Eerste test / Opel Astra GTC

Zijn meer uitgesproken welvingen en opvallende heupen geven hem een zinnelijk kantje dat de rest van het gamma niet heeft. De deuren zijn, zoals bij elke coupé, lang en zwaar om open of dicht te trekken wanneer je stilstaat op een helling. De koffer tot slot is even groot als die van de vijfdeurs. De nieuwe GTC onderscheidt zich voelbaar van de gewone Astra door de manier waarop hij aan de grond kleeft. Niet alleen staan zijn voor- en zijn achterwielen 1 centimeter verder uit elkaar, ook de spoorbreedte is toegenomen, met 4 centimeter vooraan en met 3 centimeter achteraan. Doordat het koetswerk 1,5 centimeter dichter bij de grond ligt, wordt iedere neiging tot rollen nog verminderd.

Maar het beste hebben we bewaard tot het laatst: de HiPerStrut-voorophanging, die gemonteerd wordt op alle versies en geïnspireerd is op die van de Insignia OPC. Net als bij het principe van de losgekoppelde fusee van de sportieve Renault Méganes vertoont de fusee minder naloop over een beperktere hellingshoek (in vergelijking met een McPherson-veerpoot, waarbij ze afhangt van hoever de wielen zijn afgedraaid). Dat maakt de voortrein snediger en levert hem een betere trekkracht met de wielen gedraaid, terwijl het stuur er ook nauwkeuriger door wordt en beter gevrijwaard blijft van koppelreacties. De torsieas achteraan die wordt afgeremd door een Watt-parallellogram, laat zich niet snel uit zijn lood slaan.

In afwachting van de OPC, die met zijn Brembo-remmen en sperdifferentieel de overtreffende trap belooft te worden, stelden wij de 'gewone' Astra GTC al op prijs voor zijn serene weggedrag, maar ook voor de beschikbaarheid van enkele opties die hem er goed doen uitkomen ten opzichte van de concurrentie, doordat ze tegelijk betaalbaar zijn en niet zouden misstaan in een categorie hoger.

U kunt de Eerste Test van de Opel Astra GTC nalezen in AutoGids 838 van 7/12/2011.