Blogtests / Wat vind ik van de Renault Espace?

We gaan hier niet opnieuw de hele genese uit de doeken te doen van de Renault Espace, die in 1984 samen met de Chrysler Voyager (1983) en wellicht ook (en dat is minder bekend) de Nissan Prairie (1982) heeft bijgedragen tot de ontwikkeling van het concept van de eenvolumer. Een concept dat een hele tijd overeind is gebleven en dat heel wat navolging heeft gekregen, alvorens te bezwijken onder de druk van de SUV's en andere cross-overs, die snel het terrein veroverden. Dat is wellicht de reden waarom Renault de in 2015 gelanceerde vijfde generatie uiteindelijk wat cross-overtrekken heeft gegeven.

Maar vandaag staat het concept op het punt te verdwijnen, nu Renault heeft laten weten dat de productie van de Espace binnenkort zal worden stopgezet. Op het moment dat ik dit schrijf, zijn er in feite nog maar twee versies in de catalogus, twee vermogensniveaus van de diesel 2.0 dCi: met 160 of met 190 pk. Maar verliest een model zijn kwaliteiten gewoon omdat het fin-de-carrière is? Bijna 2.000 testkilometers in de 190 pk-versie bewijzen dat dat niet het geval is.

Leuk

Met zijn cross-overlooks biedt de Espace een goede zithoogte en een gemakkelijke instap, terwijl de contouren van zijn koetswerk goed in te schatten zijn. De rijhouding is uitstekend en de voorstoelen zijn erg omhullend en goed ontworpen, zodat je de kilometers kunt afmalen zonder vermoeid te raken. Temeer omdat het interieur goed geluidgedempt is en het lawaai van de viercilinder-diesel nauwelijks de inzittenden bereikt.

Deze versie heeft standaard Multi Sense, waarmee je de rijmodi kunt instellen. In de praktijk reed ik altijd in de Normal-stand, omdat ik het nut van een Sport-stand voor een voertuig als dit niet inzie. Deze topversie Initiale Paris is standaard uitgerust met gestuurde schokdempers, gekoppeld aan de achterwielsturing 4Control. Daarvan is de meerwaarde dan weer meteen duidelijk, zowel wat betreft de wendbaarheid in kleine bergdorpjes als de stabiliteit op de snelweg. Tijdens het rijden wekt de Espace nooit de indruk dat hij 4,86 m lang is.

De dieselmotor garandeert met zijn 190 pk maar vooral met zijn al heel vroeg beschikbare 400 Nm op ieder moment vlotte hernemingen en een dynamische respons, mede dankzij en zijn EDC-automaat met 6 versnellingen, die hem perfect ondersteunt. Maar bovenal leverde hij ons een belachelijk brandstofverbruik op van 6,5 tot 7 l/100 km op de snelweg, bij constante (en... legale) snelheid, ondanks de vijf inzittenden en hun bagage. Goed voor een rijbereik van zo'n 900 km, wat op lange trajecten altijd meegenomen is. Wanneer een elektrische auto zo'n actieradius garandeert, wil ik wel een uurtje bij een oplaadpunt gaan staan. Als ik er een kan vinden dat werkt, en vrij is...

Een andere kwaliteit van de Espace is de indeling van het interieur, waarin geen enkele zitplaats het gelag betaalt (afgezien van de twee achterin, in de bagageruimte van de zevenzitsversies). De drie inzittenden op de tweede rij hebben elk een echte zitplaats van gelijke breedte, met verstelbare rugleuning, veel beenruimte en diverse opbergruimten. Tegelijkertijd is de bagageruimte (als de twee noodzitjes niet zijn uitgeklapt) indrukwekkend. Wat wil je nog meer?

Jammer

Zonde dus dat de Espace aan het einde van zijn carrière is en niet zal worden vernieuwd. Want objectief gezien is het nog steeds een uitgekiend vehikel, dat aangenaam is om mee te leven en om mee te rijden, en goed afgewerkt. Hij heeft weliswaar een beetje van het eenvolumeraspect verloren dat ooit zo in de mode was, om wat meer cross-over te worden, maar niet overdreven. Hij is in ieder geval nog altijd intelligenter dan sommige SUV's die avontuurlijk willen zijn, maar geen rekening houden met het welzijn aan boord.

Jammer ook dat hij alleen nog verkrijgbaar is met twee dieselmotoren, waarvan de instapprijs bijna 50.000 euro bedraagt voor de versie Equilibre met 160 pk. De standaarduitrusting is wel uitgebreid en omvat met name de automaat (die soms aarzelt en langzaam schakelt bij lage snelheid), maar het blijft een budget dat niet erg binnen het bereik ligt van de meeste gezinnen waarvoor hij bedoeld is. En wat dan gezegd van de Initiale Paris-uitvoering met de dCi-190 pk-versie, die bijna 60.000 euro kost, of zelfs meer als je kiest voor het panoramadak, voor 1.150 euro?

Dus

Als je op zoek bent naar een gezinswagen die plaats biedt aan vijf personen en hun bagage, die overtuigt op lange trajecten, of het nu gaat om het comfort of de stilte aan boord of het belachelijke brandstofverbruik en dus de eindeloze actieradius, zoek dan niet verder: de Espace is zonder twijfel gemaakt voor jou, op twee voorwaarden. Ten eerste moet je opschieten want het einde van de productie is nabij. Ten tweede moet je bereid zijn in de geldbuidel te tasten, want de initiële investering is niet te verwaarlozen.

Maar aangezien dit een model is aan het einde van zijn carrière, is het misschien mogelijk om interessante kortingen te bedingen op exemplaren in voorraad. Met een beetje zoeken, en zonder de minste onderhandeling, vonden we een Espace dCi 160 voor 44.385 in plaats van 49.800 euro. Dat is toch mooi meegenomen, en het is ongeveer de prijs van een elektrische middenklasser met een actieradius van 300 km (als alles goed gaat). Ik zou het wel weten…