Eerste test / Mazda 3 MPS

Net als de Golf GTI bij Volkswagen is de sportieve middenklasser bij Mazda niet van gisteren. De Mazda 3 MPS doet alleen maar een beroep op zijn voortrein om zijn 260 pk op het asfalt te zetten. Hoewel de 3 MPS nieuw is, blijft hij dezelfde motor gebruiken. We hebben dus nog altijd te maken met de 2,3 liter grote viercilinder-turbo met directe injectie. Ten opzichte van de vorige generatie evolueerde hij toch lichtjes, vooral op het vlak van de uitlaatzuivering, want hij voldoet nu aan de Euro 5-normen. Trouw aan zijn reputatie van woeste voorwieltrekker heeft de 3 MPS nog altijd een mechanisch sperdifferentieel tussen de voorwielen.

Zonder te raken aan het differentieel (waarvan de vergrendelingspercentages ongewijzigd bleven), hebben de Mazda-ingenieurs ervoor gekozen om het koppel in de eerste drie verhoudingen te beperken (via elektronische weg, tot 330 Nm) en het aan te passen aan de draaihoek van het stuur. In de praktijk blijkt de 3 MPS echter nog altijd even delicaat op een slecht wegdek. Er hoeven maar enkele putten of bulten in het asfalt te zitten of de voortrein wordt al de slaaf van het sperdiff erentieel. Zonder zich al te zeer te bekommeren om de nauwkeurigheid van de koers 'kleeft' dat de wielen aan de grond om de belasting door te geven. Alhoewel hij niet de meest amusante auto van het moment is, blijft het onderstel van de MPS relatief aangenaam en nauwkeurig bij een dynamische rijstijl.

De krachtige en snelle Mazda 3 MPS, die nog altijd over een flinke dosis temperament beschikt, heeft nu alle kenmerken - en ook de look - van een über-GTI. De liefhebbers van het vorige model zullen niet teleurgesteld zijn, al lijkt de mix in onze ogen enigszins aan intensiteit te hebben ingeboet. Terwijl de 3 MPS indertijd de enige woeste voorwieltrekker was, is dat nu niet meer het geval, en we moeten erkennen dat zijn belangrijkste kwaliteiten, zoals de verhouding prijs-uitrusting, de binnenruimte of het comfort, in deze categorie niet meteen doorslaggevende argumenten zijn...