Blogtests / ROADTRIP - Met de Volkswagen Tiguan Allspace door de Alpen

Het leven brengt vrienden soms naar plekken die zich heinde en ver bevinden. Maar gelukkig zijn er dan de vakanties om ze te bezoeken. Voor mij vertaalt zich dat in een tocht naar de meren van Lombardije, waar Zuid-Zwitserland en Noord-Italië elkaar treffen. Als reisgezel koos ik voor de recent gefacelifte Volkswagen Tiguan Allspace R-Line uitgemonsterd met de 150 pk sterke 1.5 TSI-benzinemotor, tweewielaandrijving en een DSG-bak met zeven versnellingen.

Zat niet op de testversie van deze langere Tiguan (+ 22 cm): een optionele derde rij met extra stoelen. Mij hoor je alvast niet kniezen, want het levert meer bagageruimte (760 liter) op, makkelijk benutbaar omdat de tweede rij in twee onafhankelijke delen verschuift terwijl de ruimte onder de vloer écht bruikbaar is. All aboard? Vertrekken maar.

Tetris

Je kinderen spelen videospelletjes en dat ergert je? Weet dan dat ze er nuttige vaardigheden mee opdoen die hen in de toekomst nog van pas kunnen komen. In mijn tienerjaren zat ik bijvoorbeeld urenlang te zonnen in het Tetris-universum, waar je vormen moest rangschikken om balken te maken. Kortom, het doel was om georganiseerde regelingen te treffen. Nou, dankzij dat spel ben ik een aas geworden in het plaatsen van dingen in de kofferbak.

In die van de Tiguan moet heel wat passen: een rolstoel, vier koffers (drie trolleys en één grotere koffer), de percolator (wegens een onverenigbare voorkeur voor koffie tussen vrienden), een paar draagtassen, waaronder die voor geschenken en pakjes met Belgische producten die in Italië onvindbaar zijn.

• LEES OOK: Welke accessoires voor je bagage?

Jawel, dat gaat er allemaal in. Netjes zelfs, zodat de leefruimte van vrouw noch dochter in het gedrang komt en zonder het risico dat ze bij de minste of geringste tik op de rem spullen in hun nek krijgen. Toegegeven, dat vraagt wel om een van de pakjes vast te klemmen in het voetencompartiment van een vrij zitje op de achterbank. Op de terugweg hanteer ik trouwens dezelfde techniek met hetzelfde bevredigende resultaat, ondanks de extraatjes van wat vakantieshopping. Laten we in ieder geval bidden dat de Zwitserse douane niet té nieuwsgierig is. Met vier personen aan boord zou een dakkoffer noodzakelijk zijn geweest, tenzij we de bagage hadden gerantsoeneerd (en de percolator hadden opgegeven).

Omwegen en autosnelwegen

Banden gecontroleerd, idem voor olie- en waterpeil, auto proper, identiteitspapieren voor iedereen, Zwitserse franken, diverse stickers op de voorruit geplakt, internationaal elektronisch tolkastje aan de houder bevestigd en toegangsvergunning voor Milaan met de PBM-kaart. We zijn helemaal klaar en kunnen gaan.

Uiteraard zal deze reis van bijna 900 kilometer hoofdzakelijk over autosnelwegen verlopen. Voor de heenreis moeten we rekening houden met de werkuren van onze vrienden en hebben we 14 uur voor de boeg. Dus, in plaats van de kortste route besluiten we de Gotthardtunnel in te ruilen voor het slechts halve autosnelwegluik bij de San Bernardino-pas.

Voor de lunch stoppen we niet bij een wegrestaurant langs een Franse "nationale", maar kiezen we voor een authentieke maar kleine restaurant-taverne in een bescheiden stadje in Lotharingen. Gewoon om een echte lunchpauze te genieten. Om de wachtrij (en de controles) aan de grens met Zwitserland te vermijden, hebben we een kleine omweg gemaakt via Rheinfelden dat parallel aan Bazel Duitsland met Zwitserland verbindt.

• LEES OOK: wegentol, vignetten en lage-emissiezones in Europa

Blijven ademen

De eerste rijdag toont aan dat de TSI-motor en zijn 150 paarden niet buiten adem geraken wanneer het erop aankomt de anderhalve ton massa van het voertuig en een goede 220 kilo extra gewicht van bemanning en hun bagage te verslepen. Het brandstofverbruik schommelt rond 7 liter per 100 kilometer wanneer je de snelheidsbeperkingen van 120 en 130 km/u respecteert wat dankzij de dynamische cruisecontrol een eitje is. De airco hebben we op 22 °C staan om niet te koken bij buitentemperaturen van zo'n 30 °C.

Bovendien zorgt het comfort van de zetels – al is het niet echt donzig te noemen – ervoor dat je stints van 200 tot 300 kilometer kunt doorstaan zonder dat er lange pauzes nodig zijn om van de marathon te bekomen. Daarnaast blijven vervelende geluiden vooral buiten.

