Eerste test / Maserati Quattroporte

De Maserati Quattroporte staat op een XL-variant van het platform van de Chrysler 300 (zelf een afgeleide van dat van de Mercedes E-Klasse van drie generaties terug). Daarmee is hij de grootste Italiaanse achterwielaandrijver. De gewichtswinst is te danken aan het veelvuldigere gebruik van aluminium (scharnierende koetswerkdelen, ophangingselementen, hulponderstel vooraan) en magnesium (dwarsbalk in het dashboard). De wagenbodem is gestroomlijnd zoals die van een racewagen en verlaagt de luchtweerstand. Het staat buiten kijf dat de Quattroporte opnieuw een bloedmooie berline is. Het Poltrona Frau-leder is nog steeds even weelderig en aangenaam om naar te kijken en om aan te raken. Dat geldt minder voor bepaalde andere materialen en uitrustingselementen.

De nieuwe Quattroporte maakt nog het meeste indruk tijdens het rijden. Hij biedt het 'volle' gevoel van een hydraulische stuurbekrachtiging, zoals het een echte sportwagen betaamt, een erg krachtige remrespons, een stijf onderstel, een Skyhook-ophanging die in beide programma's goed dempt, en een bliksemsnelle ZF-achttrapsautomaat die de beestachtige Ferrari-V8 helemaal tot zijn recht laat komen. De terugkeer van de biturbo en de kleinere cilinderinhoud (3,8 in plaats van 4,7 liter) zetten wel een beetje een domper op de virtuositeit van de V8 in de hoge toerentallen. Hij klimt echter nog steeds even levendig naar de rode zone en biedt meer koppel onderin op de koop toe.

Met deze nieuwe Quattroporte doet Marchionne voor het eerst een krachtige, zij het niet erg nauwkeurige - en eigenlijk te weinig voorbereide - gooi naar het absolute topsegment, waarin hij Maserati als luxelabel van de Fiat-Chryslergroep een duurzaam plaatsje wil verzekeren. Laat ons hopen dat hij voor de volgende salvo's-de berline Ghibli (dit jaar nog), de SUV Levante (in 2014) en de vervangers van de GranTurismo en GranCabrio (in 2015)-zijn huiswerk beter voorbereidt.

U kunt de Eerste Test van de Maserati Quattroporte nalezen in AutoGids 866 van 9/1/2013.