Eerste test / Opel Karl: zonder capsones

Het concept

Tussen de hippe en naar wens personaliseerbare stadsauto Adam en de gevestigde veelzijdige stadsauto Corsa ontbrak blijkbaar nog een schakel in het Opel-gamma. Net zoals de Agila voor hem richt de Karl zich tot de meest pragmatische klanten, die op zoek zijn naar een (erg) kleine auto met relatief veel functionaliteit en vooral voor een zacht prijsje. Geen 'op maat'-programma zoals voor de Adam of uitgebreid motorenpalet en uitrustingsaanbod zoals voor de Corsa, want de Karl speelt de kaart van de eenvoud: drie uitrustingsniveaus, 10 buitenkleuren en één enkele motor.

Wat er verandert

Na twee generaties van de Agila, die in nauwe samenwerking werden gemaakt met Suzuki (eerst voor de Wagon R, daarna voor de Splash), koos Opel voor een partner binnen de familie, met Chevrolet. Technisch gezien deelt de Karl dus heel wat elementen met de nieuwe Spark, die eind dit jaar op de markt komt... maar die uiteraard niet naar ons komt, aangezien de Chevrolet-modellen niet langer worden verdeeld in Europa. Hij is wat korter dan de Agila (6,5 centimeter korter, tot 3,67 meter), maar heeft een iets langere wielbasis (+ 2,5 centimeter), terwijl de Karl ook zijn proporties verfijnt door zijn dak veel dichter bij de grond te leggen (- 11 centimeter), want hij is veel meer een echte stadsauto dan een minivolumer. Dat geldt helaas ook voor de koffer, met een volume onder het bagagescherm dat is gekrompen tot minder dan 200 liter (niet eens genoeg voor twee rolkoffers). Onder de motorkap ligt een gloednieuwe driecilinder van 999 cc, die in werkelijkheid een atmosferische en ietwat 'lichtere' versie is van de 1.0-turbo uit de Adam en de Corsa.

Hoe rijdt hij?

De Karl is voor de stad ontwikkeld en voelt zich er bijzonder op zijn gemak. De compacte maten van het autootje zijn daar uiteraard niet vreemd aan, maar we noteren ook heel wat slimmigheden die maken dat je je goed voelt aan het stuur. De hogere zitpositie geeft je bijvoorbeeld een beter zicht op de omgeving dan in sommige andere 'basisstadsauto's', terwijl manoeuvers in de stad worden vergemakkelijkt door een City-functie met een sterkere stuurbekrachtiging. Het is alleen jammer dat de hoogteverstelling van het stuur (geen diepteregeling, maar het roer staat goed ingeplant voor middelgrote mensen) en van de bestuurdersstoel pas vanaf het tweede uitrustingsniveau verschijnen (Enjoy, 10.950 euro). Aan boord is het comfort van de partij, met voldoende ruimte voor vier volwassen passagiers - Opel gaat zelfs zo ver om te spreken over een bruikbare vijfde plaats op sommige versies, een punt waar we later op terugkomen met een paar reserves -, een ophanging die relatief zacht lijkt en een geluiddemping die doorgaans geslaagd is. Het enige zwakke punt op dit niveau: de atmosferische driecilinder van 75 pk en 95 Nm, die niet echt veel enthousiasme vertoont en die het zelfs lastig lijkt te krijgen wanneer je hem vraagt om te hernemen. In de stad kan hij zich nog uit de slag trekken dankzij een zekere soepelheid, maar daarbuiten moet je niet rekenen op al te veel reserve wanneer je moet inhalen.

Budget/uitrusting

Het goede nieuws is dat het normverbruik erg redelijk is: 4,5 l/100 km (en 104 g/km aan CO2) op de normcyclus of zelfs 4,3 l/100 km of 99 g/km met het Pack EcoFlex (250 euro), dat bestaat uit een stroomlijnkit (spoilers voor- en achteraan) en banden met een lage rolweerstand. Qua prijzen wou Opel zich onderscheiden, met een basisprijs (Essentia) van 9.950 euro. De uitrusting is dan weliswaar zeer beperkt, maar je krijgt al wel drie paar airbags (frontaal, zijdelings en gordijn) en een wegrijhulp voor op hellingen standaard. Goed nieuws voor de veiligheid. Voor wie iets minder op zijn centen zit, staat in de catalogus ook een volledig uitgeruste Cosmo (12.500 euro), met een automatische airco, lichtmetalen vijftienduimvelgen en een passieve spoorassistent.

De concurrentie

Er zijn heel wat rivalen in dit segment. Zonder volledig te zijn, vermelden we de Fiat Panda, de recent vernieuwde drieling Citroën C1/Peugeot 108/Toyota Aygo of de jongste Renault Twingo...

Ons verdict

De Opel Karl zit er schattig uit en heeft alles wat een moderne stadsauto nodig heeft, behalve misschien een plezierige motor, die hier wat afwezig is. Voor wat het waard is: hij onderscheidt zich door een mooi getekend en goed gebouwd interieur, een eerder goed uitgedachte verhouding prijs-uitrusting en een rijgedrag dat perfect afdoende lijkt (al willen we dat wel nog eens nagaan op onze eigen pokdalige wegen in plaats van op het gladde Amsterdamse asfalt waar deze test plaats vond). Een echte kleine auto zonder capsones.