Eerste test / Nissan Micra

De vierde Micra-generatie heeft een beetje het profiel van zijn twee voorgangers behouden, als je je tenminste beperkt tot de erg afgeronde contouren van de zijruiten ter hoogte van de C-stijlen. Dat is zowat de enige trek die hij overneemt van zijn voorvaderen. Bij het ontwerp van de Micra stonden drie dingen centraal: hij moest chic, ruim en licht zijn. Hij is wendbaar gebleven en heeft hij een uiterst kleine draaicirkel van 9 meter rond (tussen stoepen).

De ophanging en de stuurinrichting werden in Engeland zodanig afgesteld dat ze een optimaal compromis comfort-filtering-schokdemping moeten kunnen garanderen over een brede waaier aan wegdekken. Maar levendigheid en wegcontact heeft natuurlijk ook te maken met gewicht. De daling van het gewicht ging niet ten koste van de overlevingskooi, die ontworpen werd met de bedoeling de beste scores op de EuroNCAP-botsproeven te halen.

Onder de motorkap vinden we geen enkele diesel... Met de manuele vijfbak heeft de 1.2 op benzine een CO2- normuitstoot van 115 g/km, waarmee hij recht geeft op de overheidspremie van drie procent. De verbeterde CVT-bak werd compacter en alerter, maar verhoogt de CO2-normuitstoot tot 125 g/km, waardoor alle fiscale stimuli wegvallen.

Hoewel je het op het eerste gezicht niet zou zeggen, heeft de nieuwe Micra heel wat troeven. Zijn lijn lijkt misschien wat flets en ouderwets, maar is in werkelijkheid technisch doordacht, terwijl hij kan uitpakken met een interessante binnenruimte en ook nu weer kan rekenen op een voor de categorie uitgebreide uitrusting. Ondanks het ontbreken van een dieselmotor moet hij in zijn segment toch kunnen overtuigen met zijn zuinige en koppelrijke driecilinder op benzine. Al blijft het bij ons natuurlijk vooral uitkijken tot volgend jaar de fiscaal erg interessante compressorversie volgt.