Eerste test / Mini Clubman JCW A : Pepkuur

Net als de andere Mini’s met de John Cooper Works-badge haalt ook de Clubman het maximum uit de drukgevoede 2.0 op benzine: 231 pk en 350 Nm (39 pk en 50 Nm meer dan de Cooper S), een vermogen en koppel dat systematisch verdeeld wordt over de vier wielen. Wat versnellingsbak betreft, is er keuze tussen een manuele zesbak of een achttrapsautomaat. Die laatste charmeert met zijn gebruiksgemak, maar verzacht ook de dynamiek van de viercilinder-turbo, die zo al (té?) lineair overkomt. Zelfs in de manuele Sport-modus probeert de bak het schakelen zo vloeiend mogelijk te houden door de koppelomvormer licht te doen slippen. Toch heb je qua sensaties niet gauw te klagen. Bij snelle acceleraties laat de tweeliter zijn rauwe stem horen en wanneer je het gaspedaal loslaat, klinkt er een opzwepend geknetter uit zijn uitlaat. De Clubman JCW geniet een natuurlijk evenwicht, dat hij te danken heeft aan zijn All4-vierwielaandrijving. Die helpt natuurlijk ook bij gladde weersomstandigheden. De Clubman is natuurlijk niet zo ‘mini’, maar zijn genereuze wielbasis schenkt hem tegelijk ook meer comfort en stabiliteit. De voortrein behoudt echter de snedigheid waaraan Mini’s hun kartachtige weggedrag danken. Het rijplezier blijft dus intact.