Blogtests / Wat vind ik leuk en wat jammer aan de Toyota C-HR 2.0 Hybrid?

Want hoe plezant, zuinig en succesvol de allereerste C-HR ook was - alleen in ons land verlapte Toyota er 25.000 stuks van - als volwaardig familiewagen schoot hij toch wat te kort. De achterbank was te krap en de koffer te klein, toch als je kroost van het semi-volwassen type is. Waardoor de Toyota-SUV toch wel wat potentieel liet liggen. Klandizie die generatie twee nu wel op zou moeten rapen. Want die is zowaar 3,5 centimeter langer!

Leuk Toyota C-HR 2.0 Hybrid

Je kan het smaken of niet, maar de durf die Toyota heeft getoond met de restyling van zijn C-HR verdient alle lof. Van 'redelijk gewaagd' voor de vorige C-HR gaat het nu naar 'ronduit futuristisch', met een overvloed aan scherpe lijnen en kanten die het SUV-tje bijzonder potig op zijn wielen zetten. Een dynamische pose waarvan ik wel niet weet of ze overeind blijft zonder dat zwarte dak. Neem dus niet dat risico en ga altijd voor een bi-tone C-HR.

Nu, dit is en blijft een Toyota, dus je weet op voorhand dat de uitgedragen sportiviteit niet altijd eenzelfde vertaling krijgt qua prestaties. Het bleek - naast de wat kleine habitat - de achilleshiel van generatie een. Het ding zag er vlot uit, maar dat kwam er - eens aan de rol - toch niet volledig uit. Voornamelijk omdat het de hybride-aandrijving aan vermogen ontbrak om de Toyota even snel van zijn lijn te krijgen als zijn pijlvorm deed vermoeden.

Het is nog altijd geen spurtwonder, maar met de 197 pk en 190 Nm die de 2 liter-viercilinder en zijn elektromotor gezamenlijk op de voorwielen zetten, schuif je probleemloos mee met zelfs de snelste verkeersstroom. Zonder daarom de efficiëntie te riskeren. Ondanks de bijzonder vlotte rijstijl klokte ik na een week toch af op een correcte 5,2 liter per 100 km.

En wat met het koffiemolengejank? Wel, dat is mij eigenlijk niet opgevallen. De door het planetair tandwielstelsel gegenereerde decibels manifesteren zich namelijk alleen als je echt het beest aan het uithangen bent. Voorts is en blijft het aangenaam stil. Nu, gezien de C-HR zich wel leent tot het betere gooi- en smijtwerk - wat hij mist aan motorische bravoure maakt de Toyota meer dan goed met zijn fantastisch uitgebalanceerde rijwielgedeelt - had een sportieverer uitlaatnoot wel gemogen. Misschien een projectje voor generatie drie? 

Ook naar dashboardaankleding zijn er weinig reden tot klagen. Het ziet er allemaal goed uit, Toyota houdt (gelukkig) vast aan de fysieke bedieningsknoppen en je voelt ook de Japanse deugdelijkheid als je die toetsen (en bij uitbreiding het stuur en de rest van de boordplank) daadwerkelijk gebruikt. Ik wou dat ik hetzelfde kon zeggen over het infotainmentsysteem, maar dat is na dag twee in staking gegaan. Zelfs bij Toyota kan dat dus gebeuren.

Jammer Toyota C-HR 2.0 Hybrid

Hij mag dan in omtrek wel (lichtjes) zijn gegroeid, aan de wielbasis veranderde dat niets. In theorie zou de C-HR dus met krak dezelfde binnenafmetingen moeten komen als zijn voorganger. Lag het aan het feit dat de Toyota iets breder op zijn wielen stond (en daardoor in iets meer schouderruimte voorzag)? Of hebben de Japanners bij de indeling van het interieur wat centimeters weten vrijmaken? Ik kan er niet precies de vinger opleggen, maar ik had wel het gevoel iets ruimer te zitten in de huidige C-HR.

Iets, want door de donkere dakhemel en de kleine (getinte) ruiten wil het achterin toch nog altijd wat claustrofobisch aanvoelen. Ook de koffer is nog altijd geen ruimtewonder. Integendeel, de Hybrid 2.0 schiet er zelfs 15 liter bij in (enkel de 1.8 Hybrid krijgt 11 liter meer aan volume). Dat heeft me tijdens de testweek niet gehinderd, al kon ik ook zo onmiddellijk zien dat als er echt bagage mee moet, de C-HR al snel de hulp in zal moeten roepen van een dak- of trekhaakkoffer.

Verder kan ik alleen de ergernis onderschrijven van Benoît die in zijn Detailtest ook regelmatig ten onrechte digitaal op de vingers werd getikt door de camera achter het stuur die de ogen monitort. Gewoon je handen eens verleggen op het stuur kan de lens lang genoeg blokkeren om in waarschuwingsmode te gaan. Vrij irritant en, zoals al gezegd, ook niet nodig, waardoor het systeem zijn meerwaarde eigenlijk verliest. Wat trouwens ook geldt voor de waarschuwing als je de snelheidslimiet overschrijdt, zij het dat je die laatste wel kan uitschakelen. Weliswaar na het nodige gescroll in de boordcomputer.

Dus Toyota C-HR 2.0 Hybrid

Hij is er - voor mij toch - aangenamer op geworden om naar te kijken. De C-HR rijdt ook plezanter (lees: rapper), blijft quasi even verbruiksvriendelijk en komt met een elektronische upgrade die niet alleen het comfort maar ook de uitstraling van deze Toyota aanzienlijk verbetert. 

Maar, hij is er jammer genoeg niet veel praktischer op geworden, waardoor zijn familiale waarde niet echt is gegroeid. Terwijl daar vandaag wel prijzen tegenover staan (minimum 36.830 euro) waarvoor je dat wel mag verwachten.