Eerste test / Kia Sorento

Kia maakt er geen geheim van dat de techniek van de eerste Sorento volledig overboord werd gegooid. Het mag dan ook geen (grote) verrassing zijn dat de nieuweling overstapt op een zelfdragend koetswerk om zich midden in het segment van de dikke SUV's te kunnen nestelen. De interessantste nieuwigheid van de Sorento is echter dat hij 10 centimeter langer werd, waardoor twee (optionele) wegklapbare stoelen in de koffer konden worden geplaatst. Het nieuwe interieur van de Sorento breekt radicaal met dat van zijn voorganger, want de ergonomie is voortaan voorbeeldig, de uitrusting mee met zijn tijd en de afwerking bijna zoals die van een Lexus. Ook op de weg heeft de nieuweling niets meer van zijn voorganger. Al vanaf de eerste meters geeft de Sorento blijk van een aangenaam weggedrag en, vooral, een verbazend comfort, met een verzorgde geluiddemping en een schokdemping die een goed compromis bereikt tussen filtering en koetswerkondersteuning. Ook de 2.2-diesel blijkt erg overtuigend, zowel qua soepelheid als door het enthousiasme waarmee hij herneemt. We hebben alleen een kleine bedenking bij de manuele versnellingsbak, waarvan de geleiding veel beter zou mogen zijn. De zestrapsautomaat (een volledig nieuwe, zelf ontwikkelde versnellingsbak), die met zijn zachte werking perfect aansluit bij het karakter van deze SUV, is dan ook een aanrader.

De nieuwe Sorento is duidelijk niet langer het werkpaard dat zijn voorganger was en geeft nog maar eens blijk van de slagkracht van de Koreaanse constructeurs tegenwoordig. Hij is comfortabel,verzorgd afgewerkt, goed uitgerust en aangenaam in zijn dieselversie en zal zijn Europese rivalen ongetwijfeld in de schaduw zetten. Temeer omdat de instapprijs voor de voorwielaangedreven diesel gevoelig lager ligt dan bij zijn voorganger (ongeveer 32.000 euro tegenover 38.000).