Eerste test / Alpina D3 S : De zinnige(re) optie

De harde feiten eerst: met dieselkracht sprint de 3-Reeks van Alpina in 4,6 seconden naar de 100 km/u en op naar een onbegrensde top van 273 km/u. Niet helemaal op het niveau van de benzineversie, maar volgens de WLTP-cyclus met 7,6 l/100 km wel 3,3 l/100 km zuiniger dan de nieuwe B3. Als je je trouwens zou afvragen waarom de D3 een S-toevoeging krijgt en de B3 niet, dan verwijzen we je graag door naar het hooggerechtshof van Stockholm. De Zweden hebben namelijk beslist dat de naam D3 eigen is aan Volvo, waardoor Alpina al even een nietszeggende S moet toevoegen. Voorheen stond er trouwens vaak BiTurbo op het kofferdeksel van de über-BMW’s, maar dat kon ook niet meer toen München motoren met drie en zelfs vier aanjagers begon te produceren.

De D3 S heeft er desalniettemin ‘slechts’ twee, die zijn zes-in-lijn-zelfontbrander een romige inborst geven van leegloop tot begrenzer. Vooral dat laatste is eerder atypisch voor dieselmotoren, maar niet bij Alpina. De koppelberg mag dan wel pieken bij 2.750 o/m, de volle kracht houdt aan tot 4.200 omwentelingen, terwijl de begrenzer pas ingrijpt bij 5.000 o/m. Denk daar nog een sportieve soundtrack bij en je bent echt niet onderbedeeld met de D3 S, die van inhaalmanoeuvres klein bier maakt. Bovendien is de 3,0-liter net tot milde hybride gepromoveerd, met een 48-voltcircuit dat de stop-startfunctie heeft uitgebreid en het minuscule turbogat verder opvult met een discrete dosis elektrokracht.