Eerste test / Review Mini Aceman (2025) - tussen Cooper en Countryman

Nu de Countryman is uitgegroeid tot een volwaardige compacte SUV (de huidige generatie is exact even groot als een Nissan Qashqai bijvoorbeeld), is er een gat ontstaan in het Mini-gamma. Er gaapt namelijk maar liefst 56 centimeter tussen de Mini Cooper driedeurs (3,88 meter) en de Countryman (4,44 meter). Bij de modellen met verbrandingsmotor heb je daartussen nog een vijfdeursvariant van de Cooper, maar die bestaat niet met elektromotor.

Nu wordt dat gaatje ook aan EV-zijde gevuld met de nieuwe Mini Aceman, een kleine cross-over die zich met zijn lengte van 4,07 meter als een vis in het water belooft te voelen in een stadsomgeving.

Design Mini Aceman

De vier wielen op de hoeken van de auto en de korte overhangen die daaruit voortvloeien, de verhoogde daklijn, de kaarsrechte gordellijn: de Aceman is van bij de eerste oogopslag herkenbaar als een Mini. Uiteraard ook door die typische neus, met dat radiatorrooster (hier grotendeels gesloten) in de kenmerkende vorm, geflankeerd door twee grote koplampen. Die zijn overigens niet meer rond, wat ons bij een existentiële vraag brengt: is een Mini nog wel een Mini als hij geen ronde koplampen heeft?

Die keer dat Porsche voor de 911 ‘996’ dacht eens “iets anders te proberen”, is dat de Duitsers ook zuur opgebroken… Zou Mini misschien minder last hebben van zo’n vorm-DNA? Of is dat typisch een opmerking die alleen maar van een ouderwetse boomer kan komen? De vraag stellen is ze beantwoorden, allicht… Zeker als je er de verkoopcijfers bijhaalt, want die tonen aan dat kopers duidelijk niet wakker liggen van historische banden met het origineel.

Terwijl de oorspronkelijke Mini amper 3,05 meter lang was, is deze Aceman de volle meter langer. Met zijn 4,07 meter is de Aceman dan ook een geknipte concurrent voor modellen als een Alfa Romeo Junior (4,17 meter), Jeep Avenger (4,08 meter) en – waarom niet? – een Volvo EX30 (4,23 meter), om het enkel bij dat trio te houden.

Interieur MIni Aceman

Nog zo’n knipoog naar het verleden zien we binnenin, in de vorm van het grote ronde centrale scherm midden op het dashboard. Dat is natuurlijk al van de partij sinds de eerste ‘New Mini’, alleen integreert het nu ook de rest van de instrumenten en is het groter dan ooit: 24 centimeter qua doormeter maar liefst. Oledtechnologie staat garant voor knappe HD-graphics. Achter dat reusachtige display gaat het Mini Operating System 9 schuil, waarvan de Mini Interaction Unit erg veel weg heeft van een smartphoneomgeving.

Dit zenuwcentrum geeft je toegang tot alles wat infotainment aangaat, maar ook voor de rijinstellingen of informatie over het verbruik en het resterende rijbereik ben je hier aan het juiste adres. De lay-out ervan verandert mee met de gekozen Experience Mode (lees: rijmodus), die telkens ook een ander motief op het dashboard projecteert. Chic en knap gedaan. 

Zoals in alle recente Mini’s ging ook hier veel aandacht naar innovatie en personalisering. Zo kun je een eigen foto als achtergrond voor het scherm uploaden, waarna de sfeerverlichting voor het interieur zich automatisch aanpast aan de kleuren van die foto. Nuttig? Absoluut niet. Maar leuk is het des te meer. Handiger alvast lijkt ons de bij Mini gebruikelijke ‘Toggle Bar’ aan de voet van de middenconsole: een reeks van vijf schakelaars en knoppen in cockpitstijl waarmee je rechtstreeks de handrem in- en uitschakelt, het audiovolume regelt of toegang krijgt tot de rijmodi.

Plaatsaanbod en koffer Mini Aceman

Plaats is er voorin genoeg, zeker in de hoogte, en dankzij de ruime verstelmogelijkheden voor stoel en stuurkolom is een gepaste rijhouding zo gevonden. Mini zelf heeft het over “vijf comfortabele zitplaatsen”, in de praktijk lijkt vier inzittenden ons realistischer. En dan nog: als de voorste inzittenden het zich comfortabel maken, schiet op de achterbank amper nog beenruimte over.

De koffer van de Mini Aceman heeft een inhoud van 300 liter, uitbreidbaar tot 1.005 liter door de achterbankrug in twee ongelijke delen neer te klappen. Zeker geen record, temeer omdat bij afwezigheid van een ‘frunk’ ook de laadkabels nog een deel van dat volume inpalmen.

Motorversies: specs en rijbereik Mini Aceman

De elektrische aandrijftechniek van de Mini Aceman kennen we min of meer uit andere modellen van het merk. Ook hier zijn er twee versies: de E en SE. De Aceman E doet een beroep op een batterij van 42,5 kWh, volgens Mini voldoende voor een WLTP-rijbereik tot 310 kilometer. Met zijn elektromotor van 184 pk en 290 Nm sprint de Aceman E in 7,9 seconden naar 100 km/u; zijn topsnelheid is begrensd op 160 km/u.