De vering absorbeert de onregelmatigheden van het Belgische wegdek goed, suist met een gerust gemoed over de sporen van onze buren evenals die van onze Zwitserse vrienden. We komen er later nog op terug. Om geen geldtransport te moeten aanvallen om de 4G-roaming in Zwitserland te betalen, hebben we geen gebruikgemaakt van Android Auto. Het zijn het infotainment en de navigatie van Volkswagen zelf die ons begeleiden.

Kronkelende bergpassen

Natuurlijk is het een prettig vooruitzicht om met de Tiguan Allspace de bergen in te trekken. De kleine Alpenwegen laten geen ruimte voor halfslachtigheid. Elke auto moet daar zijn werk goed doen, wil hij de oefening niet tot een kastijding degraderen.

Omdat we er sowieso door moeten, opteren we voor een smalle route met een twintigtal haarspeldbochten die ons naar een pittoresk dorpje brengt. Het is een klim van hogere categorie voor een voertuig van 4,72 meter lang. Op de weg naar boven zijn de schakelpeddels overbodig dankzij het management van de DSG7-versnellingsbak. Een paar aarzelingen niet te na gesproken slaagt de transmissie erin om de SUV na elke haarspeldbocht weer in het zadel te tillen. Eén keer werd het zo krap dat we de Tiguan in zijn achteruit moesten zetten om te voorkomen dat we een rots zouden kussen.

Op deze bergpassen stijgt het brandstofverbruik naar een ongekend hoog niveau (meer dan 10 liter per 100 kilometer). Maar dat is natuurlijk zo klaar als smeltwater in deze omstandigheden. De afdaling moet dit oververbruik compenseren.

• LEES OOK: 10 tips om zuinig te rijden

Remstof

Tijdens het bergaf rijden is het noodzakelijk, om niet met een weggesmolten schijf of zonder remblokken de vallei te bereiken, over te schakelen op handmatige bakbediening en de motorrem te benutten. De schakelpeddels zijn niet erg groot. Maar dat gezegd zijnde, onze vingers vinden ze altijd snel terug. Switchen tussen manueel en automatisch gebeurt via de hendel of door lang te drukken op de lepel met het pluslogo.

Het remsysteem maakte zijn beloftes waar. Vooral toen het nodig was sterk te vertragen toen een bus de heuvel op kwam rijden. Het zwarte stof op de velgen aan het eind van de afdaling is een teken van intensief remblokgebruik. Maar piepen, oververhitte schijven of sponzige pedaalreacties kwamen er niet aan te pas. Zonder enige stress zetten we de tocht naar onze vakantiebestemming verder.

• LEES OOK: met de auto op vakantie

De week was gevuld met uitstapjes en uitzichten op adembenemende landschappen die ons door de ramen en het panoramische dak tegemoetkwamen. Tijdens een ritje in de bergen, op een verlaten bouwterrein, bleek dat de Tiguan niet vies is van een onverhard pad. Hij is ook op zijn gemak in snelle bochten op Italiaanse wegen. De parkeersensoren komen van pas als de weg versmalt en je je in sommige dorpen letterlijk tussen twee huizen door moet wringen.

Ook bij het inparkeren is de Tiguan Allspace met de achteruitkijkcamera wendbaar genoeg om, zelfs wanneer een in dubbele file geparkeerde Milanese taxi de toegang tot de invalidenparkeerplaats bemoeilijkt, die plek in te nemen zonder de taxi, de scooter of het stadsmeubilair te raken.

• LEES OOK: Volkswagen Tiguan Allspace Diesel

Gevoeligheden

Het zicht rondom van de VW Tiguan bespaart me een paar koude zweetaanvallen. En de geventileerde stoelen voorin en de efficiënte airconditioning voorkwamen een sauna-effect nadat de auto een tijdje in de zon stond geparkeerd. Bovendien is de actieve rijstrookwaarschuwing best te pruimen en geeft ze tijdig waarschuwingen met slechts een paar zeldzame betrouwbaarheidsfouten.

Aan de andere kant zou Volkswagen de instelling van de veiligheidsafstand beter moeten scheiden van die van de cruisecontrol. Toen ik probeerde de geprogrammeerde snelheid te wijzigen, veranderde ik soms de afstand. Omdat de toetsen zeer gevoelig zijn en een simpele beweging van de hand een functie kan activeren.

"Hallo, is daar iemand?"

Dat gezegd zijnde, soms wil ik dat stuur bijna slaan als het weer eens doof blijkt voor mijn tere aanraking. Zozeer zelfs dat ik uiteindelijk beslis het volume rechtstreeks aan te passen via de knop naast het scherm, en het stuurwiel laat voor wat het is.

