Eerste test / Mercedes SLK

Helemaal nieuw is deze SLK niet. Hij neemt namelijk het platform van zijn voorganger over, weliswaar met bepaalde evoluties. Zo onderging de koets tal van gewichtsbesparende ingrepen. Bij de vermageringskuur was ook de befaamde wegklapbare hardtop betrokken, waarvan het frame voortaan in magnesium is uitgevoerd (een besparing van 6 kilo). En dat is nog niet alles, want Mercedes lanceert ook de optie Magic Sky Control, een dak van glas met daarin duizenden deeltjes die met condensatoren kunnen worden gepolariseerd. Een druk op de knop volstaat om de verduisteringsgraad te regelen van nul tot tachtig procent, met als neveneffect dat je de interieurtemperatuur beter onder controle kunt houden.

Onderweg stelt de SLK niet teleur, al hadden we eerlijk gezegd een iets grotere koetswerkstijfheid verwacht. Toch toont hij zich globaal gesproken gezond, efficiënt en comfortabel, waardoor je er zowel mee kunt flaneren als mee kunt genieten van een bochtig parcours. Maar voor wie graag op het scherp van de snee rijdt, vertellen we er nog bij dat de SLK 200 zich daar beter toe leent dan de imposante 350. De voortrein van de versie met 184 pk komt namelijk veel snediger en nauwkeuriger uit de hoek, wat wellicht te wijten is aan het feit dat die minder gewicht moet torsen. Of er minpuntjes zijn? Ja, twee: een teruggeschroefde versie met 163 pk komt er niet, en de bescherming van het klassieke windnet is voor verbetering vatbaar.

Met zijn - enigszins misleidende - SLS-looks laat de jongste SLK zich niet in de kaart kijken. Hij komt eerder comfortabel dan sportief uit de hoek en onderscheidt zich vandaag de dag door een spectaculaire daling van het verbruik dankzij nieuwe motoren en door de komst van nieuwe uitrusting, zoals het naar wens te verduisteren dak Magic Sky en het windnet Airguide. Innovaties die even subtiel als nuttig zijn en die de geest van het oorspronkelijke model geenszins verloochenen.