Eerste test / Fiat 500 TwinAir

Toen Fiat in 1998 de productie stopzette van de stadsauto Cinquecento, betekende dat meteen ook het einde van de tweecilinder in de Europese automobiel. De noodzaak om de uitstoot van broeikasgassen ingrijpend te reduceren zette het merk er echter toe aan om dit vergeten concept van onder het stof te halen, want met slechts twee zuigers en cilinders verkleint het contactoppervlak tussen de bewegende delen van de motor en wordt de interne wrijving dus gereduceerd. De nieuwe, 875 cc kleine tweepitter is de eerste motor die specifiek is ontwikkeld om te functioneren met MultiAir, Fiats slimme systeem van variabele kleplifthoogte.

Na het starten maakt de TwinAir een sympathiek, roffelend geluid dat nog het meest doet denken aan dat van een driecilinder. Hoewel de tweecilinder standaard is uitgerust met een contraroterende balansas die het natuurlijke onevenwicht moet tegengaan, trilt de 875 cc kleine motor toch enigszins, al blijft dit fenomeen beperkt tot erg aanvaardbare proporties. Die relatief stille werking in combinatie met het 'stimulerende' motorkarakter maken echter dat je al gauw onbewust hoger in de toeren gaat dan normaal en dat je zelfs onverwacht vaak tegen de toerentalbegrenzer botst (die is afgesteld op een bescheiden 6.000 o/m). Misschien verklaart dat waarom de boordcomputer een gemiddelde van 8,2 l/100 km aangaf, exact het dubbele van het normverbruik.

De TwinAir is zonder twijfel de leukste versie van de Fiat 500. Het sympathieke motortje maakt een pittig geluid, is vlot en trilt niet meer dan een viercilinder - behalve dan stationair. Het normverbruik is opmerkelijk laag, maar we stellen ons nog vragen over de reële dorst van deze sympathieke tweecilinder, al is het te vroeg om daar al definitieve uitspraken over te doen.

U kunt de Eerste Test van de Fiat 500 TwinAir 85 nalezen in autogids 803 van 4/8/2010.