Eerste test / Hyundai Veloster

De Veloster is ontwikkeld op een nieuw platform, of toch in elk geval nieuw voor ons, want het betreft dat van de Accent. De verleidelijke en, wanneer je hem voor je hebt, zelfs imposante Veloster komt dus zeker geen persoonlijkheid tekort. Maar ondanks al zijn verlokkelijkheid gaat deze coupé toch niet in tegen de voorschriften van het merk, die gewoonlijk de gebruiker centraal zetten. De oplossing bestaat uit een derde zijdelingse deur, aan de passagierskant. Voor het dagelijkse heen-en-weergerij met de kinderen is het perfect. Maar dat verandert wanneer je twee volwassenen voorstelt om achterin plaats te nemen.

Laat ons beginnen met alle geruchten de kop in te drukken: de Veloster zal er nooit als diesel zijn. Op dit moment is het aanbod beperkt, met uitsluitend een 1.6-benzine. De eerste meters laten ons een eerder brave coupé ontdekken met een ordelijk weggedrag. De licht gebrekkige schokdemping komt echter eerder het comfort ten goede dan de prestaties. Hetzelfde stellen we trouwens vast wat de motor betreft, want hij komt koppel tekort onder de 3.500 o/m.

De Veloster is een rare snuiter. Het is een op zijn zachtst gezegd ongebruikelijk model dat net zozeer zal verrassen met zijn opvallende lijnen als met zijn handigheden of zijn verleidelijke verhouding prijs-uitrusting. Toch gaan we hem daarom niet geniaal noemen, want ondanks alle kunstgrepen die hij probeert, vindt de Veloster de coupé niet opnieuw uit. In het beste geval biedt zijn derde zijdeur hem een licht voordeel door iets meer veelzijdigheid te bieden bij dagelijks gebruik. En dan nog... De coupé verdient daarentegen wel onbetwistbaar meer dan de te brave 1.6 GDI om te overtuigen in een segment dat de laatste jaren aan populariteit heeft gewonnen. Laat die drukgevoede versie dus maar komen...