Blogtests / Wat vind ik van de Hyundai Ioniq 5 73 kWh RWD?

Sommige modellen zijn gamechangers – als het niet voor de hele automarkt is, dan tenminste voor het merk dat ze op de markt brengt. De Ioniq 5 wordt voor Hyundai zo’n model – daar ben ik nu al van overtuigd. De voorbije twee decennia heeft het Koreaanse merk zich opgewerkt van lowbudgetmerk tot gerespecteerd mainstreamconstructeur. En de Ioniq 5 bewijst dat ze in Korea klaar zijn voor de volgende stap.

Deze auto verzet namelijk de bakens in zijn categorie. Niet zozeer door zijn batterijcapaciteit (73 kWh), zijn rijbereik (tot 481 kilometer in theorie voor deze RWD-uitvoering – een goeie 360 kilometer tijdens onze testweek putje winter) of prestaties (0 tot 100 in 7,4 seconden) – allemaal goeie tot zeer goeie resultaten, maar niet grensverleggend. Neen, indruk maken doet de Ioniq 5 vooral met zijn DC-laadvermogen: dankzij zijn 800-voltbatterij kan hij snelladers van meer dan 200 kW aan. Ongezien in deze klasse, tenzij bij zijn Kia-neefje, de EV6.

Maar wat deze Hyundai Ioniq 5 écht bijzonder maakt, is toch wel de verpakking rond al die technologie. Een heerlijk neo-retrokoetswerk dat een flinke hat tip is naar Giugiaro (zoek maar eens een afbeelding op van vroege schetsen die de Italiaanse grootmeester eind jaren zeventig maakte voor de eerste Lancia Delta), maar tegelijk grossiert in binnenruimte, zowel voor inzittenden als bagage. Kortom, what’s not to like?

Leuk

Ik zei het al: wat een plaatje is deze Ioniq 5. Designchef Luc Donckerwolke en de zijnen zijn niet in de val getrapt om dit dedicated EV-platform een halfbakken SUV-koetswerk aan te meten, zoals ik elders weleens zie gebeuren. In de plaats kwamen ze met een geniale zet: ze ontwierpen deze Ioniq 5 als een klassieke hatchback, maar dan op schaal 110 procent. Het resultaat oogt vertrouwd en tegelijk heerlijk verfrissend. Fantastisch gedaan, zeker met die prachtige ledaccenten voor koplampen en achterlichten, die neoretro tot een kunst verheffen.

Al even lovend ben ik voor het interieur. Door dat zwevende dashboard zonder echte middenconsole krijg je een enorm luchtige indruk en komt er overal ruimte vrij. De enkele wat kitscherige elementen – die matgrijze uiteindes van de bedieningshendels, moet dat echt? – ben ik alweer vergeten zodra mijn oog bewonderend valt op de manier waarop de luidsprekers in de uiteinden van het flinterdunne dashboard zijn geintegreerd. En het ziet er niet alleen allemaal goed uit, bovendien kiest Hyundai kiest voor aanraaktechnologie waar het kan, maar behoudt het fysieke knoppen waar dat moet.

En dan moet het beste nog komen: de manier waarop deze Ioniq 5 rijdt. De sereniteit waarmee de elektromotor van deze Koreaan zijn kracht ontplooit, blijkt een echte verademing tussen al die brutale machtssprintjes waarmee nog al te veel merken (en klanten?) de elektrische auto menen te moeten vereenzelvigen. Ontspannen genieten van de rust in het interieur en van het monsterkoppel van de elektromotor, dáár hoort het in een EV voor mij om te gaan. Jammer dat de filtering niet helemaal feilloos is, maar eerlijk, daar laten bijna alle elektrische auto’s steken vallen.

Jammer

Ja, een koetswerk met verzonken deurklinken is mooi. Maar als ze niet automatisch naar buiten kantelen wanneer je de auto nadert – zoals op onze Core-uitvoering – zijn zulke handgrepen vooral bijzonder onhandig. Want eerst vooraan op die verzonken greep moeten duwen, en in dezelfde beweging achteraan aan diezelfde hendel moeten trekken, hoe omslachtig is dat? Pas echt dikke ellende werd het toen ik in het pikkedonker op de tast op zoek moest naar de ‘sweetspot’ om de deurgreep naar buiten te doen kantelen. Tof als het dan ook nog eens regent…

En dat klinkverhaal is jammer genoeg niet de enige ergonomische uitschuiver. Dat de snelheidsweergave wat verscholen staat achter de stuurvelg, wil ik nog door de vingers zien – al vind ik toch dat Hyundai die grote schermoppervlakte ‘suboptimaal’ heeft benut. Maar voor het ontbreken van de achterruitwisser ben ik minder vergevingsgezind. Laat dit alsjeblieft niet het begin zijn van een nieuwe trend in de autosector: een hatchback, break of SUV kan écht niet zonder…

Ik zei al dat de Ioniq 5 heerlijk sereen rijdt. Des te spijtiger dan ook dat de actieve spoorassistent dat plaatje komt vergallen. Op de snelweg is er geen vuiltje aan de lucht, maar op secundaire wegen overviel dit ‘hulpsysteem’ me toch meermaals door de auto veel te ver naar de binnenkant van een bocht te duwen – vaak tot vlak tegen de middellijn. Altijd verontrustend, zo’n plotselinge ruk aan het stuur bij het ingaan van de bocht… maar ronduit beangstigend wanneer er op dat moment ook nog eens tegenliggers aankomen.

Dus

Zet een paar (kleine) pijnpunten recht en veel beter dan deze Hyundai Ioniq 5 kan een elektrische auto anno 2022 mijns inziens niet worden. Hoe hij eruitziet, hoe hij zit, hoe hij rijdt, zijn oplaadmogelijkheden: deze Ioniq 5 73 kWh is zonder meer een van de meest overtuigende EV’s waar ik tot nog toe mee reed. Maar in al mijn enthousiasme zou ik bijna zijn prijs uit het oog verliezen. Want 50.000 euro aan een auto geven? Neen, dat zie ik mezelf nog niet gauw doen.