Eerste test / Mercedes CLS Shooting Brake

De benaming 'shooting brake' of 'shooting break' verwijst naar de jachtpartijen die werden georganiseerd met paardenkoetsen. Van jacht- en dresseervoertuig is het woord in het automobieljargon terechtgekomen om een tweedeurscoupé te benoemen die voorzien is van een vanuit esthetisch oogpunt erg verzorgd laadcompartiment met een glaspartij. Het wordt ingewikkelder nu vijfdeursmodellen zich het concept onrechtmatig toe-eigenen, auto's die niet langer willen doorgaan voor berlines, maar ook niet worden gepercipieerd als breaks. De CLS Shooting Brake, die niet eens een specifieke badge draagt, heeft een koffer die 590 tot 1.550 liter groot is. Niet slecht voor deze kampioen van de pseudobreaks, die met dergelijke volumes eigenlijk nog het dichtst bij een break aanleunt van allemaal.

Als je gelijkwaardige versies van de CLS vergelijkt, liggen het weggedrag, de prestaties en het rijplezier erg dicht bij elkaar. Het comfort ook, behalve dat de CLS Shooting Brake net als de CLS slechts vier zitplaatsen biedt en geen vijf zoals de E-Klasse berline en Break. De meerprijs van het gestileerde aanhangsel blijft dus redelijk. In de plaats krijg je een daklijn die ononderbroken doorloopt. Je moet zelfs een tweede keer kijken vooraleer je de vijfde deur opmerkt... Die maakt de auto praktischer dan de vierdeurscoupé en het interieur wordt er veel helderder door en ademt meer 'vrijetijd' uit.

Alles bij elkaar is de CLS Shooting Brake even 'blingbling' als de vierdeursversie. Hij is wel praktischer en alleen al daarom de moeite waard, terwijl hij met zijn lijn zeker de aandacht zal trekken. De meerprijs ten opzichte van de 'vierdeurscoupé' blijft bovendien beperkt, maar een E-Klasse Break - waarmee deze CLS uiteindelijk sterk verwant is - blijft een flink stuk minder duur, terwijl hij even goed rijdt en nog functioneler is. Imago heeft zijn prijs...

U kunt de Eerste Test van de Mercedes CLS Shooting Brake nalezen in AutoGids 860 van 17/10/2012.