Eerste test / Mini Cabrio John Cooper Works : Snelle dakloze

Zou de combinatie van de minder stijve cabrioversie met de krachtigste motor er niet wat over zijn? Zeker omdat we in de 40 pk minder sterke Cooper S-versie al de indruk hadden dat de voortrein overvraagd was. Merkwaardig genoeg bleek dat minder bij deze topversie. Het lijkt erop alsof de aanpassingen op het gebied van ophanging hier beter werken. Deze – dure – John Cooper Works rijdt inderdaad altijd en overal als een kart en de nochtans opgekietelde motor toont zich soepel en gewillig, terwijl hij meestal een heel aangename, sportieve brom ten gehore brengt. De grote velgen en laagprofielbanden zorgen er op onze Belgische wegen wel voor dat het comfort geen hoogvlieger is – gelukkig zijn er goed zittende sportstoelen. Op oneffen wegdek wordt de auto springerig, wat afbreuk doet aan de rijnauwkeurigheid. Het gekraak van meubilair en structuur moet je er dan ook bij nemen. Met gesloten kap is het zicht schuin of recht naar achteren belabberd. Dus zo snel mogelijk die kap open, maar ook dan zit ze nog wat hoog voor een goed zicht rondom. Laatste verrassing: met deze auto kun je ook verbruiksvriendelijk onderweg zijn. 6 tot 7 l/100 km is realistisch bij een rustiger rijstijl, terwijl we gemiddeld op net geen 9 liter afklokten.