Blogtests / Wat vind ik van de Mercedes-AMG CLA 45 S?

De AMG-versies van de A-Klasse en CLA ken ik goed. Het is te zeggen: ik hoor ze vanuit mijn woonst in Borgerhout vaak rondscheuren in de omliggende straten, zelden op een verantwoorde manier. En dan is het wachten op het moment dat die uitbundige bestuurder zich verkijkt op de verkeersdrempel voor de deur – ook dat schrapen herken ik inmiddels blindelings; het is bekend dat Mercedes’ kleintjes een lange en iets te lage neus hebben. En dan hoor je dat karakteristieke uitlaatgeluid van die viercilinder weer in de verte verdwijnen en is het wachten op de volgende onverlaat die denkt dat de Nürburgring door Antwerpen loopt.

Mercedes heeft een mooie staatsgreep gepleegd in de categorie van de hete hatchbacks, de rapste varianten van de A, CLA en GLA vonden gretig aftrek, net zoals de AMG-sportpakketten die je ook op een doordeweekse diesel kon laten monteren. Ook in deze tijden waarin de gemiddelde CO2-uitstoot van de fabrikanten streng in de gaten gehouden wordt, krijgen ze dus een vervolg. Benieuwd wat generatie twee – ‘de supersportwagens van de compacte klasse’, dixit de Duitsers – ervan zou bakken...

Leuk

Mercedes heeft zich laten inspireren door specialist Ford, met een gelijkaardige gereedschapsset als in de Focus RS: vooraan een mechanisch sperdifferentieel, achteraan laterale koppelverdeling via twee meerplatenkoppelingen. Dat maakt deze CLA verduiveld efficiënt. Weg zijn de brutale reacties onder volle belasting, de aandrijflijn reageert nu veel verfijnder dan bij de vorige versies. De elektronische sturing schenkt hem meerdere gezichten: bedaard en vloeiend, of gefocust en uitbundig.

De nieuwe gerobotiseerde achtbak met dubbele koppeling is uitstekend. We nemen het voor lief aan, maar vraag aan een versnellingsbakingenieur waarvan hij ’s nachts wakker ligt, en hij zal je zeggen: ‘500 newtonmeter doorheen een gerobotiseerde bak jagen zonder dat de tanden in het rond vliegen’. De schakeldoos handelt bliksemsnel en schokvrij, bijna als een klassieke automaat. Knap werk.

Ook knap: de lijn. Van de vorige CLA was ik geen liefhebber, die was te barok en tegelijk te hoog en smal voor zijn lijn. De nieuwe vind ik daarentegen een knap staaltje tekenwerk, met een elegante berlinecarrosserie en sobere detaillering. Zo’n vierdeurs op een intrinsiek voorwielaangedreven platform draperen is nochtans geen sinecure, de voorbeelden zijn legio. Kijk maar naar de BMW 2-Reeks Gran Coupe.

Jammer

Jammer van de kitsch van het optionele aerodynamicapakket (1.512,50 euro). Die extra lamellen aan de zijkant van de voorbumper of dat aparte achterspoilertje zullen zeker liefhebbers vinden, maar ik vind het er allemaal wat over. Dit blijft tenslotte een Mercedes, geen VW Golf III die al zeven hobbytuners als baasje heeft gehad. Dito voor de overblitse interieurverlichting, het lijkt wel of je in een lunapark rondrijdt.

Meer dan 70.000 euro voor deze S-versie? De vorige zat nog rond de 58.000 euro, weliswaar de versie met 381 pk (van deze generatie is er ook een niet-S-versie met 387 pk, die kost 67.155 euro). Voor zo’n bedrag zou ik een C 43 AMG nemen: zes cilinders, ook bijna 400 pk én minder duur.

Deze nieuwe M139-motor klinkt een stukje stiller dan de vorige, ook al omdat dat wettelijk moet tegenwoordig. Maar nog altijd vind ik het wat te opzichtig, dit ding knettert een eind in het rond. Bij een V12 is dat mooi, maar is een viercilinderturbo - 422 pk of niet - het waard om zoveel aandacht te krijgen, zowel binnen als buiten?

Dus

Verduiveld capabel en zo snel als een supersportwagen van anderhalf decennium geleden (0-100 km/u in 3,9 seconden): deze meest olympische der CLA’s heeft talenten te over en zit ook nog eens strak in het pak. Maar hij is bij momenten ook wel héél uitbundig, puberaal haast. Allemaal voor de prijs van een veel leukere échte sportwagen plús een handige berline.