Korte tests / Renault Twingo TCe 95: Scherpe tandjes

“Wat nu, bij de Gendarmerie gegaan?” De reactie van een collega liegt er niet om: onze witte test-Twingo met zijn Franse driekleur achteraan op de flanken weet wel hij hoe de aandacht moet trekken. Een kleine spielerei die onmiskenbaar bijdraagt tot de onnavolgbare charme van de huidige Twingo, met zijn korte snuit en gebalde achterkant (waarnaar wij niet kunnen kijken zonder er de R5 uit onze kinderjaren in te herkennen). In de loop van 2019 kreeg deze derde generatie van het model een facelift, maar of die nieuwe neus nu echt een verbetering is, daarover zijn we nog niet uit: de dagrijlichten die als twee pitjes de koplampen flankeerden, hadden volgens ons zoveel meer karakter en verfijning dan de nieuwe ledkronkel die nogal onelegant rond de koplampen gewikkeld lijkt. Maar zelfs met die onhandig aangebrachte eyeliner raakt de kleine Renault nog altijd een soft spot, zeker met het canvas dak van onze testauto: een druk op de knop en de accordeon schuift open om licht en lucht in het interieur binnen te laten.

Verrassend kwiek

Onze testauto had achterin de 0.9 TCe. Over zijn 93 pk kunnen we anno 2019 al eens lacherig doen, maar eerlijk? Het was al even geleden dat we ons nog zo geamuseerd hadden aan het stuur van een auto. Het geheim schuilt niet alleen in een gunstige verhouding gewicht-vermogen, maar ook in de vrij lang gespreide versnellingsbak. Daardoor kun je in de tussenversnellingen stevig ‘doortrekken’ zonder onderweg te hoeven schakelen, met als gevolg dat dit autootje veel sneller aanvoelt dan de technische steekkaart doet uitschijnen (0 tot 100 in 13,1 seconden en een top van 165 km/u). Zoveel enthousiasme wreekt zich wel aan de pomp: ons testverbruik ging vervaarlijk richting 7 l/100 km. Met enige matiging is minder mogelijk, maar onder 6 l/100 blijven is toch een hele uitdaging.

Toegevingen

Wie de TCe in de toeren jaagt, merkt het al: de demping van motorgeluiden is niet zo best in deze kleine stadsauto – ook al omdat de driecilinder zelf niet van de stilste is. Bovendien kan hij zijn driecilinderachitectuur niet verbergen: stationair zijn de typische trillingen in heel de auto voelbaar. De keuze voor een achterin gelegen motor en achterwielaandrijving maakt van de Twingo de koning van de rechtsomkeer, maar heeft ook enkele nadelen. Zo wordt de neus er bijzonder licht door, en in combinatie met een smal en relatief hoog koetswerk levert dat een auto op die wel héél erg gevoelig is voor zijwind. Zodra er een ietwat stevige bries staat, dendert de voortrein van de Twingo op de snelweg alle kanten op. Weinig geruststellend, en eerlijk gezegd niet meer van deze tijd. Over een uitbrekende achterkant hoef je je daarentegen geen zorgen meer te maken: het ESP waakt.

Ons verdict

De huidige Twingo raakt nog altijd een gevoelige snaar bij groot en klein. Dit is misschien niet de beste allrounder in het A-segment, maar ontegensprekelijk wél de sympathiekste – zeker in de uitvoering zoals wij hem meekregen, met het handige canvas dakje en de leuke bestickering. Met de gretige TCe 95 kun je bovendien nog eens lekker doortrekken in de toeren zonder dat je rijbewijs prompt in gevaar komt. Kortom, een verrassend pittig en charmant autootje...