Blogtests / Wat vind ik van de Mazda CX-3 2.0 SkyActiv-G?

Tegenwoordig wordt een auto al afgeserveerd zodra hij vier of vijf jaar oud is, zeker in segmenten waar de concurrentie hevig woedt, zoals dat van de kleine SUV’s en cross-overs. In dat licht kan het verbazen dat de eerste generatie van de Mazda CX-3 nog altijd in de catalogus prijkt: hij stamt al uit 2015, met een tussentijdse (en uiterst bescheiden) facelift die toch ook alweer van eind 2017 dateert. Dan weet je: het einde is stilaan nabij.

In de VS heeft Mazda al laten weten dat het model na 2021 er de catalogus verlaat – daar komt er geen rechtstreekse opvolger. Ik mag hopen dat Europa niet hetzelfde lot beschoren is, want dat zou jammer zijn: de huidige CX-3 is ondanks zijn gevorderde leeftijd nog altijd een aparte en bijzondere kleine cross-over, die zijn eigen accenten legt. Dat weekje met een handgeschakelde CX-3 2.0 SkyActiv-G Skycruise in Polymetal Grey is me dan ook niet slecht bevallen.

Leuk

Ik hou wel van de aparte looks van de CX-3 – hij draagt die neus bijvoorbeeld een pak eleganter dan de kleine 2 waarmee hij technisch verwant is. Maar ik ben misschien nog meer fan van zijn interieur. Het dashboard is sober, stijlvol en origineel ingericht, en in onze Skycruise-uitvoering prachtig aangekleed met leder met een contrasterende stiknaad – het nodigt gewoon uit om er met je hand over te gaan. Ook de inzetstukken op de deuren van gesatineerd chroom zien er klassevol en gesofistikeerd uit.

Anno 2021 is de Mazda CX-3 enkel nog verkrijgbaar met de 2.0 SkyActiv-G op benzine in zijn ‘basisuitvoering’ met 121 pk. Echt explosief is deze motor niet – ook niet als je hem in de toeren dwingt – maar hij volstaat ruimschoots voor deze cross-over. Helemaal in de kelder is hij weliswaar wat astmatisch (maar ook dan blijft hij beschaafd en zacht), maar vanaf 2.000 o/m leeft hij voelbaar op, met een prettige klank erbovenop.

Alleen al voor dat plezier om deze viercilinder rustig maar gedecideerd in de toeren te horen en voelen klimmen; zou ik de manuele zesbak blind verkiezen boven de automaat. Bovendien breekt de grote longinhoud van twee liter zeker niet zuur op aan de pomp: mijn testgemiddelde van 6,2 l/100 km ligt perfect in lijn met wat ik verstookte in gelijkaardige modellen met een eenliter-driecilinder-turbo.

Jammer

Als er één ding is dat de hoge leeftijd van het model verraadt, is het wel de interface. De graphics waren eigenlijk al verouderd toen de CX-3 uitkwam, en zes jaar later ziet het er helemaal passé uit – die iconen van dat hoofdmenu lijken wel lageresolutiebeelden. Recentere Mazda’s als de CX-30 en MX-30 bewijzen dat ze bij het Japanse merk véél beter kunnen. Maar ach, ik kan ermee leven – zolang die draai-en-drukknop maar blijft, want die is zoveel handiger dan een aanraakscherm...

De Mazda CX-3 had wat mij betreft ook een ‘MX’-naam mogen krijgen. Want laten we eerlijk wezen: voor wie een gezinswagen zoekt, zijn er betere keuzes te maken. Niet zozeer de ruimte zelf is het probleem (toch niet voor de benen), wel de smalle raampartijen en dikke dakstijlen, waardoor je achterin amper iets ziet (het donkere privacy glass van de duurdere uitvoeringen is op dat vlak eerder een vloek dan een zegen). Ook de koffer is een van de kleinere in deze klasse.

De SkyActiv-G-motoren van Mazda hebben de onhebbelijke neiging altijd nogal luidruchtig tot leven te komen. En dan bedoel ik niet met een levenslustige grol, zoals sommige sportmotoren, maar wel met een lichtjes verhoogd stationair toerental, waardoor het motorlawaai gedurende enkele tientallen seconden de rust in het interieur komt verstoren. Vermoeiender is dat er bij kruissnelheden op de snelweg best wat rol- en stroomlijngeluiden hoorbaar zijn – een oud zeer van Japanse auto’s.

Dus

Oké, hij is niet meer kakelvers, maar in de juiste kleur en met de juiste velgen blijft zo’n Mazda CX-3 een knappe verschijning. In zijn segment vind ik het nog altijd een erg origineel en smaakvol aanbod, dat net wat andere klemtonen legt dan de concurrentie. En die 2.0 SkyActiv-G heeft me eigenlijk nog maar zelden teleurgesteld. Kortom, om mee te rijden blijft deze CX-3 top... Of ik zelf in ruil daarvoor ook de sombere achterste plaatsen en de kleinere koffer voor lief zou nemen, daar ben ik echter nog niet helemaal uit.