Eerste test / Ford Mustang Shelby GT350R: racepaard

Het concept

De Ford Mustang wordt bij ons sinds twee jaar officieel ingevoerd, maar wij arme Europeanen moeten het wel doen met een beperkt aantal versies. Naast de koetswerkvarianten Fastback (coupé) en Convertible (cabriolet) kunnen wij enkel kiezen uit een 2.3i EcoBoost-motor (turboviercilinder met 317 pk) en de dikke V8 van de GT-versie (5.0, 422 pk), in beide gevallen met naar keuze een manuele of automatische zesversnellingsbak. Aan de andere kant van de Oceaan is het Mustang-aanbod diverser, met een V6 (3,7 liter, 304 pk) en, vooral, een Shelby GT350-versie met een 5.2-V8 van 533 pk. Die laatste kwam 2 jaar geleden op de markt en werd onlangs bijgewerkt door de ingenieurs van Ford Performance met als doel zijn prestaties en gedrag op circuit te verbeteren zonder daarom zijn goedkeuring voor de openbare weg te verliezen.

Wat er verandert

Met zijn Triple Yellow-kleurtje, zijn zwarte velgen, zijn agressieve neus en gapende muil oogt de Shelby indrukwekkend. Er is geen enkel Ford-logo meer te zien, de toon wordt hier gezet door het historische cobra-logo van de tuner – die vandaag als een apart merk onder Ford valt. Wanneer je de deuren opent, zie je uiteraard de stijl van de Mustang zoals we die bij ons kennen, maar het serpent op het stuurwiel, de verschillende rode toetsen en de mooie kuipstoelen in alcantara met R-logo moeten erop wijzen dat deze Fastback geen auto als een andere is. In zijn basisconfiguratie is de Mustang niet bepaald een pluimgewicht (1.680 kilo leeg als GT met V8), maar hier zijn ingenieurs aan de slag gegaan om elke overtollige kilo te verwijderen. Zo is de achterbank geschrapt, die op circuit toch geen zin heeft, en moet de Shelby GT350R ook geen audiosysteem, airco, kofferbekleding en vloermatten meer meezeulen, net zomin als een… knaldemper op de uitlaat (waardoor hij te luidruchtig is voor een hypothetische Europese homologatie), zodat de V8 zich vrijer kan uitdrukken. De motorkap met ventilatiesleuven en de voorvleugels in aluminium kennen we al van de ‘normale’ GT350 en bleven hier uiteraard behouden, maar de R gaat nog een stap verder door standaard te kiezen voor velgen in koolstofvezel.

Uiteindelijk gooit de Shelby GT350R 1.658 kilo (leeg) in de weegschaal, 22 kilo minder dan een ‘basis-V8’, ondanks zijn veel krachtigere motor. Het andere werkpunt van deze Shelby GT350R is uiteraard de aandrijflijn. Hij gebruikt nog steeds een atmosferische V8, maar die is hier gegroeid van 5,0 naar 5,2 liter door tegelijk de boring en de slag te vergroten. Die laatste wordt bepaald door een vlakke krukas (alle kruktappen staan hier in hetzelfde vlak en dus niet langer onder een hoek van 90 graden ten opzichte van elkaar zoals in de 5.0), die is gekozen om de natuurlijke ademhaling van de motor bij hoge toerentallen te verbeteren en dus ook het vermogen. Van 422 pk bij 6.500 o/m in de V8 van de GT gaan we hier naar 533 pk bij 7.500 o/m in de GT350R. Het koppel neemt lichtjes toe tot 581 Nm bij 4.750 o/m (tegenover 524 Nm bij 4.250 o/m). Daardoor werd gekozen voor een nieuwe manuele zesversnellingsbak (Tremec) en een sperdifferentieel (Torsen) om het koppel deftig op de wielen te kunnen overbrengen, en een verstevigde koppeling die beter bestand is tegen gespierd circuitgebruik.

Hoe hij rijdt

Wanneer de V8 start gaan de haren op je armen letterlijk overeind staan. De lange motorkap davert onder de klappen van de klepstoters en de Spartaanse stoelen en eerder ‘viriele’ bedieningselementen (vooral het stuur en de versnellingsbak) van de Shelby brengen je meteen in de sfeer en laten je al snel inzien dat niet het soort auto is dat je rijdt op een vleugje gas met een elleboog op de deur. En dan is er nog die 5.2-V8, die weliswaar een lichte inertie behoudt door zijn architectuur, maar die wel ongeduldig ligt te trappelen en die niet meer nodig heeft dan een forse trap op het gaspedaal om zijn drijfstangen te ontketenen. Als je dat doet, gaat hij er stevig vandoor. De zware maar precieze versnellingsbakbediening heeft een vrij lange spreiding, maar de V8 heeft zoveel reserves en souplesse dat hij zich daar zonder morren naar schikt. Met het gas op de plank gaat de GT350R door tot 8.200 o/m onder een duivels gebrul en plakt hij je hoofd tegen de hoofdsteunen telkens je een volgende versnelling kiest. Vreemd genoeg geeft Ford geen prestatiecijfers prijs van zijn jongste Shelby, maar we kunnen garanderen dat de acceleraties niets te maken hebben met die van de Mustang die we bij ons kennen.

Qua onderstel kiest hij voor een grote spreidstand. Net zoals de GT350 waar hij van is afgeleid staat de R standaard op een adaptieve MagneRide-ophanging (variabele schokdemping via een systeem dat de viscositeit van de olie aanpast) en op veel bredere sporen dan een ‘gewone’ Mustang. Voeg daar de veel stijvere elastische verbindingen en bumpstops aan toe en je krijgt een snedige coupé die zich heel zuiver zet in bochten en met een foutloze trekkracht. De auto plaatst zich met andere woorden gehoorzaam waar je hem wil en houdt zijn lijn aan zonder tegenspartelen. Grote kunst.

Budget & uitrusting

De Shelby GT350R is allesbehalve een driftmachine, maar spreekt wel bestuurders aan die gehecht zijn aan circuitrijden en optimale rondetijden in een beetje een aparte auto… als hij bij ons verkrijgbaar zou zijn. Temeer omdat hij voor iets minder dan 64.000 dollar (de officiële prijs volgens Ford USA) bijna een weggevertje lijkt.

Concurrentie

Om het uit te drukken in klare taal en in een voor Europeanen begrijpelijke context is de Mustang Shelby GT350R voor Ford wat de 911 GT3 RS is voor Porsche. Dat is ambitieus en onmogelijk aangezien de Amerikaan (bijna) alleen op zijn eigen continent kan werken bij gebrek aan Europese typegoedkeuring. Jammer…

Ons verdict

Met zijn Mustang Shelby GT350R geeft Ford een uppercut aan Europeanen die denken dat Amerikanen enkel patserauto’s maken met veel cilinders maar weinig diepgaande geloofwaardigheid. Komaan Ford, doe eens een inspanning en breng deze versie naar onze showrooms…