Eerste test / Kia Rio

Eén ding is zeker, Kia is goed op dreef. Het onderstel van de Rio is gebaseerd is op dat van zijn neef, de Hyundai i20, maar profiteert van een verlengde wielbasis. Die is in vergelijking met zijn voorganger 7 centimeter gegroeid en creëert zo meer binnenruimte achterin. Terwijl Kia tot voor de komst van de Picanto min of meer achterliep in de strijd tegen de CO2-uitstoot, halen de Koreanen nu opnieuw stevig uit met de Rio. Met zijn 75 pk is de 1.1 CRDi tevreden met een uitstoot van 85 g/km, tegenover 87 gram voor de VW Polo BlueMotion. Dat is des te knapper omdat de soepelheid van de motor (het maximumkoppel is beschikbaar vanaf 1.500 o/m) een ontspannen rijstijl mogelijk maakt.

Onderweg pakt deze Koreaan uit met een dynamisch en aangenaam weggedrag. Tenminste, voor zover we dat op de kleine Portugese weggetjes konden nagaan met de Kumho-banden van onze testexemplaren, die afhankelijk van hun afmetingen al wat sneller verzadigd raakten. Het levendige weggedrag valt des te meer te appreciëren omdat het gepaard gaat met een uitstekende filtering van wegoneffenheden. Het enige minpuntje is de elektrische stuurbekrachtiging, die ondanks de komst van een nieuwe koppel-hoeksensor om de zijwindgevoeligheid te counteren, geen natuurlijk stuurgevoel oplevert.

Kia is zeker van zijn stuk en baseert zich op troeven als een garantie van zeven jaar en een complete basisuitrusting (met onder meer een stop-startsysteem, ESP, zes airbags en een radio-cd-mp3-speler met AUX- en USB-poort) om de Rio niet voor een weggeefprijs te verkopen. Een logische positionering, die de compacte Koreaan echter niet al te veel zou mogen remmen in zijn ambities.