Eerste test / Bentley Flying Spur W12: Flamboyant

Het concept

We zullen beginnen bij het begin. De Flying Spur heeft wel degelijk vier portieren, maar je kan de auto natuurlijk niet zomaar een sedan of berline noemen. Laat staan een vierdeurs. Dit is een limousine, eentje uit de oude doos zelfs. Toch is zijn technologie wel helemaal van deze tijd. De Flying Spur staat op een variant van het platform van de Porsche Panamera en heeft een 13 cm langere wielbasis dan zijn voorganger. Onder de kap ligt de 6 liter-W12 die hier 635 pk en 900 Nm ontwikkelt, genoeg om de 0-100 km/u af te leggen in 3,8 seconden en door te stomen naar 333 km/u.

Wat er verandert

Net als bij de andere grote auto's van de luxemerken van de Volkswagen-groep, maar voor het eerst bij Bentley, maakt de Flying Spur gebruik van een elektronische vierwielsturing, die de evengoed vierwielaangedreven Continental GT en GTC nog moeten missen. Dat heeft als voordeel dat de auto beter manoeuvreerbaar is en dus dynamischer op bochtige wegen. En om het beestje af te remmen, gebruikt Bentley niets minder dan de grootste metalen remschijven ooit. In dit segment is de concurrentie natuurlijk niet erg talrijk.

• Lees ook onze test van de Mercedes S-Klasse 2017
• Lees ook onze test van de BMW 7-Reeks 760 iL

Bij Mercedes heb je de Maybach-versie van de S-Klasse, met zijn 6 liter van 630 pk en een ook vergelijkbare prijs komt die wel dicht in de buurt. Dat doet de AMG 65 met dezelfde motor trouwens ook, die is wel sportiever afgesteld dan de Maybach. BMW speelt vanop een zekere afstand mee met zijn M760Li xDrive (585 pk) en bij Audi is er een S-versie van de A8 (571 pk) op komst. Maar die Duitsers hebben in dit absolute topsegment van de automarkt toch niet hetzelfde prestige als de exclusieve Bentley. Rolls-Royce dan? Niet echt. De Phantom kost zowat dubbel zoveel als de Flying Spur, maar heeft geen sportieve ambities. En ook bij de Ghost ligt de klemtoon toch nog veel meer op comfort.

Hoe het rijdt

We mochten achter het stuur kruipen van de Flying Spur in het zuiden van Frankrijk, op een mooie plek waar de zomer nog zijn laatste zonnestralen loste. Een ideaal speelterrein, vooral om de voordelen van de vierwielsturing naar voren te brengen op de kleine bergwegen. De limousine bestond vroeger trouwens onder de naam Continental Flying Spur, maar met deze generatie laat hij de 'Continental' vallen. Het model kwam voor het eerst uit in 2005 en in 2013 kwam er een tweede generatie. De allereerste Flying Spur, de S1, bestond trouwens al in 1958.

Meteen de hamvraag, is dit een luxueuze sportberline of een limousine met een sportief kantje? Het antwoord kwam snel dankzij een witte Golf R, bestuurd door een buurtbewoner, die ons op een Franse bergpas een tijdje voor probeerde te blijven. In de scherpste haardspelbochten reed hij ons telkens even los, maar het duurde niet lang voor we weer dichtbij kwamen rijden.

Natuurlijk is de Bentley geen sportwagen. Hij is lang, breed en zwaar en zelfs met het grootste fortuin ter wereld lukt het niet om de wetten van de fysica naar je hand te zetten. Het is dus werken geblazen als je hier GTI’s mee wil volgen, maar net dan sta je versteld van wat de auto allemaal kan. De 48-voltstabilisatorstangen met variabele “stijfheid” voor en achter helpen om het koetswerk van de auto in toom te houden en tegen storend overhellen te behoeden. De Bentley kan zich natuurlijk ook heel comfortabel tonen. Daar draagt de luchtvering dan weer toe bij, die zelfs in de sportstand nog altijd duidelijk maakt wat de ware roeping van dit soort wagen is.

