Blogtests / Wat vind ik van de Lexus UX 300e?

Van de hybride Toyota- en Lexus-modellen ben ik fan van het eerste uur. Omdat ze van nature aanzetten tot een rustige en anticiperende rijstijl, waarvoor ze je belonen met een zachtheid die zijn gelijke bijna niet vindt. Bovendien worden ze met het verstrijken der jaren alleen maar spaarzamer, nog een argument waarvoor ik niet blind ben.

Die vakkundige beheersing van de hybridetechnologie heeft echter een pervers kantje. Bij Toyota waren (of zijn?) ze namelijk zo overtuigd van hun Hybrid Synergy Drive dat ze de ontwikkeling van de batterij-elektrische auto altijd maar voor zich uit hebben geschoven. Met als gevolg dat de Japanners zich ‘op snelheid’ hebben laten pakken door de Europese regelgeving, voor wie de uitrol van de elektrische auto niet vlug genoeg kan gaan.

En dus moest er in allerijl dan maar een elektrische auto ontworpen worden. Althans, dat gevoel kreeg ik toch bij het zien van de technische steekkaart van de Lexus UX 300e: dit leek meer op een noodoplossing, in afwachting van een elektrische rivaal die écht een woordje kon komen meespreken tussen het Amerikaanse en Duitse EV-geweld in de premiumklasse waar Lexus actief is. Of die indruk terecht was? Een week met de elektrische UX moest me wijzer maken.

Leuk

Ik hou wel van Lexus, maar hun design is meestal niet echt mijn ding. Gelukkig zijn er uitzonderingen, zoals deze UX, die de vele kantjes, hoeken en lijntjes van de drukke Lexus-vormtaal zowaar tot een evenwichtig ontwerp weet te combineren. Idem voor de binnenkant, die een eigenzinnig design combineert met een weergaloze afwerking en unieke materialen. Alleen voor de tellerpartij had een kleine inspanning misschien niet misstaan...

Een goed onderstel heeft doorgaans maar 2 minuten nodig om me te overtuigen; hier was ik zelfs al verkocht na 30 seconden. De schokdemping lijkt wel een totale beheersing te hebben over het koetswerk, zonder ooit hard aan te voelen – het is alsof de extra ballast onderaan in deze UX 300e de al goede balans van de 250h naar een nóg hoger niveau heeft weten te tillen. Voeg daar de zachte, maar alerte reacties van de elektromotor aan toe, en ik heb van elke meter in deze UX 300e genoten.

Maar ook als de auto stilstond, was het genieten. Want wat een fantastisch volle en warme klank komt er uit de dertien speakers van de Mark Levinson-installatie gevloeid! Lang geleden dat ik nog eens zo’n indrukwekkend audiogerief in een auto tegenkwam. Jammer genoeg moet je er de UX als Privilege Line voor kiezen, en die topversie is stinkend duur. Kijk, dát zou ik er dan ook weer niet voor overhebben...

Jammer

De afwezigheid van one pedal driving – een dermate uitgesproken motorrem dat je alle vertragingen met het gaspedaal kunt regelen – is voor mij geen breekpunt, maar ik vind het toch wel fijn om met de energierecuperatie te kunnen spelen. Dat kan weliswaar in deze Lexus UX 300e, via de B-stand en de spatels aan het stuur. Maar zelfs in de zwaarste regeneratiemodus vallen de vertragingen nog te licht uit naar mijn zin. Met als gevolg dat ik voortdurend met die spatels in de weer was, zonder dat het allemaal veel uithaalde.

Maar het échte probleem van deze UX 300e is fundamenteler: hij laat het liggen waar het pijn doet voor een EV. Met de bescheiden batterijcapaciteit van 50 kWh zou ik à la limite nog kunnen leven – ik haalde er 230 kilometer uit (mijn gemiddelde verbruik bedroeg 19,5 kWh/100 km), an sich voldoende voor een pendelauto. Problematischer vind ik de oplaadbeperkingen: 6,6 kW en eenfasig op wisselstroom en vooral een povere 50 kW aan een snellader, die dan nog van het Chademo-type moet zijn, dat getuigt van weinig ambitie.

En hadden we het hier over een Chinese lowcost-EV of een elektrische stadsauto, dan zou ik zelfs dát nog door de vingers kunnen zien. Maar niet voor de hoge prijs die Lexus voor deze UX 300e vraagt. Temeer omdat je bijna verplicht voor de topversie moet kiezen om van de unieke sfeer en luxe te proeven die je met het merk associeert. En dan is de laadkabel om aan een thuisstation of openbaar laadpunt op te laden nog niets eens inbegrepen.

Dus

Ik blijf achter met een dubbel gevoel. Enerzijds tilt de elektrische aandrijving van de UX 300e alle sterktes van een Lexus zo mogelijk naar een nog hoger niveau – wat een heerlijk rijdende auto is dit! Maar als ik de hoge prijs in rekening breng, vind ik het als elektrisch totaalpakket toch te mager. Met een iets grotere batterij en vooral meer en snellere oplaadmogelijkheden had dit een echte topper kunnen zijn. 

 

 

 

 

 

View this post on Instagram

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

A post shared by Werner Van Kerckhoven (@wernerautogids)