Eerste test / Rolls-Royce Dawn : Goud in de mond

Toen Rolls-Royce verleden jaar een nieuw ‘open’ model aankondigde, dacht de goegemeente dat het om een cabrioversie zou gaan van de Wraith. In werkelijkheid betreft het een geheel nieuw model dat een naam meekrijgt die we uit het verre verleden kennen: Dawn – ofte ‘dageraad’. De voorganger met dezelfde naam dateert al uit 1948, en gedurende de vijf jaren dat die stamvader in productie was, vonden welgeteld 28 stuks een koper. 

Sinds 2007 (twaalf jaar nadat de Corniche met pensioen werd gestuurd) bezit Rolls-Royce al een vierzitscabrio in zijn stal: de Phantom Drophead Coupé. Maar deze Dawn is andere koek en wie de twee convertibles naast elkaar zet, komt tot de vaststelling dat de Phantom Drophead Coupé (die trouwens binnenkort verdwijnt en geen opvolger zal krijgen) er plots wel héél zwaar uitziet. Terwijl de Dawn dan weer ‘fruitig jong’ oogt, om in wijntermen te spreken. 

De Dawn is naar Rolls-maatstaven een compacte auto. Met een lengte van ‘maar’ 5,29 meter zit hij in de buurt van de Wraith (5,27 meter) en blijft hij een stukje onder de Ghost (5,40 meter). Dat dit meer is dan een open Wraith, valt echter meteen op: liefst 80 procent van de koetswerkpanelen is verschillend tussen de twee. De Dawn is een ‘andere’ auto: eleganter, lager, moderner en vooral jonger. Alhoewel hij nauwelijks 1 centimeter minder hoog is dan de Wraith, lijkt hij veel lager en dat is een pluim op de hoed van de designers.