Eerste test / BMW 530e & M550i xDrive: Spreidstand

Het concept

De BMW 5-Reeks kwam eind vorig jaar op de markt met een toen nog beperkt motorenpalet, dat uiteraard nog zou worden uitgebreid. Dat gebeurt vandaag met de komst van de plug-in hybride versie 530e en met de gespierde 50i, die tegenwoordig standaard wordt geleverd met een M-logo en xDrive-vierwielaandrijving en die zo een voorsmaakje geeft op de M5.

Wat er verandert

De 530e past heel logisch in het gamma omdat hij het plug-in hybride aanbod aanvult. Uiteraard vinden we hier een variant van de aandrijflijn van de 330e, met dat het verschil dat het elektrische gedeelte is aangepast aan het hogere gewicht van de 5-Reeks. De 2.0-turbobenzineviercilinder met 184 pk wordt daarom bijgestaan door een elektromotor met 113 pk en 250 Nm en een lithium-ionbatterij met een opslagcapaciteit van 9,2 kWh – in plaats van respectievelijk 88 pk/165 Nm en 7,8 kWh in de 3-Reeks. Daarmee kan hij een gecombineerde output bieden van 252 pk en 420 Nm voor een CO2-uitstoot van slechts 44 g/km en een (theoretisch) elektrisch rijbereik van 50 kilometer.

Aan het andere uiterste pakt de M550i xDrive uit met de drukgevoede 4.4-V8, die hier 462 pk ontwikkelt en, vooral, 650 Nm, die beschikbaar zijn tussen 1.800 en 4.750 o/m. Bijzonder is ook dat de mensen van M Performance zich over de afstelling van dit model hebben gebogen. Ze hebben zowat overal hun sporen nagelaten: op de 4,4-liter, de achttrapsautomaat en de xDrive-meerschijvenkoppeling, waarvan ze de ijking hebben herwerkt en, uiteraard, de afstelling van de ophanging, die al het beste combineert wat vandaag verkrijgbaar is: adaptieve schokdempers, actieve antirolstangen en vierwielsturing, gecombineerd met een 1 centimeter lagere bodemvrijheid.

Hoe rijdt hij?

Concreet werkt het hybride systeem volgens drie modi: de automatische stand, die de beschikbare middelen zo goed mogelijk aanwendt in functie van de omstandigheden, de geforceerde elektrische stand, die het mogelijk om tot 140 km/h zuiver elektrisch te rijden en de laadmodus, waarbij de verbrandingsmotor wordt ingeschakeld om een deel van de 9,2 kWh te regenereren. Onderweg blijkt de 530e aangenaam en zijn hybride groep is altijd erg zacht als je abstractie kan maken van het rauwe en onaangename geluid van de viercilinder. De sturing wisselt in elk geval met verve tussen de verschillende vermogensbronnen en hij komt nooit adem te kort. Wij reden exact 36 kilometer zuiver elektrisch op een parcours dat bestond uit snelwegen en secundaire wegen, wat meer dan voldoende is.

De M550i van zijn kant verslindt de weg tegen de meest criminele snelheden. Hij is namelijk niet alleen efficiënt, maar ook echt te duchten. Je voelt duidelijk het werk van de afdeling M Performance, die de auto een schokdemping en een centrering bij hoge snelheid heeft geschonken die veel meer overtuigt dan in de traditionele 5-Reeksen. De V8 verleidt uiteraard met zijn reactiviteit, zijn onnavolgbare kracht en zijn overvloedige reserves waardoor je erg snel kunt rijden op een zeldzaam ontspannen manier.

Budget & uitrusting

De 530e en M550i xDrive krijg je uiteraard niet cadeau, verre van. Maar hun uitrusting is wel aangepast, wat toch al mooi nieuws is. Al spreekt het voor zich dat als je jezelf een pleziertje wil gunnen en in de erg uitgebreide personaliseringsmogelijkheden gaat bladeren, de rekening al heel snel hoge pieken gaat scheren.

De concurrentie

Er zijn heel wat rivalen en die komen op dit moment hoofdzakelijk uit Duitsland. De technologie in deze auto’s wordt namelijk zelden elders toegepast, met uitzondering van Lexus, dat echter nog geen plug-in hybride aanbiedt.

Ons verdict

De 530e en M550i xDrive zijn een beetje Dr. Jekyll en Mr. Hyde: twee radicaal tegengestelde modellen op het vlak van aandrijving, die echter allebei erg coherent zijn en zeer uitgesproken persoonlijkheden hebben. Terwijl de 530e al zijn bestaansrecht haalt uit de responsabilisering die hij biedt, herinnert de M550i xDrive ons eraan dat er voor puur rijplezier weinig op kan tegen een V8. En zonder spelbederver te willen zijn: ook dat zal op een dag verdwijnen… Maar ondertussen moeten we volop genieten nu het nog kan.