Een weekendje Nederland? Met een Volkswagen Golf R? Neen, bedankt. Frankrijk, dan? Laat maar, want de Gendarmerie kijkt tegenwoordig altijd mee. Dus werd het Duitsland. Leve de Autobahn. Alleen speelde het weer me een beetje parten. Akkoord, de Volkswagen Golf R komt met vierwielaandrijving. Bovendien stond onze testwagen op winterbanden. Maar het blijft een scheurijzer dat 333 pk op het asfalt probeert te zetten. Overigens was het niet zomaar een Volkswagen Golf R, maar de speciale 20 Years Edition.
Ik heb het niet over een druppeltje hier en een plasje daar. Als het geen pijpenstelen regende, dan viel er sneeuw. Niet meteen de ideale omstandigheden om de teugels te vieren, neen. Het zou best kunnen dat de Volkswagen Golf R een topsnelheid van 270 km/u haalt, maar we zijn geen enkele keer in de buurt geweest. Nu goed, we hebben ons tenminste niet aan de Belgische maximumsnelheid van 120 km/u moeten houden...
Sportieve inborst
Zoals dat het geval is bij alle R-modellen van Volkswagen fungeert de Sport-rijmodus als de defaultstand. Maar die agressieve setting is een beetje vermoeiend voor normaal gebruik, dus koos ik voor de rustigere Comfort-stand die de soundtrack smoort en de schichtigheid van de aandrijflijn tempert. Dat wil niet zeggen dat ik de Race-modus niet gebruikt heb, die het dynamische potentieel van de VW Golf R bevrijdt en het rijplezier vermenigvuldigt. Maar het asfalt moet er biljartvlak en de wegen eenzaam bijliggen, anders vermenigvuldigt vooral de frustratie.
De automatische grootlichten helpen ons wanneer de avond valt en vrijdagavond stoppen we in Bonn, de geboorteplaats van ene Beethoven. Die had iets met muziek, dacht ik. Het hotel ligt op een steenworp van de Nürburgring en natuurlijk gaan we de ochtend daarop een kijkje nemen, maar er is geen mogelijkheid om de Ring zelf te ontdekken. De VW Golf R zou er zich nochtans in zijn sas moeten voelen. Genoeg sfeer opgesnoven, de eindbestemming wenkt: op naar Hessen!
Frankenstein
Het brandalarm wekt ons zondagmorgen omstreeks 6 uur. Ik til er niet zwaar aan, want we hebben nog een flinke boterham liggen. Die zondag gaan we naar Burcht Frankenstein, een hooggelegen kasteel aan de noordrand van het Odenwald. Zoals de naam suggereert, geloven sommigen dat de burcht en haar folklore gebruikt zijn in Mary Shelleys Frankenstein, al blijft deze theorie onbewezen. De smalle wegen die ons naar de bestemming leiden, liggen er aanlokkelijk blij en het mes gaat al na enkele bochte tussen de tanden.
Een nat wegdek, bedekt met bladeren. En het is koud. Het soort weersomstandigheden waarin je met een tas soep voor de openhaard zou moeten zitten. Of achter het stuur van de VW Golf R, want deze Volkswagen voelt zich hier als een vis in het water. We bulderen door de verlaten bossen, alsof we Graaf Frankenstein uit zijn slaap willen wekken. De Volkswagen Golf R schenkt je zoveel vertrouwen dat zelfs vampieren je geen schrik aanjagen. Of had ik toch wat knoflook in het handschoenkastje moeten leggen?
Dus?
De tijd vliegt wanneer je aan het stuur van een VW Golf R zit. Ook als het regent, het waait, het sneeuwt. Hoewel het herstweer winterachtige trekjes krijgt, kijken we niet op tegen de rit huiswaarts. De Volkswagen trekt het wel, lekker veilig en lekker snel. Soms gaat het zelfs te gemakkelijk, alsof 160 km/u door weer en wind vanzelfsprekend is. Daarom bleef ik onderweg wat verlangen naar de minder krachtige en enkel op de voorwielen aangedreven VW Golf GTI, die toch wat ondeugender is.
Nu goed, je hoort me niet klagen. Ik heb me uitstekend geamuseerd, dankjewel. En ik heb verder geen compromissen moeten sluiten, want ook de R is en blijft een handige Volkswagen Golf. Dat ga je extra appreciëren na een rit van 1.300 kilometer. Het vermelden waard: we besloten onze roadtrip met een gemiddelde benzinedorst van 8,7 liter per 100 kilometer.
17
