daklijn best comfortabel. Toch voor een autootje van 3,6 meter. Er kan nog volk mee naar de OKRA-bijeenkomst.

Jammer

Hij heeft geen 300 pk, maar is wel getekend onder de hoede van iemand die er genoeg ervaring mee heeft:  onze landgenoot Luc Donckerwolke, die ondertussen alweer zijn biezen heeft gepakt uit Seoel. Als je ooit op het lijnenspel van Lambo's hebt zitten zwoegen, dan ga je daarna minder makkelijk voor braaf. Vandaar een ‘iets’ stoerder smoelwerk voor de i10. Alsook een bredere en minder hoge pose - noem ze niet laag. Maar een nepdiffusor onder de achterbumper, Luc? Voor een karretje met welgeteld 69 pk onder de kap? Go faster-strepen op de optielijst? Geblokte look voor de tellers? En is ook dat parmantige i10-logo op de achterstijl niet wat overmoedig? We liggen hier toch aan het andere eind van de 911.

Aan de binnenkant verraden streepjesmotieven in de stoelen en schubpatronen in de portieren dat klein niet kaal hoeft te zijn. Sommige interieurstukken zaten op ons exemplaar zelfs in het leder. Steun je onderweg echter te hard op de beenharde plastics van de elleboogsteunen, dan beginnen je armen te tintelen en weet je weer waarom je geen cent te veel hebt betaald.

Een domper is die woonkamer echter allesbehalve, de gerobotiseerde vijfbak is dat wel. Het gaat nog om een exemplaar met enkele koppeling. Als een trage metronoom kan je tot drie tellen alvorens het volgende verzet je weer vlottende trekt en dat schraapt de glans eraf. De redding moet van de manuele bediening komen, maar ook dan leer je nog eens wat wachttijden zijn. Overweeg dus ook de manuele vijfbak, al werkt de halfautomaat beter samen met de cruisecontrol. Nee, actief is die nog niet. We mikken daarvoor op de facelift.

Dus

Ik heb een kleintje en het schiet verre? Komt in de buurt, ware het niet dat dit stadswagentje wel vlot is maar voor onze onderlat toch wat vaart mist. De pittigere N-Line vult met z'n 30 pk extra die leemte in. Nu, de i10 compenseert die karaktertrek met een volwassen uitrusting. Dat kreeg onze duim wel omhoog, zeker omdat het rijgedrag in comfort en degelijkheid verrast voor een dreumes in dit genre. Mocht iemand aan onze deurbel hangen voor advies ('omdat-ie voor zijn moeder een leuk i10'tje bij de dealer kan vangen…'), wij zouden zeggen: 'Doe maar.' Met een gerust hart - en die opgestoken duim. Hopelijk start mijn Golf.