Eerste test / Suzuki Jimny : G-klasse in zakformaat

Het concept

Je betreedt een Jimny zoals je een kerk betreedt. Zeker wanneer je de eer en het genoegen hebt om eindelijk kennis te maken met de nieuwe versie van een icoon dat binnen het merk een goddelijke status heeft gekregen. Bij Suzuki opteerde men er duidelijk voor om zo weinig mogelijk te wijzigen aan een recept dat al bijna vijftig jaar zijn kunnen bewijst. De nieuwe Jimny behoudt duidelijk de ingrediënten die goed werkten bij de vorige generaties. Zijn formaat blijft bescheiden. Hetzelfde zou je kunnen zeggen van zijn wegkwaliteiten, maar offroad kent hij zijn gelijke niet dankzij zijn lage gewicht.

Wat er verandert

Bovendien heeft het nieuwe model een onwaarschijnlijk knappe uitstraling gekregen. Het lijkt wel een kruising van een Mercedes G-Klasse met een Land Rover Defender, maar dan op schaal. Een perfecte demonstratie van efficiënt design waarbij slechts enkele goedgeplaatste pennentrekken volstaan om te overtuigen.

Het interieur is flink geëvolueerd, maar hier merk je het meest het budgetkantje van het geheel: soberheid, eenvoud en functionaliteit zwaaien er de plak. De korrelige bekleding van het dashboard doet denken aan de behuizing van een fototoestel uit de jaren ’70.

Achterin is plaats voor twee passagiers op twee stoelen, maar wees gewaarschuwd: wanneer je er met zijn vieren op uit trekt, neem je best niet te veel bagage mee, want de koffer is met 85 liter echt klein. Dat betert enigszins wanneer je de stoelen neerklapt, waarna een mooie laadruimte van 377 liter ontstaat met een vlakke vloer. Suzuki blijft wel zweren bij de traditioneel openzwaaiende achterdeur – met het onafscheidelijke reservewiel – in plaats van een kofferklep, wat in de stad wel vervelend kan zijn. De scharnieren zijn ook nog eens rechts geplaatst, wat echt wel een handicap is wanneer er weinig plaats op straat is. Anderzijds past zo’n deur met een wiel op natuurlijk helemaal bij het plaatje.

Hoe hij rijdt

Onderweg begin je maar echt het werk van de Japanse ingenieurs naar waarde te schatten. De kleine Suzuki krijgt voortaan een – atmosferische – viercilinder met zestien kleppen onder de kap, 1.462 cc groot en op benzine natuurlijk. Hij heeft 102 pk, waarmee je aan de rode lichten weinig indruk zal maken… maar dat is ook niet waar zijn roeping ligt. Ten opzichte van het vorige model is de nieuwe Jimny duidelijk minder lawaaierig geworden en stuurt hij preciezer. Bovendien tackelt zijn ophanging makkelijker de bulten en oneffenheden in het asfalt. In de vorige generatie van de Jimny kon je nog het gevoel krijgen dat de voortrein het contact met het wegdek dreigde te verliezen op een slecht geplaatste dwarsnaad tussen twee betonplaten… wat al eens durft voorvallen in onze contreien. In de nieuwe Jimny is het niet meer nodig om op zo’n moment hard in je stuur te knijpen.

Dat kan je wel nog eens overkomen bij forse zijwind. Die vindt een makkelijk slachtoffer in de grote flanken van de Jimny. Voeg daar nog de merkbare rolbeweging in bochten aan toe en je wordt er snel aan herinnerd dat deze 4x4 niet bestemd is om het op het circuit van Francorchamps op te nemen tegen Lewis Hamilton. De Jimny neemt trouwens ook genoegen met een manuele vijfbak en gaat niet harder dan 145 km/u. Dankzij zijn compacte formaat is hij geknipt voor de stadsjungle, maar uitblinken doet hij pas echt in het veld (zie kader). En hier neemt hij met zijn hoogte van 1,72 meter pas echt de maat van heel wat grotere, veel gesofisticeerdere – en dus duurdere – 4x4’s.

Budget

Absoluut gezien is een Jimny goed aan de prijs, maar dat is natuurlijk buiten zijn terreinkwaliteiten gerekend. Voor een dergelijke terreinbeul ben je bij andere merken (veel) meer geld kwijt. Zo bekeken is dit toch een koopje, ook al omdat een Jimny zijn waarde goed vasthoudt op de tweedehandsmarkt. Wel beschikt hij over een noodremfunctie (DSBS) die waarschuwt via zowel een auditief als een visueel signaal, en die de remkracht verhoogt of zelfstandig de remmen toeknijpt wanneer een botsing met een voetganger of een voertuig dreigt te gebeuren. Verder heeft de Jimny ook recht op een spoorassistent en een slaperigheidsdetectie. Daarnaast is hij uitgerust met automatische regeling van de lichten en met een verkeersbordherkenning, een primeur bij Suzuki.

Ons verdict

Knap werk. Suzuki heeft niet geraakt aan het DNA dat van de Jimny een levende legende heeft gemaakt. Hij is zelfs nog iets beter geworden in het veldwerk, terwijl hij in de stad wat minder ‘rustiek’ rijdt. Hij zal moeiteloos de believers overtuigen, maar kan dankzij zijn sympathieke uitstraling nu ook de avonturiers in de stadsjungle bekoren.

Door Dominique Dricot