Eerste test / Nissan Leaf

De Leaf rijdt in de stad zoals een vis zich voortbeweegt in het water. Hoewel hij de taal van dolfijnen nabootst, met behulp van een zender die sinusgolven produceert en die ontwikkeld werd door Nissan om het naderen van de auto hoorbaar te maken voor zwakke weggebruikers (voetgangers, fietsers, slechtzienden, enzovoort). Het licht springt op groen en de Leaf snelt vooruit met een lichte druk op het gaspedaal, in alle zachtheid, maar verrassend doortastend. De snelheid neemt lineair toe, hier geen schokken van de versnellingsbak of erger nog, van de koppeling. De elektromotor houdt het bij een enkele reductieverhouding. Hij ontwikkelt 80 kW (109 pk) bij 2.730 tot 9.800 o/m, wat voldoende is om je in één beweging voort te stuwen van 0 tot 144 km/h, zonder te verslappen. De versnellingen bij het vertrekken en het hernemen zijn altijd vlot.

De Leaf levert niet alleen de prestaties van een conventionele gezinswagen, hij is ook normaal gebouwd. Het enige echt onderscheidende detail (naast de afwezigheid van een uitlaat natuurlijk) is het klepje in de plaats van het radiatorrooster. Daarachter zitten twee stopcontacten: het ene voor een snellaadbeurt aan oplaadpalen, het andere voor traag opladen, wat thuis kan gebeuren op het gewone elektriciteitsnet. Maar hoe ver raakt hij? Dankzij de parcours die we hebben gevolgd in en ten noorden van Lissabon - zonder iets aan onze rijgewoontes te veranderen - kunnen we bevestigen dat de Leaf 160 kilometer kan afleggen zonder een oplaadpaal op te zoeken. Of zelfs 200 kilometer als je rustig rijdt.

Zal de Nissan Leaf de 'gewone auto' van de toekomst worden? Na deze eerste test op Portugese bodem zouden wij pijnloos afscheid kunnen nemen van de auto met verbrandingsmotor, zo goed is deze eerste kennismaking ons bevallen. Alleen valt nog af te wachten of de Leaf even goed en even ver zal rijden in de sneeuw, bij temperaturen onder nul...