Eerste test / Lancia Voyager

De Chrysler Voyager, een vaste waarde sinds 1983, heeft heel wat mooiere, compactere, meer gedurfde en sportievere eenvolumers zien passeren. Van enige Lancia-inspiratie in het design is dus geen sprake. Er werd niets gewijzigd, zelfs de velgen niet. Behalve de Turijnse logo's op het centrale klokje, het stuur en de sleutel bleef ook binnenin alles bij het oude. Er heerst dus nog steeds een Amerikaanse sfeer: het geheel is rechttoe rechtaan ingericht en kunststoffen zwaaien de plak. De Voyager, die zijn basisconcept trouw blijft, is nog steeds een toonbeeld van moduleerbaarheid. De interieurindeling is origineel en erg gebruiksvriendelijk (twee afzonderlijke stoelen op de tweede rij en een achterbank met drie plaatsen op de derde rij) en het mechanisme om de stoelen weg te klappen is bijzonder goed uitgekiend.

Behalve de imposante 3.6-V6-benzine, die vreemd genoeg ook in België verkrijgbaar zal zijn, kan de Voyager enkel rekenen op een 2.8-diesel met 163 pk. Hij wordt standaard aan een zestrapsautomaat gekoppeld die je bedient met een hendel bovenaan in het dashboard. De bestuurderspost nodigt dus niet echt uit om ertegenaan te gaan. Misschien niet slecht, want deze eenvolumer lijkt het meest prijs te stellen op een rustige rijstijl. Maar voor je kritiek spuit, moet je hem in de eerste plaats nemen voor wat hij is: een gespecialiseerd vervoermiddel voor troepen en/of bagage.

Het Chrysler- of Lancia-logo verandert niets aan de zaak: de Voyager blijft een praktische, ruime en innemende eenvolumer. Het is zelfs de enige die zeven plaatsen combineert met een ruime koffer en een comfortuitrusting zijn segment waardig.

U kunt de Eerste Test van de Lancia Voyager nalezen in AutoGids 836 van 9/11/2011.