De vierwielaandrijving draagt ook bij tot de stabiliteit. Ze is nu van het “actieve” type, daar waar de vorige versie nog een vaste 60/40-verdeling van het koppel had. In de Comfort- en Bentley-programma’s van de Drive Dynamic Mode kan er tot 480 Nm naar de vooras voor extra grip. Kies voor de Sport-modus en dat wordt maximaal 280 Nm, waardoor de Flying Spur nog wat meer het karakter van een achterwielaangedreven auto krijgt. De koppelverdeling wordt verder ook nog gestuurd door een torque vectoring-systeem (via de remmen) op elke as. Al die technologische verfijning zorgt voor een pak extra rijdynamiek en elimineert ook grotendeels de onderstuurneiging die de vorige generatie nog kenmerkte.

De van een zowel directe als indirecte injectie voorziene W12 is nog maar eens onder handen genomen, zo schakelt hij bij een lage belasting nu ook automatisch de helft van zijn cilinders uit. Met precies de bedoeling het benzineverbruik en de CO2-uitstoot aanzienlijk te reduceren, de “winst” zou zo’n 15% bedragen. Er wordt al een V8 voorzien, die misschien zelfs nog wat plezanter wordt dan de W12, omdat de achtcilinder toch een pak minder gewicht op de vooras legt en de auto nog wat agieler moet maken. Een hybride Flying Spur is ook al voorzien. Na de Bentayga en de Continental-modellen, die krijgen voorrang aan het stopcontact.

Op vlak van transmissie hangt er een achtbak met dubbele koppeling van Porsche-origine achter de W12. Op papier zeker niet de meest voor de hand liggende keuze voor zo’n Bentley. Het enorme koppel van de twaalfcilinder komt zo snel vrij dat de automaat er zich in de lagere versnellingen en dus bij lage snelheden af toe even in lijkt te verslikken. Of concreter, dat hij iets te brutaal uit de startblokken schiet. Wat ze bij Bentley trouwens ook toegeven. Een kwestie van kalibratie, waarbij er bewust werd gekozen voor een desgewenst sportieve inslag. En ook een kwestie van kosten, men had allicht geen zin om voor de Flying Spur nog eens een nieuwe automaat te (laten) ontwikkelen.

Budget

De Bentley Flying Spur is natuurlijk niet gratis. Voor de meeste Europese landen wordt een prijs van 180.000 euro aangekondigd. Daar komt dan nog onze 21% btw bij, die brengt de rekening dus op een kleine 218.000 euro. En dan spreken we nog niet over de talrijke, en natuurlijk peperdure opties. Dankzij de naar voor geschoven vooras is de wielbasis maar liefst 13 centimeter langer dan bij het vorige model. Die “winst” draagt bij tot de elegantie van de auto, maar zorgt vooral ook voor een pak meer zitruimte. In de eerste plaats voor de passagiers achterin. Op de lichtjes anders ingerichte middenconsole na, ontdek je voorin hetzelfde dashboard als in de Continental-modellen. Met inbegrip van het roterende aanraakscherm van 12,3 duim, Bentley Rotating Display gedoopt, dat toelaat te kiezen tussen een drie extra analoge metertjes en de weergave van de navigatie en alle andere infotainmentsnufjes. Een derde mogelijkheid is de digital detox-kant van het draaiende blok, dan zie je alleen maar hout. Achterin is er een verwijderbare Touch Screen Remote Control, een wat op een smartphone lijkende afstandsbediening waarmee je onder meer de jaloezieën voor de ruiten achterin, de airco, de massagefuncties en de sfeerverlichting kan bedienen. Qua connectiviteit is de auto ook weer helemaal mee met zijn tijd, zo kan je met de geïntegreerde wifi-hotspot tot acht telefoons of tablets met het internet verbinden.

Ons verdict

De nieuwe Flying Spur is heel wat mooier dan de voorganger. Hij rijdt ook beter en werd zelfs wat sportiever. En de afwerking en uitrusting (afhankelijk van alle extra’s die je er nog bijneemt) is weer van een nog wat hoger niveau. Wie achterin zit, geniet ook van meer beenruimte en een weelderig comfort. Ja, ze mogen er ons zeker eentje leveren. Kan het ook op afbetaling?