Eerste test / Mercedes CLC

Naast een nieuwe naam heeft de CLC een ander radiatorrooster en zijn de lichtblokken hertekend. Ook in het interieur is Mercedes zuinig geweest met aanpassingen, met nieuwe wijzerplaten en als optie het multimediasysteem dat zijn informatie van een harde schijf haalt in plaats van met een dvd te werken. Ten slotte is ook het motorenpalet nagenoeg onaangeroerd gebleven, met uitzondering van de nieuwe 200 K, die 20 pk en 10 Nm heeft gewonnen. Alle benzinemotoren zijn identiek aan die van de nieuwe C-Klasse, maar de diesels zijn nog van een oudere generatie. Daardoor blijven ze qua vermogen en koppel redelijk ver achter op hun evenknieën in de C.

Aan het onderstel, dat van de vorige CKlasse is overgenomen, is niet geraakt, maar als optie kan nu wel een Sportpack worden besteld, dat naast stuggere veren, een sportuitlaat, sportstoelen en donkerder koplampen vooral opvalt door het Direct Steering, een tandheugel met variabele overbrenging. Tijdens deze eerste test hebben we enkel de gelegenheid gehad om te rijden met CLC's met het optionele Sportpack. De zithouding is niet zo denderend. Het Direct Steer is niet bepaald gul met feedback en de standaard manuele zesversnellingsbak voelt wat rubberachtig aan. Een leuke bijkomstigheid van de hogere leeftijd van de CLC is dat het onderstel niet zo hardnekkig onderstuurt. Het ESP laat zelfs frivole zijstapjes van de achteras toe.

Mercedes probeert met deze facelift en naamsvernieuwing te camoufleren dat de C Sportcoupé, pardon, CLC al even meedraait. Hoewel hij op sommige vlakken zijn leeftijd wat moeilijker kan verbergen, heeft hij nog enkele troeven achter de hand, met als sterkste punt zijn comfort.

U kan de volledige test nalezen in AutoGids 745 van 14 mei 2008 of in PDF (zie links hieronder).