Zonder Coyote aan boord, vanwege de strenge Zwitserse wetten ter zake, kan ik niet profiteren van een head-updisplay om mijn snelheid af te lezen zonder naar beneden te kijken. Daarop besluit ik de verkeersbordenherkenning te activeren. Deze geeft op het centrale scherm een waarschuwing weer telkens wanneer de maximumsnelheid wordt overschreden. Soms blijkt het nuttig, maar helaas leidt het ook vaak tot paniekzaaierij of volstrekt onaangepast. ISA-technologie (Intelligent Speed Adaptation), het is echt nog van het zevende knoopsgat.

Over het reactievermogen van de boordnavigatie na elke herstart kan ik alleen maar even streng zijn. Het duurt lang, erg lang. De tijd die het kost om uit een parkeergarage te manoeuvreren en voor een stopbord te wachten om een drukke boulevard op te rijden. Tientallen seconden, minuten zelfs, blijft het scherm bevroren voordat ik het adres kan invoeren of een favoriete bestemming kan kiezen. Eén keer word ik zelfs gedwongen het systeem helemaal te resetten.

• LEES OOK: Centraal scherm crasht of blokkeert, wat nu?

Onderweg blijken de instructies soms irrelevant of onduidelijk. Aan het Comomeer leidt het tot een omleiding van 20 kilometer, waneer het systeem vergeet dat we "rechtsaf" moeten slaan en we pardoes in een reeks tunnels duiken.

Om nog een grieven aan het infotainmentsysteem toe te voegen: het willekeurig afspelen van de USB-stick met daarop een gelegenheidsafspeellijst verliep af en toe onbedoeld in een lus.

Tunnelvisie

Aangezien het weekend van 30 juli als zwart staat aangeduid en de Zwitserse media het rijden door de Gotthardtunnel overdag sterk afraadt, besluiten wij ons verblijf in te korten door het ontbijt op zondag over te slaan ten gunste van een late terugkeer op zaterdag en een nachtelijke en hopelijk filevrije tocht.

De radio geeft kort na Lugano een RDS-waarschuwing - in het Duits: we zouden 45 minuten moeten wachten bij de toegang naar de Gotthard, wat ons ertoe aanzet om op de serviceplaats in Bellinzona wat te blijven hangen in de hoop dat de wachtrijen intussen verminderen. Het blijkt een verbazend propere, serene en aangename plaats om te eten voor wie gewend is aan de Belgische snelwegparkings.

Na een paar hapjes en 30 minuten rust, beseffen we al gauw dat we verkeerd hebben gegokt: 1 uur wachten aan de verkeerslichten voor de Gotthardtunnel. En het is behoorlijk schrikken in de tunnel als de oranje waarschuwingslichten gaan knipperen, de verlichting begint te schijnen en iedereen op de rem gaat staan. Een incident? Een ongeluk? Of, erger nog, een brand? Nee, het blijken twee idioten te zijn die besloten te stoppen in een cel van de tunnel er achter zich aan janboel van maken.

• LEES OOK: Veilig op de pechstrook

Bij nacht en ontij

Tijdens de nachtelijke terugkeer komt het nut van de Matrix LED-koplampen op de snelwegen pas echt tot zijn recht. Ze doen een veld van licht voor ons opschijnen, zonder dat andere weggebruikers verblind raken. En ze lichten zelfs de verkeersborden uit om ze beter te laten opvallen.

Wel moet je er telkens opnieuw aan denken om de automatische omschakeling naar de grootlichten te activeren als je de auto opnieuw start. Anders verlies je dit voordeel om veiliger door de nacht te rijden.

Ik moest ook even een dutje doen op een parkeerplaats langs de snelweg in de Elzas (mijn kritieke tijd bevindt zich om 3 tot 4 uur 's ochtends). Het gebrek aan zachtheid van de, achterover geplaatste, stoel hielp dan niet echt. Maar door de korte rustpauze kon ik weer met open ogen de weg op om rustig het reisritme weer op te pakken.

• LEES OOK: Anders rijden, lange afstanden

Verdict

Een actieradius van bijna 700 kilometer met een volle tank (ons gemiddelde verbruik over de afgelegde afstand van 3.334 kilometer bedroeg 7,5 liter per 100 kilometer) en een grote, praktische modulaire bagageruimte: de Volkswagen Tiguan Allspace heeft wat nodig is om gezinnen die graag met de auto reizen tevreden te stellen.

Zijn vermogen van 150 pk volstaat en vormt geen tekortkoming, ook niet over bergpassen. De Tiguan Allspace draagt geen gele- of bolletjestrui, maar een groene vanwege zijn veelzijdigheid. Maar het is jammer dat het infotainmentsysteem soms eigenwijs en lui is. En de stuurbediening doet ons vragen stellen bij de ergonomie. Dit had meer aandacht verdiend voor een auto die tussen 41.750 en 55.000 euro kost, afhankelijk van de uitvoering en opties.