Eerste test / Hyundai ix55

Hyundai heeft zijn merkimago in ruime mate opgebouwd met SUV's, maar met de ix55, die op een specifiek ontwikkeld platform staat, gaat de Aziatische constructeur nog een stap verder. Met zo'n koetswerkafmetingen kan de ix55 natuurlijk prat gaan op een riante binnenruimte. Kroostrijke gezinnen zullen bovendien graag horen dat de ix55 standaard wordt geleverd met zeven plaatsen. Het interieur van de ix55 is verzorgd, met een assemblage- en materiaalkwaliteit die bijna op hetzelfde niveau staan als die in een Lexus. Er zijn slechtere referenties...

Terwijl Hyundai in de Verenigde Staten de keuze laat tussen een V6 op benzine van 3,8 liter (260 pk) en een V6-diesel van 3 liter (240 pk), heeft de Europese ix55 logischerwijs enkel recht op die laatste. Als goede zichzelf respecterende SUV doet de ix55 ook een beroep op een permanente vierwielaandrijving, die in dit geval dezelfde meerschijvenkoppeling gebruikt als de Santa Fe. De eerste meters verrast de ix55 door de stilte die in het interieur heerst, en door het gulle en lineaire karakter van de V6-diesel, terwijl de Aisin-automaat erg goed afgesteld blijkt. Ondanks zijn aanzienlijke gewicht rijdt de ix55 bovendien helemaal niet plomp. Met dank aan het Duitse ontwikkelingscentrum van Hyundai, dat de vrijheid heeft gekregen om te sleutelen aan de afstellingen van de ophanging. Maar die kwaliteit heeft meteen ook een keerzijde: door de relatieve stugheid worden kleine en gemiddelde schokken vrij slecht verteerd.

De ix55 ziet er misschien wat introvert uit, maar in werkelijkheid profiteert hij van alle recente vooruitgang die Hyundai heeft geboekt inzake aandrijfgehelen, afwerkingskwaliteit en uitrusting. Jammer genoeg is het alweer een SUV is die van al deze verfijningen geniet. Maar dat is wellicht voor het laatst...