Eerste test / Opel Astra OPC

De OPC-afdeling (een afkorting die staat voor Opel Performance Center) transformeert de massamodellen van Opel tot sportievelingen die tegelijk betaalbaar zijn en behoorlijk exclusief als je in detail gaat kijken welke ingrediënten werden gebruikt om tot het eindresultaat te komen. Met zijn 1.475 kilo heeft de Astra OPC een handicap van minstens honderd kilo ten opzichte van zijn rivalen met twee, drie deuren of vijf deuren. De Opel heeft weliswaar een klein vermogensvoordeel (280 pk bij 5.500 o/m, 15 procent meer dan zijn voorganger), maar is vooral verpletterend superieur qua koppel: 400 Nm tussen 2.500 en 4.500 o/m.

Los van het gadgetgehalte dat inherent is aan iedere gestuurde ophanging, moeten we toegeven dat er tussen de rijstanden van het FlexRide van de OPC (net als dat van andere Opels) voldoende verschil is. Het compromis gaat, zonder al te grote toegevingen, van comfortabel naar steeds stugger. Het rijkelijke vermogen en koppel worden door de voorste wielen aan de grond gezet zonder parasietreacties in het stuur of zonder spanningen of gierreacties te genereren. Met dank aan het sperdifferentieel (standaard), maar ook aan de Pirelli PZero-banden, die zowel op een droog als op een nat wegdek voldoende grip verschaffen. De uitlaat klinkt erg enthousiasmerend, zoals hij ruw resoneert vanaf 4.000 o/m.

Het uitzonderlijk gulle karakter van zijn motor compenseert weliswaar het gewicht van de Astra OPC, maar wellicht niet genoeg om in een aaneenschakeling van bochten, waar de minste inertie wordt afgestraft, qua levendigheid te wedijveren met minder krachtige en koppelrijke rivalen. Gelukkig maakt dat de Astra OPC niet minder homogeen. Er bestaan gewoon iets lichtere evenwichtige sportievelingen voor dezelfde prijs...

U kunt de Eerste Test van de Opel Astra OPC nalezen in AutoGids 853 van 11/7/2012.