Eerste test / Opel Meriva

Het opvallendste aan de nieuwe Meriva is de knik in de gordellijn, die een praktische kant heeft: de achterpassagiers hebben op die manier een veel beter uitzicht naar buiten. Aan de groep van de jonge gezinnen werd bijzonder veel aandacht besteed, getuige daarvan de omgekeerd openzwaaiende achterdeuren. Die zorgen onder meer voor een iets veiliger situatie als je kinderen laat in- of uitstappen, en maken het plaatsen of verwijderen van kinderzitjes op de achterbank ook een stuk makkelijker. Je moet wel coördineren met de passagiers voorin: als je achterin tegelijkertijd uitstapt, zit je muurvast...

Voor een eerste kennismaking met zijn nieuweling stelde Opel ons enkel de twee turbobenzineversies ter beschikking. Vanzelfsprekend zet de 1.4 T de beste prestaties neer en geeft hij het meest sportieve rijgevoel, waarbij je duidelijk merkt dat de nieuweling flink meer rijplezier kan bieden, maar we waren ook aangenaam verrast door de soepele en rustige 120 pk-versie, die eigenlijk heel goed past bij de rol van comfortabele en flexibele 'people carrier' die de Meriva zich heeft aangemeten. Op de Duitse Autobahn waren we wel wat verrast door de windruis en vooral door de rolgeluiden. Het weggedrag is een stuk volwassener geworden.

Met zijn nieuwe, grotere Meriva mikt Opel eigenlijk op twee marktsegmenten. Niet alleen wil hij de koning zijn van de kleine eenvolumers (zijn vroegere concurrenten), door zijn groei gaat hij nu ook in het segment van de compacte eenvolumers wagens tackelen. Aangezien je heel wat meer auto voor je geld krijgt, zou dat een recept voor succes moeten zijn... Tenzij de vroegere Meriva- klanten de nieuweling te groot vinden. Daar bestaat echter weinig gevaar voor.