De geteste Aceman SE haalt dankzij zijn grotere batterij (54,2 kWh) een actieradius tot 406 kilometer volgens de WLTP-cyclus, en is bovendien nog wat krachtiger én sneller: zijn 218 pk en 330 Nm doet deze Aceman in 7,1 seconden naar 100 km/u spurten en legt ook de topsnelheid een fractie hoger (170 km/u). Dat lijkt ons ruimschoots voldoende voor een cross-over met een stadsroeping.

Ook qua snellaadvermogen zit er een verschil tussen beide Aceman-varianten: de E kan op gelijkstroom maar 75 kW aan, de SE haalt tot 95 kW. Dat klinkt bescheiden, en dat is het ook, maar omdat de batterijpakketten niet al te groot zijn, zijn ze alsnog in een redelijke tijdspanne weer gevuld. Op wisselstroom zijn beide versies uitgerust met een interne driefasenomvormer van 11 kW. Daar is dan weer niks op aan te merken.

Rijgedrag Mini Aceman

Onze verwachtingen qua weggedrag waren hooggespannen. Mini had ons namelijk een temperamentvol weggedrag beloofd, dat nauw zou aansluiten bij het typische kartgevoel. Daarvoor moeten het directe en goed centrerende stuur, flinke antirolstangen en een oordeelkundige schokdemping (waarvan de instellingen afhangen van het gekozen rijprogramma) zorgen.

In de praktijk voelt de Aceman net zoals de meeste Mini’s wat stug aan, zonder dat het daarom oncomfortabel wordt – of toch niet op de uitstekende wegen waarop deze eerste test plaatsvond. We houden dus nog een kleine slag om de arm om te zien hoe de filtering het er op ons gehavende Belgische wegennet zal afbrengen.

Het weggedrag is daarentegen speels, met een nauwkeurige en levendige voortrein die weinig onder de indruk lijkt van het elektrokoppel, en waarmee je met gemak de bochten aan elkaar rijgt. Met dank ook aan de degelijke afstelling van het antispinsysteem, dat op het doorweekte Deense testparcours overuren draaide. Niettemin was de grip zo goed dat we na elke bocht weer het gevoel hadden dat het nog sneller had gekund – altijd een goed teken voor het rijplezier, zoiets.

Wel spijtig is dat Mini niet de mogelijkheid biedt om de energierecuperatie aan te passen met spatels aan het stuur; op die manier zou je de motorrem van een klassieke verbrandingsmotor kunnen simuleren. Hier heb je daarvoor de B-stand nodig.

Prijs Mini Aceman

De instapprijs voor de elektrische Mini Aceman bedraagt 33.350 euro. Voor dat geld krijg je de E-versie met 184 pk-motor en 42,5 kWh-batterij, in zijn Essential-uitvoering. Voor de 218 pk sterke SE-versie komt daar 4.000 euro bij. Ter vergelijking: een Mini Countryman E (204 pk, batterij van 64,6 kWh en WLTP-rijbereik tot 462 kilometer) kost 41.500 euro. Voor de sportieve John Cooper Works zijn er nog geen Belgische prijzen.

De Alfa Romeo Junior Elettrica (156 pk, 54 kWh, 410 kilometer) is er vanaf 38.710 euro, de Jeep Avenger met hetzelfde aandrijfgeheel als de Alfa vanaf 37.500 euro. En voor een Volvo EX30 ben je minstens 40.590 euro kwijt (272 pk, 51 kWh, 337 kilometer). Kortom, de basisprijs van de Aceman lijkt niet overdreven, zeker omdat die Essential-uitvoering al behoorlijk compleet uitgerust is. Al is het zoals altijd bij Mini een koud kunstje om die prijs flink op te voeren als je nog wat opties toevoegt of het interieur een persoonlijke toets wilt geven.

Verdict Mini Aceman

De handigste in zijn klasse is hij niet, de ruimste evenmin. En toch doet de Aceman perfect wat hij moet doen: hij sluit veel nauwer aan bij de Mini-filosofie dan de huidige Countryman, terwijl hij anderzijds wel wat meer plaats biedt dan de driedeurs-Cooper en toch net zo speels en prettig rijdt.

Deze SE-variant sportief noemen zou een brug te ver zijn, maar dit is wel een bijzonder vlotte EV die zijn inzittenden in de watten legt met tal van leuke vondsten en snufjes. Kortom, een waardevolle aanvulling binnen de elektrische Mini-line-up.

Klein ‘detail’ nog wel: net als de elektrische Cooper rolt ook deze Aceman in China van de band, waardoor hij voortaan onderworpen is aan de extra invoerheffingen van de EU. Het zou dus zomaar eens kunnen dat zijn prijzen heel binnenkort de hoogte ingaan. Reden temeer om er snel bij te zijn?