Eerste test / Toyota C-HR: mutatis mutandis

Het concept

Wanneer twee automobielgenres genetisch muteren, noemen we het resultaat doorgaans een cross-over. Iets tussen een break en een monovolume? Een cross-over. Een coupé en een SUV? Een cross-over. Kortom, een passe-partoutwoord dat eerder verklaart dat constructeurs naar niches blijven zoeken, hoe klein die ook zijn, om zich te onderscheiden. Maar iedereen doet het tegenwoordig. In het geval van de nieuwe C-HR gaat het om een kruising tussen een coupé, een vijfdeurs en een compacte SUV. Een coupé door de vloeiende daklijn, de steile kofferklep en de verborgen handgrepen in de achterdeuren, die visueel de indruk van een driedeurs geven. En een SUV door de hogere bodemvrijheid en de uitgesproken wielkasten, die een stevig en viriel uiterlijk opleveren. Deze auto is ook een hybride door zijn technologie, die hij leent van de Prius. Hij neemt ook het TNGA-platform over, al biedt Toyota nog altijd een traditionele verbrandingsmotor aan. Het resultaat is een auto die klaar is voor de stadsjungle en zijn jonge bevolking, die schijnbaar altijd verbonden wil zijn.

Wat er verandert

Alles is nieuw, want de C-HR heeft geen voorganger. Het is de eerste van een nieuwe lijn SUV’s voor de stad. In het modellenportfolio van Toyota past hij met zijn lengte van 4,36 meter onder de huidige RAV4 van 4,60 meter, een modellijn die intussen al 22 jaar bestaat. De nieuwkomer is beschikbaar met naar keuze twee motoren. Enerzijds is er de kleine 1.2 turbo met vier cilinders, 116 pk en 85 Nm (135 tot 144 g CO2/km). Die kan gekoppeld worden aan een manuele zesversnellingsbak of een CVT, met twee of vier aangedreven wielen (als CVT alleen met vierwielaandrijving). Anderzijds is er een hybride aandrijfgroep die grotendeels uit de gewone Prius (niet de plug-in) werd overgenomen (afgezien van enkele veranderingen, vooral aan het planetaire tandwielstelsel). Deze versie is alleen beschikbaar met voorwielaandrijving (82 tot 87 g CO2/km). In dat geval rust de nikkel-metaalhybridebatterij (NiMH) onder de achterbank, wat meer kofferruimte vrijmaakt (377 liter, niet bepaald enorm in deze categorie). Er ontstaat echter geen vlakke laadvloer wanneer je de achterbank (60/40) neerklapt. De passagiers achterin zitten trouwens minder goed. Niet door een gebrek aan plaats – die is er in alle richtingen – maar omdat ze bijna niet opzij kunnen kijken door de hoge gordellijn en het krappe raamoppervlak.

Hoe rijdt hij?

Met zijn pseudo-McPerson-voortrein en multilink achteraan gedraagt de C-HR zich heel correct op de weg. Je voelt dat hij werd afgesteld voor een vrij dynamisch weggedrag, wat hem aangenaam om te besturen maakt. Een knappe prestatie, vooral omdat je hiervoor geen prijs betaalt op het vlak van comfort, dat op een goed niveau staat. Dat is met name te danken aan een goede absorptiecapaciteit van hoge frequenties (dwarsnaden, putdeksels, …) en de grotere koetswerkbewegingen die goed onder controle blijven bij een vlotte rijstijl. Het relatief zwakke koppel slaagt er niet in om de grip van de voortrein in de problemen te brengen, die voldoet altijd. Kortom, de C-HR beschikt over een goed afgesteld onderstel, dat zowel dynamisme als comfort garandeert. Goed gezien.

Prijs/uitrusting

In zijn instapversie (1.2 2WD, manuele zesversnellingsbak), kost de C-HR 22.500 euro. Dat bedrag klimt tot 29.550 euro in de hogere niveaus met dezelfde aandrijving. De prijsvork van de 4WD-variant reikt van 30.790 euro tot 33.090 euro. De prijzen voor de hybride met 2WD variëren tussen 27.850 en 32.490 euro.  

De concurrentie

De gevestigde concurrentie is stevig. Kijken we naar de instapprijs van het benzinegamma, dan belandt hij tussen de Honda HR-V 1.5-120 pk (4,29 meter/22.300 euro), de Nissan Juke 1.2T-115 pk (4,13 meter/20.040 euro) en Qashqai (4,38 meter/24.300 euro), de Jeep Renegade 1.4T-136 pk (4,26 meter/23.600 euro) en de Mazda CX-3 2.0-120 pk (4,27 meter/23.440 euro).

Ons verdict

Toyota bevestigt zijn positie in het segment van de compacte en stedelijke SUV’s met een C-HR die in veel opzichten overtuigt, al zal zijn stijl de meningen verdelen. Je houdt ervan of je haat het. Maar de afgelopen jaren hebben we Toyota vaak verweten ‘witte producten’ te bouwen en we juichen dan ook toe dat Toyota eens een risico neemt met de stijl die de verdienste heeft te begeesteren. Bovendien is de C-HR niet alleen esthetisch verleidelijk. Ook zijn weggedrag en comfort zijn geslaagd. Gelukkig.